Η Κατερίνα, ένα 19χρονο κορίτσι, σπουδάζει Ιατρική στην Αθήνα. Ένα βράδυ όμως η ζωή της θα αλλάξει με τον Ανδρέα που είναι Μαφιόζος.
Αυτή δυναμική, με επιφυλάξεις, αυτός όμως αδίστακτος και ότι θέλει το έχει...
Δύο χαρακτήρες άκρως αντίθετοι, αλλά...
- "Τελικά Babygirl, είσαι καταπληκτική μαγείρισσα..." μου λέει, καθώς τρώει απ' την ομελέτα.
- "Ναι, μαγειρεύω από μικρή. " του εξηγώ.
- "Δηλαδή από μικρή νοικοκυρά..."μου λέει με μία δόση θαυμασμού. "Να ξέρεις θα έρθει και η κυρία Αρετή μετά. Είναι η οικονόμος του σπιτιού που συγυρίζει και μαγειρεύει.Ό,τι θες να της το λες, όταν δεν θα 'μαι σπίτι. " μου εξηγεί και πάνω που πάω να μιλήσω χτυπάει το κουδούνι.
Έρχεται ένας άντρας κρατώντας ένας πακέτο. Είναι κουστουμαρισμένος στα μαύρα.Κάτι μου θυμίζει το πρόσωπό του. Εμ φυσικά και τον ξέρω, τον θυμήθηκα. Είναι εκείνος ο φίλος του Ανδρέα.Μας πλησιάζει και έρχεται προς το μέρος μας. ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
- "Καλημέρα στην "παρέα" !" λέει ευδιάθετος.
- "Καλημέρα" λέμε εγώ και ο Ανδρέας ταυτόχρονα.
- "Εσύ θα πρέπει να 'σαι η πολυπόθητη, όμορφη Κατερίνα..." μου λέει, τείνωντας το χέρι του, για χειραψία.
- "Ναι εγώ είμαι. " του λέω.
- "Εγώ είμαι ο Μάριος. Νομίζω με θυμάσαι κιόλας...Είμαι ο κολλητός αλλά και ο συνεταίρος του Ανδρέα."
- "Ναι, πως θυμάμαι..." του εξηγώ.
- "Μάριε κάτσε να πιεις ένα καφέ..." λέει ο Ανδρέας δείχνοντας στον Μάριο τη καρέκλα.
- "Όχι, είμαι μια χαρά!...Εμ Ανδρέα, έλα να πάμε στο γραφείο, έχω να σου κάτι επείγον..."λέει δείχνοντας το δέμα.
- "Εντάξει. Εσύ Babygirl, συνέχισε το πρωινό σου, μέχρι να έρθουμε." λέει φεύγοντας απ' την κουζίνα.
Τι να 'χει μέσα αυτό το πακέτο που να είναι...τόσο επείγον;Καλά μετά ο κ. Ανδρέας δεν γλιτώνει...Έχουμε να κάνουμε μία συζήτηση...
* Καθώς τελειώνω με το πλύσιμο των πιάτων ακούω την φωνή του Μάριου.
- "Κατερίνα, σε θέλει στο γραφείο του." μου λέει με ένα σοβαρό ύφος.
- "Ναι εγώ να πάω, αλλά το γραφείο που είναι;" τον ρωτάω.
- "Στον πάνω όροφο, η πόρτα στο βάθος." μου εξηγεί.
Εγώ, φεύγω από την κουζίνα και κατευθύνομαι προς το γραφείο του. Φτάνω έξω απ' την πόρτα, παίρνω μία βαθιά ανάσα και αποφασίζω να μπω μέσα. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω έναν νευρισμένο Ανδρέα. Έχει αλλάξει και φοράει ένα μαύρο πουκάμισο με μαύρο παντελόνι. Μα καλά αυτός ο άνθρωπος όλο μαύρο φοράει;Όχι ότι δεν είναι κούκλος, αλλά κουβέντα να γίνεται...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
(ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ, ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΝΕΥΡΙΣΜΕΝΟΣ)
- "Πόρτα δεν σου έχουν μάθει να χτυπάς; Σε βάρκα γεννήθηκες;" με ρωτάει νευρισμένος.
- "Όχι σε στάβλο γεννήθηκα!Υπάρχει problem κ. Ανδρέα μας;Τι με ήθελες;" του απαντάω και γω νευρισμένα.Εμ τι να κάνω, με νευρίασε, δεν φταίω εγώ...
- "Αρχικά εμένα Babygirl, δεν θα με ειρωνεύεσαι! Θα με σέβεσαι! " μου λέει άγρια και αισθησιακά, πλησιάζοντας με και κολλώντας με στον τοίχο. Ωχ αγριεύουν τα πράγματα.Τον έκανα ντούρμπο πάλι. Αλλά τα θέλε ο κώλος του.
- "Και εμένα θα μου μιλάς με σεβασμό, για να τον έχεις! " του απαντάω προσπαθώντας να τον διώξω από πάνω μου.
- "Babygirl, μην με διατάζεις εμένα! Δεν ξέρεις που μπορώ να φτάσω!" Όπα-όπα!Μας απειλεί;
- "Όπα ρε άντρα, πολλά βαρή...ΘΑ ΣΕ ΦΟΒΗΘΩ;" τον ρωτάω ειρωνεύοντάς τον.
- "Θα έπρεπε!Και σκάσε πια όλο μιλάς! " συνεχίζει και μου λέει νευρισμένος.
__________________________________________________________________ Και στοπ! Γειά σας και πάλι! 😁 Τελικά ανέβασα και σήμερα καινούργιο κεφάλαιο...😆Μπορεί να ανεβάσω και άλλο σήμερα αν προλάβω, διάλλως αύριο. 😉Περιμένω γνώμες...Πατήστε και ένα "αστεράκι", γιατί με βοηθάει...Ελπίζω μέχρι την επόμενη φορά, να περνάτε καλά! Φιλούδια!!!🥰😍🤩😘😘😘😘😘😘❤
