Ο Μαφιόζος μου...

Part 30 - Μην αγχώνεσαι Babygirl ...

Pov's Κατερίνας:

Κατεβαίνουμε κάτω και η μαμά του Ανδρέα μας κοιτάει χαρούμενη.

- "Αγάπη μου θα μου βάλεις λίγο καφέ να πιω?"λέει ο Ανδρέας και με χαϊδεύει στην πλάτη μου

- "Φυσικά Αγάπη μου " λέω μεταξύ ειρωνείας και σοβαρότητας

Καθώς παίρνουμε όλοι το πρωινό μας, η μαμά του Ανδρέα βγάζει το κινητό της και πληκτρολογεί τον αριθμό της μάνας μου και αρχίζει να καλεί.

Εγώ κοιτάζω αγχωμένη τον Ανδρέα, αλλά αυτός μου δίνει το χέρι του και χαϊδεύει το δικό μου. Αυτό το άγγιγμά του, πόσο με ηρεμεί...

Αφού μίλησαν οι μανάδες μας για κάνα μισάωρο φουλ μίλησα και γω με την μάνα μου και τελικά θα έρθουν αύριο για να φάμε το βράδυ και θα μείνουν για σαββατοκύριακο...Καλά θα πάει και αυτό...

- "Λοιπόν Ανδρέα να κανονίσουμε λίγο τα δωμάτια...Έχουμε και λέμε, εσύ μαζί με την Κατερινούλα , εγώ μόνημου, οι γονείς της Κατερινούλας και είναι νομίζω και η φίλη της Κατερίνας...οπότε πρέπει να ετοιμάσουμε τα δωμάτια μαζί με την κυρία Αρετή. "

- "Ναι όμως κυρία Σοφία, εγώ με τον Ανδρέα έχουμε τα δικά μας δωμάτια"

- "Έλα μην ακούω βλακείες ρε παιδιά...Έτσι και αλλιώς σε λίγο θα παντρευτείτε..."

- "Ναι όμως πριν το γάμο δεν είναι σωστό"

- "Αχ κορίτσιμου, πόσο σεμνή...Δεν έχουμε τέτοια κολλήματα εγώ και οι γονείς σου"

- "Εντάξει τότε " λέω ηττημένη

-"Αγάπη μου, θα πάμε πάνω να τακτοποιήσουμε τα πράγματά μας σεέναδωμάτιο? "του λέω για να σηκωθεί να δούμε τι θα κάνουμε

Ανεβαίνουμε πάνω στο δωμάτιό μου και κλειδώνω την πόρτα να δούμε τι θα κάνουμε...

- "Λοιπόν, για πες τι θα κάνουμε έτσι όπως μπλέξαμε? "του λέω ανήσυχη και πάω πάνω κάτω

- "Σαν τι θες να κάνουμε? "

- "Εννοώ ότι εμείς θα κοιμηθούμε σε ένα δωμάτιο?"

- "Ναι σιγά,μην αγχώνεσαι Babygirl, έτσι και αλλιώς και χτες κοιμήθηκαμε...."

- "Πφφφφ καλά...και σε ποιο δωμάτιο? "

- "Στο δικό μου βέβαια" λέει χωρίς να ακούσει κουβέντα

- "Καλά κάτσε να πάρω τότε τα πράγματα μου, για να μην με βλέπουν να πηγαίνω-έρχομαι με ρούχα"
Αφού ετοίμασα τα ρούχα μου, έκανα νόημα στον Ανδρέα να πάμε στο δωμάτιό του. Αλλά αυτός μου πήρε την βαλίτσα και δεν με άφησε να την κουβαλήσω, γιατί λέει είναι βαριά.

- "Ανδρέα να σου πω, μην πετάξεις καμία μαλάκια"τον ενημέρωσα, γιατί ο μπαμπάς είναι FBI

- "Δηλαδή λες ότι λέω όλο μαλακίες;;;" ρωτάει θυμωμένος

- "Πέστο και έτσι..."

- "Καλά, α,α,α θα σου πω εγώ μετά το βράδυυ"

- "Με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι, λοιπόν μετά θα πάμε στα παιδιά? "Του λέω γιατί θέλω να δω οπωσδήποτε την Ειρήνη να πω τι έχει γίνει....

- "Οκ..μετά το μεσημέρι πάμε..."

Αφού τρώμε μαζί με την μαμά του Ανδρέα μεσημεριανό, ετοιμαζόμαστε να πάμε στα παιδιά. Καλά άμα δω την Ειρήνη θα την τσουρομαδήσω, εδώ ο κόσμος χάνεται και αυτή είναι με τον Μάριο...🙄
...

Αφού φτάνουμε έξω από το σπίτι του Μάριου, χτυπάμε κουδούνι και ανοίγει ένας Μάριος μόνο με μποξεράκι.

- "Καλά ρε πως ανοίγεις έτσι την πόρτα, υπάρχουν και γυναίκες" λέει αυστηρά ο Ανδρέας

- "Μμ Καλά, τι θέλετε? "λέει ο Μάριος νυσταγμένος

- "Να σε φιλήσουμε!Κάνε άκρη..."τον κουνάω και μπαίνω μέσα και με ακολουθεί ο Ανδρέας.
- "Που είναι η άλλη η τρελή? "Ρωτάω

- "Πάνω το πρώτο δωμάτιο δεξιά" λέει ο Μάριος και κάθεται με τον Ανδρέα στο σαλόνι.

Ανεβαίνω πάνω και βλέπω μια Ειρήνη τυλιγμένη με σεντόνια να κοιμάται.

- "Ξύπνα μωρή κατσίκα" λέω και την σκουντάω

- "Ε τι έγινε???Φωτιά? "

- "Ναι και καίγεται ο κώλος μου!!!" της λέω και αρχίζω να λέω τα γεγονότα που συνέβησαν...
....

- "Ωραία μια χαρά τότε" λέει ατάραχος

- "Μαρηηη είσαι καλά? Τι μια χαρά? "

- "Είναι καλό παιδί ο Ανδρέας"

- "Και τι μου το λες?"

- "Καλαα όσο και αν δεν το παραδέχεσαι, καίγεσαι για αυτόν..."

Δεν συνεχίσαμε άλλο αυτή την κουβέντα, οπότε μου αφηγήθηκε και η Ειρήνη πως πέρασε με τον Μάριο που κοιμήθηκαν μαζί.

- "Με προσοχή όμως μην με κάνετε νονά αμέσως! "Λέω μεταξύ και αστείου

- "Ναι καλέ"
....

Αφού είμασταν όλοι μαζί και μιλάγαμε σε ένα ευχάριστο κλίμα μπορώ να πω, ο Ανδρέας πρότεινε να πάμε κάπου παραλιακά για ποτάκι. Συμφωνήσαμε και εγώ με τον Ανδρέα έφυγα για το σπίτι του να ετοιμαστούμε και θα συναντιόμασταν όλοι μαζί στο μέρος.
...
Αφού ετοιμαστήκαμε και μπήκαμε στο Audi και ξεκινήσαμε.
Ο Ανδρέας δεν μιλούσε, αλλά ήταν ευδιάθετος.Καθώς οδηγούσε βάζει μουσική και δυναμώνει .Είχε βάλει το "Σ' αγαπάω σου φώναξα" του Ιακωβίδη. Καλά τρελένομαι για αυτό το τραγούδι. Και δεν του το χα να ακούει τέτοια τραγούδια .
Ξαφνικά αρχίζουμε και τραγουδάμε και οι δύο μαζί:
Σ' αγαπάω σου φώναξα
και κοιταχτήκαμε,
ήταν η αφορμή που γνωριστήκαμε
είπα για μια φορά η τύχη μου γέλασε,
Αχ η καρδούλα μου να ξέρεις τι πέρασε ...
Και αρχίζουμε να γελάμε. Είναι τόσο όμορφος όταν γελάει. Μου αρέσει αυτή η πλευρά του εαυτού του...