TATİL KÖYÜNDE AŞK

Final• Son

Bölüme geçmeden önce yıldızı parlatmayı unutmayın.

Final bölümünün son kısmını okuyorsunuz şuan.

Keyifli okumalar ☂️

***

Yazarın Anlatımı ;

Hastanenin duvarları Çağlar'ın üzerine baskı uygularken yaşla dolan gözlerini sürekli sertçe siliyor güçlü gözükmeye gayret ediyordu.

İki saat olmuştu hastaneye geleli. En son karısının NST'ye alındığı bilgisi verilmiş sonrasında gelen giden olmamıştı.

İçeride olan bilinmezlik onu deli gibi korkutuyordu. Hem küçük kızı hemde küçük sevgilisi içeride can savaşı veriyordu.

"Oğlum!" Koridorda yankı eden ses ile başını kaldırdı Çağlar. Annesi, babası, ablası ve eniştesi Oğuz koşar adımlarla ona doğru yürüyordu.

Çağlar sırtını ayırmadığı duvardan bayık bakışlarla onlara bakıyordu.

"Zeynep kızım nasıl oğlum, doktor bir şey söyledi mi?" Çağlar cevap vereceği sırada açılan kapı ile Çağlar ayağa kalktı.

"Zeynep Hanım'ın eşi sizdiniz değil mi?" Doktorun sorusu ile Çağlar başını salladı.

"Annenin suyu gelmiş bildiğiniz üzere. Bebek küçük fakat doğuma almaktan başka çaremiz yok. Birkaç belge imzalamanız gerek benimle gelin lütfen." Çağlar merakla onu bekleyen insanları ardında bırakarak sessizce doktorun peşine takıldı.

Küçük bir odaya girdiklerinde Çağlar ona uzatılan kağıt'ın üzerinde olan yazılarda kısaca göz gezdirdi. Ve bir süre sonra kağıdı düşünmeden imzaladı.

"Doğuma bende girebilir miyim?" Diye sordu. Karısının elini tutmak acısına destek olmak istiyordu.

"Eşinize suni sancı vereceğiz ; doğumun başlaması için, bu durumdan onun yanında olmak ikiniz için en iyisi olacaktır." Çağlar istemizce yüzünü buruşturdu. Suni sancının ne demek olduğunu biliyordu.

Zeynep'i fazlasıyla acı çekecekti.

"Doğum için ne kadar beklememiz gerekiyor?" Beraber odadan çıktıklarında Çağlar doktora bir soru daha sordu.

"Size verebileceğim en kısa süre dört ya da beş saat. Zeynep Hanım bu sürede yürüyüş yapmalı ve süreci hızlandırmalı. Kendisi ile de konuştum sorunsuz bir doğum için her şeyi yapmaya hazır."

"Buyurun içeriye geçelim." Doktor ona içeriye gösterdiğinde Çağlar anne ve ablasına döndü.

"Biz yanımıza hiçbir şey alamadık hem bebek için hemde Zeynep için bir çanta hazırlayıp gelin lütfen, ben içeriye geçeceğim." Annesi ve ablası başlarını onaylarcasına sallarken Çağlar kendisi için açılan kapıdan içeriye girdi.

Kalbi öylesine şiddetli atıyordu ki düşüp bayılacağını zannediyordu bazen. İçindeki ; panik ve heyecan onu korkutuyordu.

Bir kapıdan daha geçtiklerinde doktor bir dolabın önünde durdu.

"Şu galoşları ve önlüğü giyin lütfen." Kendisine uzatılanları alarak sorgusuzca üstüne geçirdi.

"Karşı oda, muhtemelen hemşire hanım iğnesini vurmuştur. Yanına geçin. Önemli bir durum olursa mutlaka çağırın." Doktoru onaylayıp işaret ettiği odaya doğru yürüyüp kapıyı açtı.