ZawGyi
ေက်ာင္းအေနာက္ေဆာင္ဘက္မွ ေအးေဆးျပန္ထြက္လာသည့္ ဝမ္ရိေပၚတစ္ေယာက္ ႏႈတ္မွတစ္ကိုယ္တည္းေရရြတ္လာသည္က...
"ကိစၥတစ္ခု႐ွင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အခုေဟြ႔ရင္ပဲက်န္ေတာ့တာေပါ့"
ခံစားမႈမ်ားကင္းမဲ့ေနကာ တည္ၿငိမ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ဝမ္ရိေပၚမွာ သူ၏စာသင္ခန္းထဲသို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ အတန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ျမင္လိုက္ရသည့္လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ခက္ထန္ေနသည့္မ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားကာ ထိုသူ႐ွိေနရာသို႔ ဦးတည္၍သြားလိုက္ၿပီး
"ေဟြ႔ရင္"
"ရိ..ရိေပၚ"
သူ႔ကုိျမင္သည္ႏွင့္ အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔သြားပံုရသည့္ ေဟြ႔ရင္က စကားေတြေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္မေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစရန္ ဝမ္ရိေပၚကပင္
"မေန႔ကဘာလို႔ေက်ာင္းမလာတာလဲ?"
"ငါေနမေကာင္းလို႔"
"အခုေရာ ေကာင္းသြားၿပီလား"
"အင္း..ေကာင္းသြားပါၿပီ"
"ဒါေပမယ့္ နင့္ကိုၾကည့္ရတာသိပ္မလန္းသလိုပဲ ေက်ာင္းတက္မေနနဲ႔ေတာ့ ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ အဟာရ႐ွိတာေတြဝယ္ေကြၽးမယ္ ၿပီးရင္အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
ဝမ္ရိေပၚက သူမကိုအရင္လိုပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးစကားေျပာလာလို႔ ေဟြ႔ရင္တစ္ေယာက္ အံျသေနမိတယ္။ ၾကည့္ရတာ ေ႐ွာင္က်န္႔ုက ဝမ္ရိေပၚကိုဘာမွျပန္မေျပာျပဘူးထင္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ဝမ္ရိေပၚလိုလူက ဒီအတိုင္းၿငိမ္ခံေနမယ္တဲ့လား...
ဝမ္ရိေပၚသူေျပာေနသည္ကို ေတြေဝေနပံုရသည့္ ေဟြ႔ရင္အား
"လာပါ...နင့္ပံုကိုၾကည့္ရတာ ငါအားမရဘူး။ လာ..ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့"
ေဟြ႔ရင္ကိုအခုရေအာင္ေခၚထုတ္မွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ေန႔လည္က်ရင္ သူ႔အကိုေတြကိစၥကိုသိသြားတာနဲ႔ အဲ့ဟာမကေ႐ွာင္ထြက္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီလိုဆိုရင္ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး
"ဟို..ငါက နင့္ကိုအားနာလို႔ပါ။ ငါ့အတြက္နဲ႔ နင္ပါေက်ာင္းပ်က္ေနရမယ္ေလ"
YOU ARE READING
Chance Given From Heaven
Fanfictionလက်ထဲက ဘေ့စ်ဘောရိုက်တံကိုကျစ်ကျစ်ကိုင်လို့ ပစ်မှတ်ကိုသေချာအာရုံစိုက်တယ်..... ဒီတစ်ခေါက် ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ပစ်မှတ်က ဘောလုံးမဟုတ်တဲ့ နှလုံးသားတစ်ခုဖြစ်တယ်..... Home Run အထိရိုက်နိုင်ဖို့ရည်ရွယ်တယ်။ လုပ်နိုင်ခဲ့ရင် ဝမ်ရိပေါ်က ထိုနှလုံးသားပေါ်မှာလက်မှတ်ထိုးပ...
