stay with me ⋆ yoonrosé

5, jealousy

Ghostly Kisses - Don't Know Why ♪

~

Zar zor aralayabildiğim gözlerimin açılmasına yansıyan ışık engel oluyordu. Birkaç dakika alışmak için kendime süre tanıdım.

"Roseanne? İyi misin?"
Bana seslenen kişiye bakmak için gözlerimi açtığımda karşımda Taehyung'u görmeyi beklemiyordum.

"Taehyung? Ne oldu? Neden hastanedeyim?"

"Küçük bir kaza geçirdin. Başında iki dikişin var. Onun dışında iyisin. Yani iyisin değil mi?" Gözlerinde endişe vardı ama bu endişesi samimi miydi emin değildim.

"İyiyim. Eve gitmek istiyorum."

"Tamam. Birazdan Yoongi gelir. O zaman çıkış yapabilirsin. O geldiğinde ben de giderim."

"Kaza yaptığımı nasıl öğrendin?"

"Okula geliyordum. Aynı caddede karşıdan karşıya geçiyorduk. Sen koştuğun için arabayı görmedin."

"Roseanne?!" Acile giren Yoongi yanımıza gelir gelmez Taehyung'u yakasından tuttu. "Ne yaptın lan?"

"Yoongi! Ne yapıyorsun? Sakin ol. Bana zarar veren o değildi."

"Sen de buna inandın mı?" Öyle bir bakış attı ki, ilk defa ondan korkmamı sağlamıştı.

"Ayağını denk al oğlum, o ayağını kırarım!"

"Roseanne geçmiş olsun. Gitsem iyi olacak." Yoongi'nin söylediklerine aldırış etmeden acilden çıkıp giden Taehyung benim için hala bir soru işaretiydi ama şu an önceliğim değildi.

"Dur, öyle ani hareket etme. Düşeceksin." Kolumdan tutmaya çalışan Yoongi'nin elini ittim. Ona ihtiyacım yoktu. Tıpkı onun da bana olmadığı gibi.

"Yardımına ihtiyacım yok." Buraya geldiğinden beri ilk defa gözlerine bakarak konuştum.

"Roseanne. Bak özür dilemek bir işe yarar mı bilmiyorum-"

"Yaramaz." Konuşmasına devam edemeden sustu. Kelimelerin vasıfsız kaldığı noktadaydık. Bunu gayet iyi anlamıştı.

Ayağa kalkmaya çalışırken dengemi sağlayamayıp, yalpaladığımda kollarımdan tuttu beni. Başım o kadar dönüyordu ki, ayaklarımda bedenimi taşıyacak güç kalmamıştı. Kendimi boşluğa bırakmış gibiydim.

"Tuttum seni. İnat etme, taşıyayım."
Boynumun ve bacaklarımın altından tutarak kucakladı beni. Bunu o kadar rahat yapmıştı ki, ağırlığımdan şüphe etmiştim.

Başımı bir şey söylemeden omzuna yaslayıp, gözlerimi kapattım. Güvende hissediyordum. Gözlerimi sorgusuzca kapatabileceğim kadar.

"Bu inadın ve asiliğin daha büyük problemlere yol açacak." Tane tane konuşuyordu. Ya da uygun kelimeleri seçmeye çalışıyordu emin değildim.

"İşin kötüsü de yine yanında olamayacağım." Ona sıkıca sarılmamak için kendimi zor tuttum. Sonuçta, neden sarılacaktım ki?

"Doğru. Ben senin işinim ve sen de işini kaybetmek istemezsin. Haklısın."

"Ah Roseanne, anlamıyorsun."

Hastaneden çıktıktan sonra taksiye bindik. Hala Yoongi'nin kucağındaydım. Hava soğuktu ve yağmurdan dolayı ıslanan üstüm bu konuda yardımcı olmuyordu.

Yoongi bunu fark etmiş olacak ki, beni kendine daha çok çekip ceketini üstüme örttü. Birkaç dakika sonra da tamamen uykuya dalmaya başladım.

~