Albino 《ChangLix》

Azalea

Sonunda evden çıkabildiklerinde düne nazaran bulutlu olan havayla karşılaştılar. Rüzgar yeri göğe kaldırıyor arada bir yağmur tanesi damlıyordu. Anlaşılan bugün biraz kasvetli olacaktı. Changbin motoruna binerken felix de dün ki gibi oturmuştu. 

Motorun sesi binaların arasında yankılanırken yola çıktılar. Maalesef şuan rüzgar daha can alıcıydı. Changbinin kolları bile çokça üşümüştü ki felixi düşünemiyordu.

Okula geldiklerinde park yerine motorunu bırakarak kilitlemişti. O sırada ufak ufak kollarını sıvazlayan küçüğüne dönerek sarıldı.

Kollarının arasında kaybolan miniğinin kolları cidden fazla soğuktu. Ama sonuçta birisi donmuşsa soğuk suyla çözmek en mantıklısıydı ki kendi bedeninin soğukluğu ve onun vücudunun soğukluğu birbirine karışmış birbirlerini ısıtıyorlardı.

'Binnie soğuk olması sorun değildi kendini suçlama tamam mı?'

Onu düşünen bu ince ve naif çocuğa sahip olduğu için çok mutluydu.

"Meleğim sana sarılmak için bahane arıyordum. Buldum işte bırak da sarılayım."

Duyduğu minik kıkırtıyla kendisi de gülümseyip küçüğünün saçına bir öpücük bıraktı.

"Neyse benim meleğim daha fazla üşümeden içeri geçelim."

Bu seferde neşeyle gülen küçüğü burnunu hafifçe Changbinin yanağına sürterek bir öpücük bırakmıştı.

Bu seferde içi içine sığmayan taraf Changbin de ama daha fazla oyalanmamak adına küçüğünü serbest bıraktıktan sonra elini tutarak okula sürükledi.

Bugün proje teslimleri vardı. Bu yüzden gelmişlerdi okulada. Geri kalanda tüm gün boş takılacaktı tabi ki felixin bir planı var mı bilmiyordu.

Sonunda konferans salonuna geldiklerinde. Herkesin bir yerlere oturduğunu görmüşlerdi. Jisungu ararken yanındaki küçüğü hafifçe elini sıkınca ona dönmüştü. Kafasıyla ilerideki bir yeri gösterirken  bir yandan da changbini sürüklemeye başlamıştı.

Sonunda jisungu gördüğünde gülümsemişti. Yanındaki minhoyla neredeyse dip dibe girmişler performansları hakkında konuşuyorlardı.

Sandalyelerine otururken baş selamı vermişler ardından içeriye hoca girmişti. Bugünde kılı kılına yetişmişlerdi anlaşılan.

Hoca dersin yarısına geldiklerinde herkes performans izlemekten bayılacak kıvama gelmişti.

Sonunda sıraları geldiğinde sahneye çıktılar. Müzik alttan sakince tüm salonda yankılanmaya başladı felix yavaşça dönmeye başlarken müziğe biraz yaramazlık karıştı. İki taraf birbirine gelirken herkes nefesini tutmuş siyah ve beyazı hakimiyetleri altına almış olan ikisine bakıyorlardı.

Müziğe eşsiz uyumları, felixin ve changbinin cesaret isteyen bir çok hareketi birlikte kullanması ve en önemlisi sahne hakimiyetlerinin mükemmel olması salonu suspus etmişti.

Performansın son adımlarını atarken felixin iki bacağı changbinin beline sarılı halde zarifçe baş aşağı kendini bırakmasıyla salonda endişeli sesler yükseldi.

Ama felixin bu hareketi zaten koreografinin en zor kısmıydı. Felix kendini geriye bıraktığında ayaklarıyla bini tutacaktı. Bin'de küçüğünü belinden kavrayarak her hangi bir şeyi engellemiş olacaktı.

Felix kendini bırakmasının ardından yavaşça saat yönünde aynı yerine dönerken ellerini Changbinin yüzünden başlayarak aşağı kaydırmıştı. Bacaklarını serbest bıraktığında changbin zarif bir hareketle belinden destekleyerek ayakta durmasını sağladı.