Caging The Cautious Dark [COMPLETED]

Kabanata 27

Kabanata 27

"S-Sandali lang! Huwag kanang lumabas, dito na lang tayo please." nagmamakaawa siyang nakatingin saakin at hawak ng mahigpit ang kamay ko.

"Bakit? Itutuloy natin?" ngising saad ko. Agad naman siyang napabitaw. "Okay lang saakin? Ikaw ba?"

"Hindi! Kasi... aasarin nila ako 'don." hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at matiim siyang tiningnan bago hinalikan sa ilong.

"Don't worry, isang sapak ko lang tahimik na yang si Grey."

"G-grey?" napaiwas ako ng tingin dahil nahhaalata niya na nakaalala na ako. "You already remembered?"

"Yes, and I'm miss you damn much." pinatakan ko ng halik ang buong mukha niya. At hindi man lang niya nagawang kumurap.

Ang cute niya.

"I miss you..." ulit ko.

"I don't know what to say." I stop and my smile disappeared, umalis ako sa pagkakaupo sa kandungan niya at napatalikod.

Kuso! Oh its hurts me. Tinapik ko muna ang kumikirot kong dibdib bago ngumiti sakanya na alam kong hindi umabot sa mga mata ko. It was a totally fake smile. Ano nga ba ang aasahan ko.

Oo nakaalala na nga ako pero pagod na siya, huminto na siya, hindi na niya gustong ipagpatuloy kong anong meron saamin. And here I am trying my luck to win him again. No matter what I'm will get him back. In my arms. Only mine.

"Labas na muna ako, uhm... dito ka na lang kung ayaw mo pang... ako ng lang ang lalabas muna, sige."

"Stella. Im sorry." napailing ako upang iwaksi ang pagdaloy ng pait papunta sa puso ko.

Tang'na mas masakit na humihingi siya ng tawad, katapusan na ba talaga. Wala na ba? Hindi na ba pwedeng ipagpatuloy? Bakit hindi na lang subukan muli?

Gusto kong itanong ang mga iyo pero naduduwag ako sa magiging sagot niya. Sobra akong natatakot at hindi ko alam kong kakayanin ko pa na hindi umiyak sa harap niya. Baka magawa ko pang magmakaawa.

"I k-know..."

Mabibilis ang hakbang ko para makatakas sakanya at para na rin hindi niya makita ang sakit sa mata ko. Ang hirap. Hindi ko pala kaya.

Uminom ako ng malamig na tubig at hindi man lang napansin agad ang lalaking nakatayo at gulat na pinagmamasdan ako. Siguro hindi ito ang inaasahan niyang reaskyon ko pagkaalis ko sa kwarto, pwes ako rin.

"Bakit ganyan ang hitsura mo? Nalugi ka ba?"

"Ito ang mukhang sawi." pagbibiro ko.

"Hindi eh, parang mukha ng bitin." napatawa ako. "Ang sakit sa puson."

"Gago ka!"

"Yan, tumawa ka na... mas bagay sayo na nakangiti ka, ang pangit mo kanina." sinuntok ko ang braso niya, napadaing naman ang lalaki.

"Grey kahit baliktarin mo ang mundo mas pangit ka."

"Wait?! Tinawag mo na ako sa—"

"Oo, nakakaalala na ako."

"Kung ganon kayo ba ni Kervy ay—"

"Kami ay tapos na." biro iyon pero hindi siya tumawa. Nakakapanibago ang pagkaseryoso niya ngayon habang pinagmamasdan ako ng mabuti.

"Okay ka lang?" umiling ako. Bakit pa ako magsisinungaling, halata naman sa mukha ko.

"Pero kakayanin ko, petiks lang 'to... ako pa." nakahawak pa ang kamay ko sa dibdib, parang ngangako lang. "Sana nga..." naging bulong na lang iyon.