Kiraz Çiçeği | Stark Daughter

42

Bu bölümü okurken duygusal bir şarkı dinlerseniz o an ki duguya daha çok motive olabilirsiniz isterseniz. 

Ben medyaya bırakacağım öneri olarak. İsteyenler kendi istediğini dinleyebilir:)

İyi okumalar <3

Natasha dolu gözlerine aldırmadan konuşmaya başladı. "Iris acı çekiyor Tony" 

Tony endişeyle gözlerini Natasha'ya çevirdi. "Ne? Bir şey mi oldu ona!? Yaralandı mı!?" ayağa fırlamaya kalkınca Natasha onu durdurdu. "Fiziksel değil.. ruhsal acı çekiyor" burnunu çekti ve devam etti. "Her ne kadar belli etmese de Iris çok yoruldu Tony. Geceleri onu kontrol etmeye her gittiğimde kabus görüyor ve.. seni sayıklıyor. Her ne kadar onu uyandırıp sakinleştirmeye çalışsamda o an ki korkusu ve uyku mahmurluğuyla sabah bu olayı hatırlamıyor" 

Bakışları donuklaştı. "Sen onu bıraktığından beri her gece seninle yaşadığı, güzel anılar geçirdiğiniz hayaller kuruyor. Sen onu evden kovduğunda tam bir yıl onu kendine getiremedim. O bir yıl boyunca sürekli ağladı, yeme içmeden kesildi ve... bir daha güçlerini kullanmadı" 

Tony duyduklarıyla daha da kötü olurken boğazındaki yumruyu yutkunarak geçirmeye çalıştı ama geçmedi. "Neden? Neden güçlerini kullanmadı?" 

Natasha bakışlarını Tony'e çevirdi. "O gün kostümünü parçaladığı için güçlerinden nefret etmeye başladı. Onu güçleri yüzünden sevmediğini düşündü hep" 

"Ne?" dedi çatallaşmış sesiyle. 

"O gün, Loki'nin saldırısında ilk defa güçlerini kullandı. Neden biliyor musun?" 

"Kendini korumak için değil mi?" 

Başını iki yana salladı Natasha. "Hayır Tony. Seni korumak için.. Eğer o saldırı da sen olmasaydın kullanmayacaktı. Kendini benim gibi de savunabilirdi. Dövüşürdü, silah kullanırdı ama sen orada olduğun için seni sadece güçleriyle koruyabileceğini biliyordu ve öyle de yaptı. Seni o solucan deliğinden Iris kurtardı ve senin için hiç kullanmadığı kadar güç kullandı" 

Tony sıkıca gözlerini yumdu. O gün o delikten kendisi düştü sanıyordu ama Iris kurtarmıştı onu ve bir kere bile lafını etmemişti. "Buraya geldiğinden beri senden gördüğü ilgi onu o kadar mutlu ediyor ki sürekli gülümsüyor. Ama.. tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor Tony. Senin tekrar onu bırakmandan, umursamamamandan çok korkuyor bu yüzden sana yaklaşamıyor"  

Natasha hıçkırıklarını susturmak için dudaklarını ısırdı. "Biliyor musun seninle yaşadığı zaman o daha küçükken onu aradığımda her ne kadar sen onu umursamayıp, onunla vakit geçirmiyorsan bile o sırf biz üzülmeyelim diye bana 'biz babamla çok eğleniyoruz. Bir sürü oyun oynadık hatta beni sürekli gıdıklayıp beni güldürüyor' diyordu." 

Yüzünde buruk bir gülümseme oluştu. "Hatta bir keresinde yine onu aradığımda 'babam beni aynı diğer babaların yaptığı gibi parka götürüp salladı' demişti. Bunları diyordu çünkü bu anlattıklarının hepsi onun hayaliydi Tony. Bu anlattıklarını hayalinde yaşadı hep" 

Tony sinirle kristal bardağı duvara attı. Bardak duvara çarparak paramparça olurken Tony'nin içi de aynı bardağın şimdiki hali gibi olmuştu. Ellerini sertçe saçlarına geçirdi ve çekiştirdi. 

" Onun bunları bilmeye hakkı var. Belki bunları bilip de ona anlatmadığım için bana çok kızacak ve kırılacak ama onun daha fazla baba sevgisinden mahrum kalmasını istemiyorum. Git.. ve ona her şeyi anlat Tony"