Kiraz Çiçeği | Stark Daughter

78

Iris tutunduğu demirleri yavaşça bıraktı. Bacakları titriyordu ama bunu umursamıyordu.

Ayağını kaldırıp bir adım attı, iki adım attı, üç adım attı. Dördüncü adımını atarken sendeledi ama hemen dengesini sağladı.

"Camelia!" Iris başını kapıya çevirdi. Tony onu dolu gözlerle bakıyordu. "S-sen yürüyorsun"

Iris mutluluktan dolan gözleriyle kafasını salladı. Tony güldü. Koşar adımlarla Iris'in yanına gidip sıkıca sarıldı ona.

"Başaracağını biliyordum ay parçam"

... (Artık zaman atlaması yapalım yether)

3 Ay Sonra..

"Yeter artık baba! Bana o kadını savunmayı bırak! Dediklerini duymuyor musun!?"

"Büyüklerinle düzgün konuş Iris!"

"Büyüklerimde benimle düzgün konuşsunlar o zaman!"

Tony sinirle yüzünü sıvazladı. Iris'e ne oluyordu böyle anlayamıyordu. İlk önce sıradan kıskanma sanmıştı ama ona göre Iris haddini aşmıştı. "Odana çık Iris" dedi sakinleşmeye çalışarak.

"Her o kadın yüzünden olan kavgamızdan sonra bana odana çık deme artık! Seninle şu an böyle olmamızın sebebi o kadın ve sen gelip benim yanımda olman gerekirken odana çık diyorsun. O kadın senin aklını çelmiş, bir an önce kendine gel artık!"

"Odana çık dedim Camelia!"

Iris alayla güldü. "Ne oldu? Gerçekler ağır mı geldi baba?" dedi Iris baba kısmını vurgulayarak. "Yeter artık! Sıkıldım senin bu saçma sapan kıskançlık tavırlarından Iris! Asıl kendine gelmesi gereken sensin! Senden sadece onunla birlikte olamama saygı duyup, yanımda olmanı istemiştim! Şu ergenlik kıskanç tavırlarına son ver ve Iris Camelia Stark ol" derken acımasızca sözlerini sıralamıştı Tony. Iris hayal kırılığıyla baktı Tony'e.

Saçma sapan kıskançlık tavırları mı?

Gerçekten kıskançlık yaptığını mı düşünüyordu babası?

Tanrı aşkına! O nişanlısı olacak kadının neler söylediğini, yaptığını bilmiyor muydu Tony!?

Sertçe yutkundu ve dolu gözlerini kırpıştırdı Iris. "Kıskançlık mı? Gerçekten kıskançlık yaptığımı mı düşünüyorsun baba?...Ne var biliyor musun? Her şeye rağmen yanımda olmanı beklerdim. İlk adımlarımı atarken, ilk kelimemi söylerken, ilk doğum günümü kutlarken, ilk gülüşümde, ilk ağlayışımda, ilk dersimi aldığımda, kaçırıldığımda, psikolojik olarak çöktüğümde, eğitimlerimde, yürümeye başladığımda ve ilk haksızlığa uğrayışımda... Sen bunların hiç birinde yanımda olmadın. Sen yokken başkaları vardı yanımda. Halbuki onlarla benim kan bağım bile yoktu" dedi Iris. Gözünden akan yaşı silme gayretine girmedi.

"Her şeyi bir kenara bırakıp senin yanında olmayı seçtim ben! Bebekliğimde, çocukluğumda, ilk genç kız olduğumda yanımda olmadın, beni evden kovdun ve ben yine geldim senin yanına! Bana güvenmedin, yalan söyledin, arkamdan iş çevirdin ve ben bunlararağmen bile senden vazgeçmedim! Çünkü sen benim babamdın! Sırf sen beni o sakat halimle görme, daha fazla kahrolma diye yanına gelme süremi geciktirdim!"

Iris alayla güldü. "Ya da...boşver ya. Sana niye anlatıyorum ki? Yine aynı şeyleri yapacaksın" dedi ve göz yaşlarını silip arkasını dönüp odasına doğru yürüdü. Tony arkasından seslenirken onu umursamadı. Hızla odasına girdiğinde kafasını yukarı kaldırarak dolu gözlerini kırpıştırdı. Eli boynundaki kolyesine gitti. Annesinin verdiği kolyeydi. Ne demişti annesi ona notunda?