Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Sana güveniyorum

Beğenin lütfen 🔪

YORUM ATIN YORUM

1 hafta sonra:

Sınıf ve öğretmenler ile toplanmış, bir kafeye gidiyorduk. Sınavlardan iyi not aldığımız için Aizawa senseinin bize hediyesiydi.

Katsuki ile kol kola yürürken koşarak senseinin yanına gittim. "Sensei!"

"Hm?"

"Bir sürü şey aldıktan sonra paramı bitirdiniz diye ağzımıza sıçmazsınız, di mi?"

"Sıçmam ama sargılar ile boğma ihtimalim var."

"Sensei."

Katsuki'nin sesi ile başımı ona çevirdim.

"Bizi boğamazsınız. Her şeyi alabileceğimizi siz dediniz."

Aizawa sensei iç çekerek saçlarımızı karıştırdı. "En konuşkan ve en enerjik öğrencilerimsiniz, biliyor muydunuz?"

Elimi kaldırdım, "Valla ben biliyordum."

"Ben de biliyordum."

Kafeye yaklaştığımız sırada sensei bir anda sargıları ile bizi tutup geriye ittirdi. Biz daha ne olduğunu anlamadan önümüzde bir patlama oldu.

"Hassiktir!"

"Lan yine mi kafeye giderken amına koyayım ya!"

Birkaç villain şehire saldırıyordu. Biz ne yapacağımızı öğrenmek için senseiye bakarken hızlıca bize döndü.

"Bakugou, Yau, Midoriya, Shoto savaşa karşılık verin! Diğerleri insanları uzaklaştırsın!"

Herkes cümle bittiği an işini yapmak için koşmaya başladı. Ben metal kontrol edebilen adama doğru koşmaya başladım.

Adam metalleri bana yönelttiği an alevimi kullanarak hepsini erittim. Önüme çıkan arabanın üstüne çıktım ve enerjimi koluma aktararak adama sağlam bir yumruk çaktım.

"Yau! Nice kill!"

Katsuki'nin geriden gelen sesi ile gülerek arkamı döndüm, kendisi el bombası üretebilen biri ile savaşıyordu.

"Yardım lazım mı?"

"Siktir lan oradan!"

Omuz silktim ve insanları korumak için onlara doğru koşarken ara sokaktan bir şeyin geldiğini hissettim. Başımı ara sokağa çevirdim, sokağın tam karşısında Aizawa sensei vardı.

Hızlıca ona doğru koşmaya başladım. "Sensei!"

Oraya yetişemeyeceğimi anlayınca alevlerim ile onun etrafını korumak için kapladım. Yaklaşan şey bir anda küle dönüştü.

Kafamı ara sokağa çevirdiğimde bir adamın hızla bana yaklaştığını gördüm, ama ben daha bir şey yapamadan Aizawa sensei sargıları ile onu sararak duvardan duvara fırlattı.

"Öğrencilerime. Karışma."

Yarım saat sonra ambulanslar gelmiş, yaralı olanları tedavi ediyordu. Şansımıza kimse ağır yaralı değildi.

Kolumda birkaç sıyrık olduğu için sargıya almışlardı.

"Yau."

Kafamı kaldırıp Aizawa senseiye baktım. "Sensei."

Birkaç saniye bana baktı ve gülümseyerek saçlarımı karıştırdı. "Beni koruduğun için teşekkürler. Sana güvenebileceğimi biliyordum."

Yüzümdeki gülümseme bir anda soldu.

Sana güveneceğimi biliyordum.

Güven.

Bana güvendiğini söylüyordu. Kim bilir daha kaç kişi bana güveniyordu. Ama ben onlardan koca bir sırrı saklıyordum.

"Yau? İyi misin?"

Senseinin sesi ile tekrar kendime geldim ve ona baktım. "İyi... İyiyim. Size bir şey olmadığına sevindim."

Kaşları çatık şekilde bana baktı, bir şey olduğunu anlamış gibiydi ama bir şey demeden uzaklaştı.

Derin bir nefes alarak başımı ellerimin arasına aldım. Onlara bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.

Eskiden birinin bana güvendiğini söylemesi beni mutlu ederken artık sadece kötü hissettiriyordu.

Abimler bana güvendiğini söylemişti, yıllardır tanıdığım onlara ihanet etmiştim.

Arkadaşlarım beni seviyordu, bana güveniyordu. Ama onlara ihanet etmiştim.

Öğretmenlerim...

"Lan, Yau?"

Başımı sesin geldiği yöne çevirdim, Katsuki bana geliyordu.

"Başın falan mı ağrıyor? İyi misin?"

"İyiyim, sadece yoruldum."