Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Okul

Beğenin lütfen 🔪

YORUM DA ATIN YORUM

Sigaramın dumanını üflerken evin kapısını açarak içeri girdim ve ayağım ile kapıyı kapattım.

Dabi ve Shigaraki salonda koltuğa oturmuş PlayStation oynuyorlardı.

İkisinin de gözleri bana döndü.

"Nasıl geçti?"

Koltuklara ilerlerken sigaramı masadaki küllüğe bastırarak söndürdüm ve tekli koltuğa yayıldım. "Kolaydı. Ama insanlar aşırı sinirimi bozdu."

Dabi omuz silkerek geri oyuna döndü, "Kahramanlar ve kahraman olmak isteyenlerden farklı bir şey beklemem."

Görünen o ki beni izlemeye gelmemişlerdi. Bu iyiydi çünkü o sarı kafalı çocuğu bilmelerini istemiyordum. Eğer onu görselerdi muhtemelen ona çok sinir olacak ve öldürmek isteyeceklerdi. Böyle bir durumla uğraşamazdım.

2 gün sonra:

Okul bahçesine girdiğimde bıkkın bir nefes vererek etrafa baktım. Gerçekten... Ne kadar süreceğini bile bilmediğim bir süre boyunca burada bu insanlar ile kalacaktım.

Okulun içine girip sınıfımı aramaya başladım, 1-A sınıfındaydım.

Bir koridordan dönerken aniden birine çarparak bir adım geri gittim. Çarptığım kişiye baktığımda o sarı kafa olduğunu gördüm. Kaşlarım çatılırken hemen yanından gitmeye devam edeceğim sırada sesi ile beni durdurdu.

"Ne oldu? Beni görmeye dayanamıyor musun?"

Omuz üstünden ona baktım, "Kazanmazsın diye umut etmiştim. Seninle aynı ortamda olmak benim için büyük bir sorun..."

Dediğim şeyi yanlış anlayacağını biliyordum, ondan etkilendiğim için bunu dediğimi sanarken dudağım yana kıvrıldı. "Sevmediğim insanlara karşı öldürme duygusu besliyorum. Dikkat et en iyisi."

Askısı omuzumdan düşmeye başlayan çantamı tekrar omuzuma çekip yürümeye devam ettim.

O çocuğa aşırı sinir olmuştum.

Sonunda sınıfı bulup içeri girdiğimde resmen hayvanat bahçesi gibi bir yer olduğunu gördüm.

Yeşil saçlı ve sınavda gördüğüm öfkeli sarı saçlı çocuk tartışıyordu. Daha doğrusu sarı saçlı olan yeşil kafalıyı öldürmeye çalışıyordu?

Etrafa bakındım ve melez kafanın arka sırasının boş olduğunu görünce oraya ilerledim.

Çantamı masanın yanına bıraktım ve kafamı masaya dayayarak gözlerimi kapadım.

Daha 1 dakika geçmeden masamın sarsılması ile kafamı kaldırdım. Yeşil saçlı çocuk masama çarpmıştı, sarı saçlı ise onun üstüne geliyordu.

"Deku! Çok sinirimi bozuyorsun!"

"K-kacchan insanları rahatsız ediyoruz!"

Bıkkın bir nefesle yeşil saçlıyı ittirerek masamdan uzaklaştırdım. Sarı saçlının gözleri bana döndü. "Ne yapıyorsun lan?!"

"Masamdan ittiriyorum?"

"Ona dokunma iznini kimse vermedi sana!"

"Masama dokunma iznini de vermedi. Ayrıca saat daha sabahın körü, ne bokuna tartışıyorsunuz?"

Öfkeli gözler tam bana ilerleyeceği sırada kapının açılması ile gözleri kapıya döndü ve daha sonra yerine oturdu.

Ben de kapıya baktığımda sınav günü gördüğüm uzun saçlı adamın girdiğini görünce kaşlarım çatıldı.

Gerçekten... Her şey yetmezmiş gibi bir de bu adam mı öğretmenim olacaktı?

~~~~~~~~~~~~~~~

Öğle teneffüsü olmuştu. Gerçekten burası gördüğüm en boş yerdi. Şu uzun saçlı adam da uyumaktan başka hiçbir şey yapmamıştı.

Sıramdan kalkarak sınıftan çıktım, otomatı bulmam lazımdı.

Koridorlar arasında gezinirken en sonunda bir koridorda buldum, ona doğru ilerlerken garip bir şekilde koridorda kimsenin olmadığını fark ettim.

Sanırım kullanılmayan sınıflar buradaydı.

Koridor sonundaki otomata ilerleyip parayı içine attım ve tuşa bastım.

Yiyecek aşağıya düşünce eğildim ve almak için elimi kasaya uzattım.

Tam elime aldığım sırada arkamda hissettiğim bana uzanan şey ile hâlâ parmak ucumda eğilmişken arkamı hızlıca dönerek ayağımla önümde duran bedene çelme attım.

Dengesini kaybedip öne doğru düşerken üstüme düşmesin diye hemen kenara geçtim, kendisi de düşmemek için otomata tutundu.

Kafasını bana çevirdiğinde yine o sarı saçlı hatta tacizci olduğunu düşündüğüm çocuğu gördüm.

"Sen beni mi takip ediyorsun?"

Eliyle otomati işaret etti, "Otomata gelmiştim sadece."

"Hayır, bana uzanıyordun. Elinle bana uzanıyordun."

"Arkanda da mı gözün var, nereden biliyorsun?"

Duyularım gelişmişti, gayet emindim. Bana uzanmıştı.

Birkaç saniye düz bir ifade ile yüzüne baktım. Sanırım onun gibi biriyle uğraşmak saçma olacaktı. Bir şey demeden arkamı döndüm ve yürümeye başladım.