Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Sınav

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

Not: Bu zaten animede de geçiyor ama yine söyleyeyim, Monoma biriktirme temelli özgünlükleri kopyalasa bile kullanamıyor. Mesela Deku ve Fatgum'ın özgünlüğünü kopyalasa bile kullanamıyor. Sizinkini de kullanamıyor, enerji biriktirip kullanıyorsunuz.

Okulun önüne geldiğimde kapşonumu indirdim ve öğrencilerin beklediği tarafa ilerleyerek etrafı incelemeye başladım.

Birkaç dakika sonra gözlerim diğer çocuklara kaydı. Bazıları oldukça heyecanlı, bazıları ise çok sakin görünüyordu.

Gözüme ilk çarpan melez kafa bir çocuk oldu. Kırmızı ve beyaz saçları vardı. Oldukça soğukkanlı duruyordu.

Daha sonra saçları diken gibi olan sarı saçlı biri gözüme çarptı. Oldukça sinirli duruyordu, sanki biri ona tek kelime etse onu öldürmeye çalışacaktı.

Hepsini daha detaylı incelemeye başladım. Şu melez kafa Endeavor'un çocuğu olan mıydı acaba?

Omuzumda hissettiğim bir el ile hemen arkamı döndüm ve bir adım uzaklaştım. Karşımda inik sarı saçlı mavi gözlü bir çocuk duruyordu.

Kaşlarım daha da çatılırken dudağı yana kıvrıldı, "Üzgünüm, seni bir arkadaşım sandım."

Ben cevap vermeden yanımdan geçip çocukların arasına karıştı.

Arkadaşı mı sanmıştı? İnanmıyordum.

Bir şey yapmaya çalışmış veya yapmıştı. Ne yapmış olabilirdi? Özgünlüğü ile alakalı bir şey miydi?

Uzun saçlı boynunda sargılar olan bir adam geldi ve sınavı kısaca açıkladı. Daha sonra ise sınav başladı.

Çok basitti, sadece robatları etkisiz hale getirecektik.

Önüme çıkan her robotu alevlerim ile yakarak patlattım.

Etkisiz hale getirmem gereken robot sayısını çoktan geçmiştim. En sonunda derin bir nefes vererek bir binaya yaslanıp yere oturdum.

Önümden geçen çocuklara baktım. Gerçekten... Ben ne yapıyordum burada?

Dabi haklıydı, kahraman olmak isteyen ve kahramanların arasında delirirdim ben.

Onların yanındayken Dabi ve Shigaraki'yi nasıl yakalayacakları hakkında konuşacaklardı ama ben zaten yerlerini biliyor olacaktım.

Gözüme az önce omuzuma dokunan sarı saçlı çocuk çarptı. Ellerinden patlama çıkarıyordu. Özgünlüğü patlama yapmak mıydı?

Ama sınav başlamadan önce dediği şey hiç inandırıcı gelmemişti. Yoksa gerçekten beni başkası mı sanmıştı?

Sınavın bittiğine dair zil çalınca iç çekerek ayağa kalktım ve o garip öğretmenin sınav sonunda buluşmamızı söylediği yere ilerledim.

1 dakika içerisinde herkes gelmişti. Öğretmen de geldi ve hepimize baktı. Gözleri benim üzerimde durdu.

"Robotları patlatarak diğerlerini riske attın."

Herkesin bana döndüğünün farkındaydım.

"Sadece robotları etkisiz hale getirmemizi söylediniz. Diğerlerini düşünmem gerektiğini söylemediniz."

"Kahraman olacaksan diğerlerini de düşünmelisin."

"Peki, ben düşünmedim. Çünkü bana bunu söylemediniz ve böyle bir kural yoktu. Dışarıda gerçekten bir kötüyle savaşırsam bunu aklımda bulundururum."

Kaşları çatıldı ve bir süre bana baktı, daha sonra öğrencilere döndü.

"Sınav bitti, sonuçlarınız size birkaç güne gelir. Gidebilirsiniz."

Direkt kapıya yöneldim ve caddeye çıktım.

O öğretmen çok sinirlerimi bozmuştu.

Daha 2 saniye geçmeden tekrar bir el hissedince eli tuttuğum gibi ters çevirdim ve arkama baktım. Yine o sarışın çocuk duruyordu.

Hızlıca etrafa göz gezdirdim, abimler bir yerden beni izliyorsa bu çocuğu öldürürlerdi. Görmeseler daha iyiydi.

Onları göremeyince tekrar çocuğa döndüm. Hissettiği acıyı yüzüne vurmamaya çalışıyordu.

"Sorunun ne senin?"

"Ne?"

"Neden bana dokunup duruyorsun? Tacizci misin?"

"Tacizci mi?" kahkaha attı, "Ne tacizcisi be?"

"Ben de sana bunu soruyorum. Neden bana dokunuyorsun?"

"Sadece merak ettim."

"Neyi?"

"Özgünlüğünü. Alev mi çıkarıyorsun?"

Elimi elinden çektim, diğer eliyle elini tuttu ve acısı geçsin diye salladı.

Kapşonumu kapadım, "Özgünlüğüm seni ilgilendirmez. Yürü git işine."

Arkamı dönerek tekrar yürümeye başladım.

"Hadi ama..."

Sağ elimi havaya kaldırdım ve orta parmak çektim. Sesi kesilince gülümseyerek yürümeye devam ettim.