Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Cam kırıldı

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

"Kapıyı açmayacak mıyız?"

Bakugou tam kalkarken kolunu tutup durdurdum, "Hayır, hayır! Açma kapıyı!"

Anlamsız bir ifade ile bana bakarken diğer eli ile cama sinek gibi yapışmış Monoma'yı gösterdi. "Olum çocuk öldü mü kaldı mı belli değil."

"Olsun! Gitme!"

"Lan niye?"

Monoma'ya baktım, ölmediği belliydi. Ama nedense hâlâ kıpırdamıyor ve bize bakıyordu.

"Tırsıyorum ondan. Valla sülük gibi yapışıyor. Şuna bak, sabahın köründe camımıza yapıştı!"

Bakugou büyük bir kahkaha patlattı, "Manyak mısın kızım sen? Ne olacak şu sarı kafadan?"

Kolunu çekti ve kapıya ilerleyerek kilidi açtı. Monoma bir anda camdan ayrıldı ve sanki hiçbir şey olmamış gibi kapıdan içeri girdi.

Ben ise hâlâ tırsarak ona bakıyordum. Ne yapacağı belli olmuyordu.

"Günaydın!"

"Ne?"

"Günaydın?"

"Az önce cama yapıştın."

"Ah, evet."

"Sen manyak mısın? Sapık mısın? Ya cam kırılsaydı?"

Monoma ile konuşurken Bakugou'da çoktan yerine oturmuş Monoma'ya bakıyordu.

"Bana bak. Gerizekalı mısın sen? Sabahın köründe cama neden yapışıyorsun?"

"Baktım kahvaltı yapıyorsunuz ben de geleyim dedim."

Kâsemdeki kaşığı elime aldım ve sanki kılıçmış gibi ona doğrulttum. "Sen bizi mi dikizliyorsun?"

"Yok canım, gözüme çarptınız."

Kafam hâlâ Monoma'ya dönükken gözlerimi Bakugou'ya çevirdim. "Bak sapık bu! Valla bizi dikizliyor!"

Bakugou sakin bir ifadeyle bana döndü. "Bizi değil de..." gözlerini tekrar Monoma'ya çevirdi. "Seni dikizlediğini düşünüyorum."

"He, benim değil senin sapığın diyorsun yani?!"

Kafasını salladı, "Aynen öyle diyorum."

"Beni neden sapık yaptınız şu an?"

İkimiz de aynı anda ona döndük ve aynı şeyi söyledik. "Sen sus!"

Sanki önemli bir toplantıdaymış gibi sandalyemizde oturuşumuzu düzelterek Bakugou ile karşı karşıya geldik ve biraz birbirimize yaklaşarak sessizce konuşmaya başladık.

"Kızım bak benim değil senin sapığın bu."

"Sapık olduğunu sen de kabul ediyorsun yani?"

"Yok lan, o kadar sapık değil ama bir sapık tarafı var gibi. Dikizliyor seni bayağı."

"Lan sapık işte!"

"Eh, en azından benim sapığım değil?"

"Benim sapığım olunca için rahat mı ediyor yani?"

"Yo, umrumda olmuyor. Hem çok sapık değil zaten. Vücudunu 4 parçaya bölünmüş kek olarak düşünsek 1 parçasının yarısı falan sapık."

"Beni neden kek olarak hayal ediyorsun?"

Monoma'nın sesi ile tekrardan ona döndük. O kadar ciddi konuşuyorduk ki onun da burada olduğunu unutmuştuk.

Tam bir şey diyecekken cam tarafından gelen çatırdama ile gözümü cama çevirdim.

Bakugou'da cama dönmüştü. Monoma ise korka korka arkasını dönüyordu.

"Hassiktir..."

"Ananın amı!"

"Lan!"

Monoma'nın dakikalar önce sinek gibi yapıştığı camda koca bir çatlak oluşmuştu.

Şok içinde ayağa kalkarken cam bir anda bomba patlarcasına patladı.

O kadar hızlı patlamıştı ki bazı cam parçaları bizi sıyırıp geçmişti.

"Lan!"

"MONOMA! AMIN EVLADI!"

"LAN CAMI KIRDIN! GÖT HERİF SENİ!"

Monoma şoka girmiş bir ifade ile bize bakarken merdivenlerden bir anda sürü iner gibi adım sesleri geldi.

"Ne oluyor?!"

"Saldırı mı oldu?!"

"Bakugou, Yau! İyi misiniz?"

"LAN CAMA NE OLDU?"

"MONOMA NEDEN BURADA?"

"CAMI NASIL KIRDINIZ?"