Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Eski kardeş

YORUM ATIN LAN

beğenin lütfen 🔪

Gözlerimi yavaşça araladım, uykudan dolayı bulanık görüyordum.

Gözlerimi birkaç saniye ovaladım. Pencereden ışık gelmediğini görünce hâlâ gece olduğunu anladım.

Başım çok feci ağrıyordu. Başımı tutarak doğruldum. Uzandığım yerin Monoma'nın dizi olduğunu fark edince gülümsedim ve ayağa kalktım.

Kısa bir süreliğine etrafa baktım. Herkes bir yere uyuyordu. Katsuki bizden birkaç adım uzakta yerde uzanıyordu.

İnsanlara basmamaya özen göstererek odadan çıktım ve lavaboya ilerledim.

Yüzüme defalarca kez soğuk su çarptım, kendime iyice gelmiştim. Alkol aldığımız zamandan kalan çok bir şey hatırlamıyordum.

Sadece bir ara Katsuki'nin bana yalan ile ilgili bir şeyler dediğini anımsıyordum. Daha sonra ağlayarak Monoma'ya sarılmıştım.

Lavabo'dan çıkıp bahçeye baktım. Bahçede biraz daha kendime gelsem iyi olurdu. Zaten oda iyice alkol kokuyordu.

Bahçeye çıktım ve kafamı gökyüzüne çevirdim. Yıldızlar çok güzel gözüküyordu.

Arkamdan birinin bana yaklaştığını hissettim. Arkamı döneceğim sırada ben daha dönemeden sert kollardan biri bedenimi ve diğer bedeni de ağzımı tuttu.

İlk bir saniye korksam bile tanıdık kokuyu alınca ne yapacağımı bilemedim.

Abimdi.

Dabi.

"Nasılsın, Yau?"

Kollarından çıkmak için kıvranırken en sonunda pes ettim. Benden güçlüydü. Her zaman öyleydi.

"Abini özlememişsin sanırım..."

Karşımdaki ormandan birinin bize yaklaştığını gördüm. Karanlıktan dolayı yüzünü seçemesem bile belli bir mesafeden sonra seçebilmiştim. Ama şoka girmiştim.

Shigaraki karşımdaydı ama... Çok değişmişti.

Dabi beni bıraktığı an hızlı adımlarla Shigaraki'ye yaklaştım. "Abi sen... Ne yaptın?" elimi ona doğru uzatırken bir adım geri gitti ve ona dokunmamı engelledi.

Titreyen gözlerimi gözlerine çevirdim. Tamamen hayal kırıklığı ile bakıyordu.

Sahte bir şekilde güldü, "Daha çok güçlendim. Nasılım? Beğendin mi bu sefer beni?"

"Sen... Ne saçma-"

Dabi'nin arkadan tekrar beni tutması ile sözüm kesildi.

"Yeter bu kadar."

Her taraf bir anda alevler ile kaplandı. Tüm alan. Tüm otel. Tüm orman.

"YAPMA! ABİ!"

"Abi mi?" sesinde alaylı bir ifade vardı.

"İlk gittiğinde ağlamamıştım ama, şimdi öldün ve bu acıtıyor."

Bir şey diyemedim. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.

Sadece intikam için buradalardı. Onlara ihanet etmemin bedeliydi.

Otel tarafından bağırışlar yükseldi. Biz ise ormana doğru kaçtık.

~~~~~~~~~~~~~~~

Koca bir kayanın üstündeydik. Diğer herkes ise aşağıda bize bakıyordu.

"BANA BAK SENİ DİKİŞ KAFA! YAU'YU BIRAK YOKSA SENİ ÖLDÜRÜRÜM!"

"Dikiş kafa, öyle mi?" gülerek mırıldandı, "Bu çocuk gerçekleri bilmiyor... Kimin söylemesini istersin?"

Ağlamam daha da şiddetlenirken başımı iki yana salladım. "Yapma... Lütfen, abi-"

"Artık abi kardeş değiliz, Yau. Tamam o zaman, ben söyleyeyim!"

Kafasını tekrar aşağı çevirdi. "Aranızda size aylar boyu ihanet eden biri vardı. Bir hain! Hem de kardeşim! Daha doğrusu, eski kardeşim."

"Ah... Bir de, burada bir kardeşim daha var. Bu sefer öz."

Şaşkınlıkla başımı kaldırdım ve tüm öğrencilere baktım. Dabi'nin kardeşi. Kimdi? O kimdi?

Gözlerim hızlı hızlı insanları tararken birinin üstünde durdu. Shoto Todoroki... O bile bunu anlamış gibi şoka girmişti.

Herkesin arasından fısıldaşmalar yükselirken Dabi daha da yüksek sesle bağırdı. "Hain kim biliyor musunuz? Şu an kollarımın arasında ağlayan kişi!"

Herkes sessizliğe büründü. Korkudan onlara bakamazken bir dakika sonunda başımı Katsuki'ye çevirdim.

Kaşları çatılmıştı, gözleri titriyordu, ağzı aralıktı ama konuşmuyordu.

Sadece birkaç saniye içinde Katsuki gözümün önünde iken bir patlama ile ortadan kaybolmuş ve arkadan Dabi'ye doğru bir patlama yapmıştı.

Dabi'de bunu beklemiyor olacak ki dengesini kaybetti, kollarının arasından çıkarken yere düşerken biri beni son anda tuttu. Monoma.

"İyi misin?!"

Göz yaşlarımı hızlıca kolumun tersi ile sildim, "Evet."

"Nepenthe, savaşmalıyız."

"Biliyorum."

"Onlarla savaşabilir misin?"

Tam cevap vereceğim sırada yanımızdan koca bir ses yükseldi ve yer çatlayarak taşlar havaya fırladı.

Gözümü hemen Shigaraki'ye çevirdim. O yapıyordu.

Ona ne oldu bilmiyordum ama... Bu güç ona fazlaydı. Durması gerekiyordu.

Alevlerimi çıkartırken mırıldandım. "Savaşırım."