Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Lunapark

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın, eliniz kırılmaz. Gerçekten.

"Nereye gidiyoruz?"

"Sen nereye gidiyorsan git, ben yurda gidiyorum."

Sessizlik olunca tekrar konuşmaya gerek duymadım ve birlikte yurda kadar yürüdük. Binaya gireceğim sırada kolumdan tutarak beni durdurdu.

Kafamı ona çevirdim, "Ne?"

"Sana izin kağıdı hazırladım, beni tek mi bırakacaksın?"

"İzin kağıdı hazırlarken beni tek bırakamazsın falan dememiştin."

"Şimdi diyorum."

"Dalga mı geçiyorsun, yorgunum demiştim sana."

"Hadi ama Nepenthe... Dışarıda eğleniriz."

"Dışarıda? He bir de dışarı mı çıkacağız?"

"Evet, okulda ne yapacağız?"

"Monoma. Taşşak mı geçiyorsun benimle?"

"Hayır, neden?"

"Yorgunum diyorum, salak mısın sen olum?"

Kolumu sertçe kendime çektim. Ona ne kadar kızarsam kızayım bana hiçbir zaman öfkeyle yaklaşmamıştı. Bakugou ile karşılaştırırsak çok nazik biriydi.

Kötü yanı ise çok egoist olmasıydı. Bazı zamanlar resmen ego patlaması yaşıyordu. Ağzına çakasım geliyordu.

"Hadi ama... İzin kağıdı ayarladım sana o kadar?" başını hafif sağa eğerek konuştu.

İç çektim, iyilik yaptığı doğruydu.

"Peki, 2 dakika bekle üstümü değişeyim."

Onun üstüne baktım, okuldan çıktığımız için onda da okul forması vardı. "Sen de üstünü değiş."

Dediğim şey ile resmen gözleri patlamıştı, "Tamam."

Binaya girdim ve odama çıkarak hemen üstümü değiştim. Aşağı indiğimde Monoma'da hazır olmuş bekliyordu.

Sırtını duvardan ayırıp beni baştan aşağı süzdü ve gülümsedi, "Vayy, çok güzel olmuşsun Nepenthe."

Üstüme baktım, normal bir gri eşofman ve beyaz crop giymiştim. "Abartma lan, normal giyindim."

"Güzel işte."

"Peki, peki... Gidelim hadi."

Okuldan çıkarak caddeye girdiğimizde ona baktım, "Nereye gidiyoruz?"

"Bilmem, nereye gidelim?"

"Ne? Lan sen beni dışarı çıkardın."

"Evet ama bir yer belirlememiştim."

"Peki."

Yaklaşık yarım saat boş boş dolaştıktan sonra lunaparkın önünden geçerken başımı oraya çevirdim. Lunaparka hiç gitmemiştim.

Zaten annem ve babamla aile gibi bile olmamıştık.

"Girelim mi?"

"Ne?" başımı Monoma'ya çevirdim.

Çenesi ile lunaparkı işaret etti. "Girmek ister misin? İstiyor gibi duruyorsun."

"Hayır, ben şey..."

Bileğimi tuttu ve beni peşinden lunaparka sürükledi. "Bir şeyi yapmak istiyorsan söyle. Zaten isteyip istemediğini anlıyorum. Neden yalan söylüyorsun ki?"

"Yalan söyleme-"

"Yalan söyleyecektin, Nepenthe. Bahane uydurup yürüyüp gidecektin."

Bir şey demedim, haklıydı. Bahane uydurup gidecektim.

Bilet yerine geldi ve yaklaşık 20 saniye sonra elinde biletlerle geri döndü. "Neye binmek istersin?"

Benimle ciddi ciddi lunaparka geldiği için şaşkındım. 15 yaşında olan bir lise öğrencisi genelde 12 yaş altı çocukların gittiği bir alana geliyordu.

Gözümü oyuncaklara çevirdim ve gülümsedim. "Çarpışan araba."

"Tamam." direkt o tarafa yöneldi. Ben de hızlıca peşinden gittim.

Arabalara bindiğimizde gülerek bana bakıyordu. "Ben daha çok çarpacağım."

"Ben daha çok çarpacağım."

"Öyle mi? Görelim bakalım."

Yüzündeki gülümseme egolu hâli ortaya çıkınca oluşan gülümsemeydi. Ona kafa tutmak istercesine gülümsedim ve oyun başladı.