Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Rahatsız değilsin

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

Hissettiğim sıcaklıkla dudaklarım yana kıvrıldı ve biraz daha sokuldum. Üstümdeki battaniye olduğunu düşündüğüm şeyi daha da üstüme çekerken yanımda bir şeyin kıpırdaması ile gözlerimi açtım.

Gözlerimin karşısında aşık olabileceğim sarı saçları görünce irkilerek kafamı kaldırdım. O sırada Monoma'da hafif kıpırdandı ve gözlerini araladı.

Şaşkınlıkla etrafa bakındım, B sınıfı yurdunun bahçesinde olan ağacın dibindeydik.

Gece burada oturduğumuzu hatırlıyordum, burada mı uyumuştum?

"Günaydın Nepenthe."

"Günaydın..."

Üstümüzdeki örtüye baktım. Bu örtü nereden gelmişti?

Ayağa kalktı ve örtüyü üzerimden aldı. "Odana gidip üstünü giyin, muhtemelen okula yarım saat kaldı."

"Ah... Tamam."

Hemen ayağa kalktım ve hızlıca yurda ilerledim.

Merdivenlerde odama çıkarken Bakugou karşıma çıktı.

Yürümeye devam edecekken bir anda durdum. "Sen mi getirdin?"

"Evet."

"Nasıl? Nereden biliyordun orada olduğumuzu?"

"Monoma yazdı."

"Monoma mı? Ne dedi?"

"Senin uyuduğunu ve kaldırmak istemediğini söyledi. Üstünüze örtmek için bir şey istedi. Dua et ki benim gibi arkadaşın var, gece götün donardı orada."

"Ah... Teşekkürler."

"Üstünü giyin."

Kafamı sallayarak odama ilerledim ve hemen üstümü giyindim. Daha sonra da çantamı ve telefonumu alarak yurttan çıktım.

Bakugou ve Monoma karşı karşıya bir şeyler konuşuyorlardı ama ilk kez kavga ediyor gibi değillerdi.

Yanlarına ilerledim, "Gidelim hadi."

Hiçbir şey konuşmadan okula yürümeye başladık.

~~~~~~~~~~~~~~~

"Nepenthe!"

Adım atmayı bırakıp Monoma'nın yanıma gelmesini bekledim. Yanıma geldiği an yürümeye devam ettim.

"Gece iyi uyudun mu?"

"Hmhm."

"Benimle uyumayı sevdin sanırım."

Kaşlarımı çatarak ona baktım, "Neden?"

"Kolunu kaç kez bana sardın. Sarılıp sarılıp duruyordun." yüzünde hafif bir gülümseme vardı.

Kaşlarım daha da çatıldı, "Uyuyordum... Farkında değildim."

"Öyle mi?" gözünü önüne çevirdi, "Farkında olsaydın daha mutlu olurdum."

Koluna sertçe vurdum, "Hey!"

Gülerek koluna vurduğum elimi avucunun içine aldı ve indirdi. "Sakin ol, her seferinde bana vurma."

"Salak salak şeyler deme sen de!"

"Hadi ama, şaka yapıyorum sadece."

Derin bir nefes alarak önüme döndüm. Nereye gidiyorduk bilmiyordum ama koridorda öylece yürüyorduk.

"Nepenthe."

"Efendim?"

"Dakikalardır elini tutuyorum ama farkında bile değilsin, ya da rahatsız olmadın."

Şaşırarak gözlerimi elime çevirdim. Haklıydı, elimi tutuyordu. Ne zamandan beri tutuyordu? Koluna vurduğum zamandan beri mi?

Neden rahatsız olmamıştım? Normalde birinin bana dokunması beni rahatsız ederdi. Özellikle bilek ve el gibi daha hassas bölgelerime dokunması.

Ağzımı araladım ama bir şey diyemedim. Şu an ben de çok şaşkındım ve diyecek bir şey bulamıyordum.

"Sanırım sen de cevabı bilmiyorsun."

Gözlerimi gözlerine çevirdim, hâlinden memnun gibiydi.

"Ben... Fark etmemiştim."

"Elini tuttuğumu mu?"

"Dalgındım muhtemelen... O yüzde-"

"Dalgın değildin."

Kaşlarım çatıldı, "Dalgın olmalıyım."

Elimi elinden çekeceğim anda elimi daha sıkı tuttu. "Rahatsız olmuyorsun, tutmamda bir sorun olmamalı. Değil mi?"

Gözlerim bir ona bir ellerimize kayıyordu. Rahatsız değildim, doğruydu.

Şu an boşu boşuna ona ters yapmak istemedim. Açıkçası gayet rahattım.

Bir şey demeden önüme döndüm.

Sıcak eli ise elimi bırakmak istemezmiş gibi daha sıkı kavradı.