Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Kendi filmimiz

Beğenin lütfen 🔪

YORUM ATIN YORUM ALOO

Saat akşam 9 oluyordu. Çatıya oturmuş, gökyüzüne bakarak bir yerden sonra kaç olduğunu saymayı bıraktığım sigaramı içiyordum.

Monoma yaklaşık 3.5 saat önce gitmişti. Gerçekten de kimseye söylememiş olmalı ki şu ana kadar kimse eve gelmemişti.

Monoma'nın bana ismimle seslenmesi... Nedense aklımdan bir türlü çıkmıyordu.

Bana Nepenthe diye seslenmesine alışmıştım. Aylardır bir kez bile adımı kullanmamıştı.

Sadece birkaç kez öğretmenlerin yanında kullanmıştı. O zaman da yanımızda öğretmen var diyeydi.

Nepenthe...

Acaba ne demekti?

Monoma'nın söylemesini istiyordum ama bundan sonra da söyleyeceğini sanmıyordum.

İç çekerek telefonumu çıkardım ve arama kısmına yavaşça Nepenthe yazdım.

Karşıma direkt anlamı çıktı.

Sigaramın dumanı üfledim ve çatıya bastırıp söndürdüm. Tekrar telefona döndüm.

"Nepenthe; eski Yunanca'da 'Mutsuzluğu unutturabilen şey' olarak tanımlanır. Aynı zamanda Mısır'da eskiden ilaç olarak tanımlanırdı."

"Mutsuzluğu unutturabilen şey..."

Ben Monoma'nın mutsuzluğunu mu unutturuyordum?

Her seferinde bu yüzden mi bana Nepenthe diyordu?

Onun mutsuzluğunu unutturuyorsam... O zaman onu mutlu ediyorum demekti.

Bir dakika.

Mutlu "Ediyordum" demekti.

Bana son gördüğümde Nepenthe dememişti.

Onu üzmüştüm.

Ama abimleri de üzmüştüm.

İç çekerek telefonu kenara bıraktım ve çatıya uzandım. Kolumu başımın altına koydum.

Onunla ilk karşılaşmam... Sınav günü özgünlüğümü kopyalamak için bana dokunduğu zamandı.

Daha sonra sınav bittiğinde özgünlüğümü sormuş, ondan bıkıp ona orta parmak çekmiştim.

Okulda onunla çarpışmıştım.

Otomattan bir şey alırken onu arkamda hissedip ayağına çelme takmıştım.

Bana Nepenthe demeye başlamıştı.

Bir süre sonra onun varlığına alışmıştım.

Her seferinde onunla tartışsam bile bana hiç kızmamıştı.

Benimle okuldan çıkmıştı, hem de sahte izin kağıdı ile.

Birlikte ceza olsun diye tüm okulu temizleyip, spor salonunda sabunlu suya bulanmıştık.

Benimle lunaparka gitmişti.

Benimle yıldızları izlemiş ve omuzunda uyumama izin vermişti.

Birden bire ayağa kalktım ve telefonumu da alarak içeri koştum. Hızlıca bir not kağıdı çıkardım ve yazmaya başladım.

"İkinizi de çok seviyorum. Her zaman abim olarak kalacaksınız. Özür dilerim."

Onlarla yüzyüze konuşabilecek bir durumda değildim. Onlar da bana kızarlardı. Muhtemelen tartışırdık.

Onları çok seviyordum.

Şu an onlara ihanet ettiğimi düşünmek kalbime bıçak saplanıyor gibi hissettirse bile yapabileceğim bir şey yoktu.

Kağıdı masanın üstüne bıraktım ve evden çıkarak koşmaya başladım.

20 dakikada okula varmıştım.

Bahçeye girdiğimde hızlıca yurtların olduğu yere koşmaya başladım.

B yurduna giderken ağacın altında tanıdık bir yüz görünce başımı oraya çevirdim.

Monoma... Ağacın dibinde oturmuş, yorgun bir ifade ile gökyüzüne bakıyordu.

"Monoma!"

Gözleri bir anda bana döndü. Ağzı aralandı, gözleri büyüdü. "Yau?"

Hızlıca ona koşmaya başladım, o da ayağa kalktı.

Aramızda birkaç adım kala boynuna atladım ve sıkıca ona sarıldım.

Bir anda atlamam ile birlikte yere düşmüştük ama bu umurumda bile değildi.

"Özür dilerim... Özür dilerim..."

Bir eli belimdeyken diğer eli saçlarıma çıkmış ve saçlarımı okşuyordu.

"Görüşmeyeli sanırım 4 saat oluyor... Ama seni yıllardır görmemiş gibi hissediyordum."

Gözyaşlarım arasında gülümserken kafamı kaldırıp ona baktım. O da tatlı bir gülümseme ile yüzümü inceliyordu.

Gözlerim dudaklarına kaydı, onun da gözleri dudaklarıma kaydı.

"Şu an bir film sahnesinde olduğumuzu düşünürsek öpüşmemiz gerek."

"Ama bir film sahnesinde değiliz."

Belimdeki eli beni daha da sıkı tutarken fısıldadı. "Kendi filmimizi yazarız biz de."

Ne olduğunu anlamadan kendimi çimenlerin üstünde, onu ise üstümde gördüm.

"Hazır ol. Yakışıklı, zengin, zeki erkek karakter; güzel, sexi, zeki ve başa buyruk kız karakteri öpecek."

Gülümsemem tüm yüzüme yayılırken yaklaştı ve dudaklarını dudaklarım ile birleştirdi.

Yaklaşık 10 saniye sonra dudaklarımız ayrıldı ve kafasını saçlarıma gömdü. "Seni çok özledim, Nepenthe."