Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Gözler

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da yapın, o kadar yazıyorum sizin için😥😥

Saatlerdir buradaydık. İlk başta çok eğleniyormuş gibi gözükmek istememiştim.

Nedeni belliydi. Buradaki kimseye samimi hisler beslememeliydim ve beslemeyecektim. Buraya sadece abimler için gelmiştim.

Onlara ihanet edemezdim. Üçümüz de bilirdik, ihanet en nefret ettiğimiz şeydi. Özellikle Dabi için. Onların yanında durduğumdan beri her zaman ihanetten nefret ettiğini söylerdi. Ne kadar severse sevsin biri ona ihanet ederse gözünde hiçbir şey olacağını biliyordum.

Ve her seferinde bana çok güvendiğini belli ederdi. Bir şey olursa "Yau yapar, Yau'ya güveniyorum, o benim kardeşim, o güçlü biri..." gibi şeyler söylerdi.

Oyuncaktan indiğimizde binmediğimiz tek bir şey kalmıştı, dönme dolap.

Hızlıca oraya ilerlemeye başladım. "Dönme dolaba da binelim!"

"Tamam, tamam..." Monoma'yı yorup yormadığımı bilmiyordum ama şu an hiç umrumda değildi.

En başında o beni zorlamıştı dışarı çıkarmak için.

Boş olan kafese geçip karşılıklı koltuklara oturduk. Derin bir nefes alarak sırtımı koltuğa yasladım ve dışarı baktım. Diğerlerinin girebilmesi için dönme dolap aralıklar ile dönüyor ve biz yukarı çıkıyorduk.

Monoma'nın yorgunluğundan bahsetmiştim ama oturunca ben de yorgun olduğumu fark etmiştim.

"Çok yordun beni, Nepenthe."

"Sen dışarı çıkmak istedin."

"Evet ama böyle bir enerji patlaması yaşayacağını düşünmemiştim."

Onu cevaplamak yerine iyice yükseldiğimiz için gözüken manzarayı izlemeye başladım.

"Küçükken annenler hiç getirmiyor muydu seni?"

Gülüşüm soldu, yutkunarak önüme döndüm. "Ailemle aram iyi değildi."

"Ah... Nedenini sorabilir miyim?"

"Sormasan daha iyi."

Birkaç saniyelik sessizlik oldu. "Peki, sormuyorum."

"Monoma."

"Efendim?"

"Neden böylesin?"

"Nasıl?"

"Böyle... Yakın. Bana karşı."

Cevap vermeyince gözlerimi yerden ayırarak ona baktım. Düz bir ifade ile yüzüme bakıyordu. "Eğlencelisin."

Güldüm, "Eğlenceli? Ben mi? Her fırsatta seninle tartışıyorum."

"Evet, zaten bu eğlenceli."

Kaşlarımı kaldırarak anlarcasına başımı salladım.

Dakikalar sonunda tekrardan aşağı indik ve kafesten çıktık.

Saate baktım, 8'i biraz geçmişti. Yaklaşık 3 saattir dışarıdaydık.

"Zaman çabuk geçmiş."

"Ben olunca tabii."

Kafamı Monoma'ya çevirdim ve çok sert olmayacak şekilde koluna vurdum. Gülerek önüne döndü.

Caddede okula doğru yürürken mırıldandı, "Kahve alalım mı?"

Durup yanımızdaki kahve dükkanına baktım. "Tamam."

İçeri girip kahve aldık ve geri çıktık. Kahvelerimizi içerek yürürken aklıma abimler geldi.

Şu an okuldan biri ile bu şekilde eğlenip gezdiğimi öğrenseler ne tepki verirlerdi bilmiyordum.

Hava karardığı için sokak lambaları yanıyordu. Bir sokağın yanından geçerken içimde bir anda kötü bir his oluştu.

Tedirgin bakışlarla gözümü yanından geçtiğimiz ara sokağa çevirdim.

Karşımda o duruyordu.

Abim.

Dabi.

Kapşonunu kapamış, duvara yaslanmış ve sigara içiyordu. Gözlerimiz buluştuğu an gözlerinden her şeyi okuyabilmiştim. Sadece 2 saniyelik bakışmamızda ilk kez gözlerinden tırsarak önüme döndüm.

"Geç oldu, hızlı gidelim."

Adımlarımı hızlandırırken Monoma'da bana ayak uydurdu.