Monoma x Reader (Bnha x Reader)

Bu yıl -Final-

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın lan

Aylar sonra:

"Geç kaldığımız için üzgünüz sensei!"

"Yau, neden her seferinde geç kalıyorsunuz?"

Yan gözle hemen yanımda duran Katsuki'ye baktım, "Beni gözetleyen kişi onun gibi biri olunca her sabah kavga ediyoruz da."

"Ne? Benim neyim var lan? Sen bana kurban ol!"

"Sana mı kurban olayım? Başıma oyun konsolu fırlattın!"

"Sen de kafama dumbell ile vurdun!"

"Dua et ki sadece 1 kiloluklardı!"

"YETER LAN!"

İrkilerek Aizawa senseiye döndük. Bir saniyeliğine sınıfa döndüm. Herkes gülmemek için dudaklarını ısırıyor veya ağızlarını kapatıyordu.

"Her sabah sizin kavganızı çekmek zorunda mıyım ben? Geçin yerinize!"

Katsuki ile yan yana sıraların arasından yürürken sinirle kalçam ile onu ittirdim. Öfkeli gözleri bana kaydı ve 'Öyle mi?' dercesine tek kaşını kaldırdı.

Bir anda beni poposu ile hızlıca ittirdi ve Kaminari'nin sırasına çarparak düştüm.

"Hey orospu çocuğu..." bu sefer tekrardan azar yememek için sessizce konuşmuştum.

Kaminari hem şok olmuş, hem de gülerken beni kaldırdı.

"YAU! KATSUKİ! ÇIKIN SINIFIMDAN! BIKTIM LAN SİZDEN!"

İç çekerek kapıya ilerledim, Katsuki'de tekrardan kapıya döndü ve sınıftan çıktık.

~~~~~~~~~~~~~~~

"Bir dakika, bir dakika. Ne?" gözleri Katsuki'ye döndü, "Sen sevgilimi ittirerek masalara çarpıp düşmesine mi sebep oldun?"

Katsuki benden özür dilemişti, ben de zaten bu olayı umursamamıştım ama Monoma resmen deliriyordu.

"Hak etti."

"Ah, öyle mi? Götüne elektrik direği sokmak istiyorum şu an."

"İkinizin de göte bir şeyler sokma fantazisi var. Yau'da ha bire götüme bir şeyler sokacağını söylüyor. Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş."

Masadaki kahvemi elime alıp bir yudum aldım. Tekrardan masaya bırakacakken Monoma kahveyi elimden alıp içti.

"Senden nefret ediyorum."

Katsuki'nin dudağı yana kıvrıldı, "Ne yazık. Sevgilinin en yakın arkadaşıyım."

Monoma elindeki boş kahve şişesini sıktı ve büzdü. "Senden harbiden nefret ediyorum. Keşke kafana dumbell ile falan vursam."

Kstsuki elini boş havada salladı, "Sevgilin yaptı, sen zahmet etme."

Monoma şok içinde bana döndü. "Çocuğun kafasına dumbell ile mi vurdun?"

"Evet."

"Çıldırdın mı sen? Ya ölseydi? Suç bize kalırdı! En azından önce ceset saklama yöntemlerini öğren de sonra öldür!"

Lafı bir anda buna getirdiği için şoka girmişken Katsuki bile şoka girmişti. Hatta tırsmıştı.

"Sen çıldırmışsın." Gözleri ikimizin üzerinde geziniyordu. "Beni öldürmeyi planlıyorsunuz. Psikopatlar!"

"Abartma canım, kim en yakın arkadaşını öldürmek ister?"

"Kafama dumbell ile vuran kişi mi söylüyor bunu?"

"Sen de beni çatıdan atmak ile tehdit etmiştin."

"Ama atmadım. Sen beni dumbell ile tehdit edip üstüne tehdidini gerçekleştirdin."

Monoma kahkaha atarken beni kendisine çekti ve yanağımı öpüp göğüsüne yasladı. "Bu arada, yaz tatiline çok az kaldı. Okul sanırım bir yaz tatili kampı planlıyormuş. Bu yıl çok şey yaşadık, kafa dağıtmamızı istiyorlar."

"Öyle mi? Umarım yine birinin abi dediği villainler gelip kampın içine etmez." Katsuki'nin gözleri bunu söylerken bana dönmüştü.

Bir şey demedim, sadece gözlerimi yere çevirdim.

"Neyse, gelirlerse gelsinler. Bu sefer onlara hoşgeldin partisi yaparız." Ayağa kalktı ve ellerini cebine soktu.

"Aizawa sensei bizi bekliyor, gidelim hadi."

Başımı sallayıp Monoma'yı öptüm ve hızlıca Katsuki'nin peşinden gittim.

Bu yıl arkadaşlığı öğrenmiştim.

Aşkı öğrenmiştim.

İhaneti ve ihanetin bedelini öğrenmiştim.

İlk defa bu kadar üzülmüştüm.

İlk defa bu kadar ağlamıştım.

İlk defa bu kadar mutlu olmuştum.

Abimlerden uzaklaşmıştım.

Artık abim olduklarını bile kabul etmeyen insanlara hâlâ özlem duyuyordum.

Bu yıl, tüm hayatım boyunca geçirdiğim hem en güzel, hem en berbat yıldı.

Kitap bitti, şu ana kadar okuduğunuz için teşekkürler.

Bu kitap hakkında bazı fikirlerimi belirtmek istiyorum.

Ben Yau yerinde olsaydım birkaç aydır tanıdığım çocuklar için abi dediğim ve yıllardır beni büyütüp koruyan insanları bırakmazdım.

Dabi ve Shigaraki'ye Yau gerçekten büyük bir ihanet etti ve sonunun böyle olacağını bile bile bunu yaptı.

Eğer kitap Monoma kitabı olmasaydı ve üzgün sonla bitirmekten nefret ediyor olmasaydım kesinlikle okulu terk ettirip tekrardan Dabilerin yanına gönderirdim onu.

Ek bölüm gelecektir.