×Ο Αναρχικος×

Κεφάλαιο 54

Ισμήνης POV

είμαι στο σπίτι και βλέπω τηλεόραση περιμένοντας τον Κώστα να γυρίσει σπίτι.

τον πήρα τηλέφωνο και του είπα να περάσει και κατσει στο σπίτι μου σήμερα.

ανοίγω το κινητό μου να δω αν μου έχει στείλει κανενα μύνημα, αλλά τζιφος.

τίποτα δεν έχει στείλει.

έχω αρχίσει να ανησυχώ γιατί έχει αργήσει.

ρε μήπως να τον ξανά πάρω τηλέφωνο;;

ξανά παίρνω το κινητό στα χέρια μου και μπαίνω στις επαφές .

βρίσκω το όνομα "αρκούδος ❤️" και εκεί που είμαι έτοιμη να το πατήσω χτυπάει το κουδούνι.

σηκώνομαι κατευθείαν και πάω στην πόρτα.

κοιταω από το ματάκι και τον βλέπω από έξω να περιμένει.

"μπουυ" μου είπε καθώς άνοιγω την πόρτα και με σήκωσε στην αγκαλιά του.

"τι κάνει το μωρό μου ;" με ρώτησε αφού μου έδωσε ένα φιλί στα χείλια.

"το μωρό σου θέλει να μιλήσετε" του είπα με λίγο σοβαρό ύφος.

κατευθείαν το παιχνιδιάρικο ύφος του εξαφανίστηκε και ήρθε το λυπημένο και αγχωμενο.

"έκανε κάτι το μωράκι σου και σε πείραξε?" μου ρώτησε καθώς με πήρε αγκαλιά.

εμένα μωρό μου δεν με πείραξε, εσένα να δούμε άμα σε πειράξει αυτό που θα σου πω.

"όχι δεν έκανες κατι , απλά θέλω να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό" του είπα και βγήκα από την αγκαλιά του και έπιασα το χέρι του και μας πήγα στον καναπέ.

"τι έγινε;" με ρώτησε με περιέργεια

"να μωρέ , απλός τώρα τελευταία δεν νιώθω και πολύ καλά-" πήγα να πω αλλά δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω γιατί με διέκοψε.

"αχ σε παρακαλώ μην μου πεις ότι θες να χωρίσουμε γιατί θες να αφοσιωθεις στον εαυτό σου . Ξέρω ότι τώρα τελευταία δεν πολύ κάθομαι μαζί σου αλλά είναι επειδή πρέπει να βοηθάω τους γονείς μου και τα θέματα με την συμμορία, γιατί τώρα που πεθανε ο Στέφανος, εγώ είμαι ο αρχηγός"

"όχι όχι δεν είναι ότι θέλω χρονο για τον εαυτό μου και ούτε ότι θέλω πιο πολύ προσοχή, ήδη μου δίνεις αρκετή και δεν χρειάζεται να είσαι μαζί μου όλη την ώρα γιατί έχεις και άλλα πράγματα τώρα πια " του λέω και του δίνω ένα πεταχτό φιλί.