×Ο Αναρχικος×

Κεφάλαιο 50

Επόμενη μέρα

Αλέξιας POV

*Ντρρρρ*

Ακούω το ξυπνητήρι και προσπαθω να το βρω με το χέρι μου μιας και δεν έχω ανοίξει καν τα μάτια μου .

"Ρε μωρό , κλειστο" λέει ο Στέφανος καθως βάζει το μαξιλάρι , στο κεφάλι του .

Αφού τελικά το εντοπίζω με το χέρι μου το βάζω μπροστά από το πρόσωπο μου και το κλείνω, καθώς η φωτεινότητα μου γκαβωσε τα μάτια.

αχ τέλεια

τώρα μου έφυγε ο ύπνος

αφού σηκώνομαι, προσπαθώ να βρω τα ρούχα μου γιατι εχθές πεταγαμε το ένα στον βορρά και το άλλο στον νότο
μμ 😏
σουτ Αγλαΐα εσύ .

α , να το σουτιέν

αφού το βάζω και πάω να το κουμπώσω νιώθω κάτι κρύα χέρια να ακουμπάνε τα δικά μου .

"μμ" μουγκρίζω ευχαριστώ καθώς η καυτή του ανάσα , πέφτει στον ώμο μου.

"δεν γίνεται να μην πας ;" με ρωτάει καθώς αφήνει ένα απαλό φιλί στον λαιμό μου και μου κατεβαζει τα χέρια προς τα κάτω, κάνοντας το σουτιέν μου να πέσει κάτω και με παίρνει αγκαλιά.

με γυρίζει έτσι ώστε να τον κοιτάζω.

"ξέρεις ρε μωρό μου ότι το είχα υποσχεθεί στην Ισμήνη μου ότι θα την βοηθήσω "

"μμ καλά" μου λέει και με φιλάει

...

"όπα η εξαφανισμένη εμφανίστηκε" λέει η Ισμήνη καθώς ανοίγει την πόρτα.

"που να στα λέω μαλακο"

"για να μου πει- όπα , τι είναι αυτές οι πιπιλιες κολλητή; άμα τις δει ο Στέφανος θα πάει να τον σκοτώσει τον καημένο" λέει καθώς ακουμπάει με το χέρι της τις πιπιλιες που ειχα στον λαιμο .

"α άρα θα σκοτώσει τον εαυτό του" της λέω και μένει μαλακας

"μην μου πεις ότι.." λέει και βάζει το χέρι της στο στόμα της από ενθουσιασμό.

"ο ναι" της λέω και αρχίζει και χοροπηδάει.

"επιτέλους ρε κολλητή , είχα βαρεθεί με την κατάσταση που δεν μιλάγατε  . Και για πες , πως τα βρήκατε?"

...

"πω μλκ είσαι να πάω να χωρίσω τον αδερφό σου για να μου κάνει τα ίδια; ειδικά μλκ όταν έφυγες και σε γύρισε πάλι πίσω, πόσο γάμησε" μου λέει καθώς τις είπα όλα αυτά που έγιναν εχθές μετά από το θάρρος ή αλήθεια που πήγα να φασωθω με τον άλλον .