×Ο Αναρχικος×

Κεφάλαιο 44

Αλεξίας POV

Μόλις βγαίνω από την αίθουσα χαρούμενη μιας και σκέφτομαι ότι τελείωσαν οι πανελλήνιες.

Ναι σήμερα δίναμε το τελευταίο μάθημα και επιτέλους αρχίζουν οι διακοπές .

Την άλλη εβδομάδα κανονίσαμε με τα παιδιά της συμμορίας να πάμε διακοπές στα Καμενα Βούρλα , να πω την αλήθεια δεν το ήξερα αυτό το μέρος , η Τζέσικα μας το πρότεινε γιατί είπε οτι έχει πάει πολλές φορές .

"Πως τα πήγες πως τα πήγες " έρχεται κατά πάνω μου η Ισμήνη κατά ενθουσιασμένη ρωταοντας με για το πώς τα πήγα .

"Μμ καλά πιστεύω εσύ ;"

"Στάνταρ τέλεια τα πήγα σε αυτό το μάθημα " λέει με ένα χαμόγελο .

"Μπράβο μικρή μου " ακούγεται από πίσω ο Κώστας μιας και δεν πρόλαβα να μιλήσω .

"Ευχαριστώ μεγάλε μου " του απαντάει καθώς μπαίνει μέσα στην αγκαλιά του .

"Ε αδερφέ ο Στέφανος που είναι ;" Τον ρωτάω μιας και δεν τον βλέπω .

"Είχε κάτι δουλειές στην συμμορία και δεν μπόρεσε να έρθει , άμα θέλεις πήγαινε εσύ από εκεί " μου απαντάει

"Οκευ άντε μπα" τους λέω και αρχίζω με περπατάω προς την αποθήκη.

...

Είμαι έξω από την αποθήκη και μόλις μπαίνω κατευθείαν πηγαινω στο δωμάτιο του μιας και ξέρω ότι εκεί είναι πάντα.

"Γεια σου μωρ-" λέω αλλά κατευθείαν μου κόβεται η φωνή από αυτό που βλέπω .

Ο Στέφανος φασωνοταν με μια κοπέλα .

"Αλεξια περίμενε να σου εξηγήσω" μου λέει καθώς σπρώχνει την κοπέλα από πάνω του .

"Ότι δεν είναι αυτό που κατάλαβα ; Κρίμα γιατί αυτό που κατάλαβα είναι " λέω προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα από τα μάτια μου που πήγαιναν να βγουν .

Κατευθείαν φεύγω από εκεί κοπανοντας δυνατά την πόρτα πίσω μου .

Άρχισα και περπάταγα γρήγορα αλλά άκουγα κάποιον από πίσω μου να τρέχει .

"ΑΛΕΞΙΑ" ακούω τον Στέφανο να με φωνάζει αλλά δεν του δίνω καν σημασία και συνεχίζω να περπατάω.

Καθώς περπαταω το μυαλό μου πήγαινε συνέχεια σε εκείνο το κορίτσι, κάπου το έχω ξανά δει .

Είναι , είναι

Αχ γαμωτο έχω κολλήσει, ποια στον πουτσο είναι ;