×Ο Αναρχικος×

Κεφάλαιο 40

Αλέξιας POV

Είμαστε εδώ και 30 ώρα και παίζουμε το παιχνίδι και εγώ δεν έχω τύχει ακόμα το μπουκάλι και κάθομαι και τους κοιτάζω σαν την ηλίθια

Τώρα το μπουκάλι το γυρίζει ο Χάρης και πετυχαίνει εμένα

"Λοιπόν Αλέξια" λέει και δείχνει ότι προσπαθεί να σκεφτεί τι θα μου πει

"Χμμ , να φασωθεις εδώ μπροστά μας με τον Στέφανο" μου λέει και εγώ κατευθείαν σηκώνομαι

Έχω λίγο θέμα επειδή είναι τώρα όλα τα παιδιά της συμμορίας αλλά δεν με ενδιαφέρει έτσι κι αλλιώς το αγόρι μου είναι

Κατευθύνομαι προς την μεριά του Στέφανου και κάθομαι πάνω στα πόδια του τοποθετοντας τα χέρια μου στον αυχένα του

Εκείνος μου χαμογελάει πονηρά και τοποθετεί τα χέρια του στον ποπουδακο μου και αρχίζει να χουφτωνει και αρχίζουμε να φιλιομαστε.

Μου δαγκώνει το κάτω χείλος και στο παιχνίδι μπαίνουνε και οι γλώσσες μας

Εγώ αρχίζω να κουνιέμαι πάνω στην περιοχή του και τον νιώθω να σκληρενει .

"Get a room please" άκου την φωνή του Κώστα από πίσω και σταματάμε

Κατεβαίνω από τα πόδια του και κάθομαι δίπλα του.

Εκείνος τυλίγει το χέρι του από δίπλα μου και καθόμαστε έτσι μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι.

...

"Στέφανε έρχεσαι πάνω ; Σου έχω το δώρο σου " του λέω καθώς τον πιάνω από το χέρι

"Έλα πάμε" μου λέει και ανεβαίνουμε την σκάλα

Ανοίγουμε την πόρτα του δωματίου μου και μπαίνουμε μέσα .

"Κάτσε , για να στο φέρω" του λέω καθώς του δειχνω το κρεβάτι

Πάω στην ντουλάπα και βγάζω από μια κιθάρα μεσα στην θήκη της

"Ορίστε " του λέω και του την δίνω

"Πως ήξερες ότι παίζω κιθάρα;" Με ρωτάει καθώς δεν έχει πάρει τα μάτια του από την κιθάρα

"Μια μέρα που με ειχες πάει στο σπίτι σου , είχα δει σε μια κορνίζα εσένα με την μητέρα σου και εσύ να κρατάς μια κιθάρα και να ήσουν τόσο χαρούμενος και μετά έψαχνα με το μάτι μου να δω άμα έχεις καμία κιθάρα στο σπίτι και είδα μια αλλά σπασμένη . Α και επίσης σε είχα ακούσει να τραγουδάς οπότε το υπέθεσα, με μια μικρή βοήθεια από τον αδερφό μου " του λέω και του χαμογελάω