Random Opportunity

Chapter 01

Kiya's p.o.v

මම හිටියෙ ලස්සන මල් තියෙන ලොකු පාර්ක් එකක. පොඩි ළමයිවත් එක්කගෙන පාර්ක් එකට ආපු වැඩිහිටියො එයාලත් එක්ක විනෝද වෙන හැටි මට හැම තැනම පෙනුනා. ඒත් මන් කොහොමද මෙතනට ආවෙ කියල මන්වත් දන්නෙ නෑ.

කොහොමත් මට ආවෙ කොහොමද කියල වැඩක් නෑ දැන් වෙන්නෙ මොකක්ද කියලනෙ වටින්නෙ. අතීතෙන් වැඩක් නෑ වර්තමානෙට මුහුණ දෙන්න කියල ඔය හැමෝම හැම තැනම කියන නිසා මාත් එහෙම හිතුවා.

ඒ නිසා 'හරියටම දැන් වෙලාව කීයද?' එහෙම හිතන් මන් මගෙ අතේ වොච් දිහා බැලුවා.

"කෝ ඒක! අනේ මගෙ වොච් එක."

'යාහ් මෝඩ කියාරා. තමුන් ඕක අරගෙන දවස් කීයද?මොකක් හරි දෙයක් අලුතින් ගත්ත ගමන් සතියක් යන්න කලින් නැති කර ගන්නවනෙ.ඉක්මනට හොයන්න ඒක."
මගෙ මොළේ මට එහෙම බනින නිසා මන් කොන්දත් නමාගෙන හති දදා මගෙ වොච් එක හෙව්වා.

ටික වෙලාවක් යනකොට මට මගෙ නම කවුරු හරි කියනව ඇහිලයි ඒ කෙනා දිහා බැලුවෙ. ඔව් මන් ඒ දැක්ක කෙනා. ඒ කෙනා. ඔව් ඒ එයා තමා!

චා එවුන් වූ ඔප්පා!

ඒත් එයා කොහෙන්ද මෙහෙ? නැත්තම් මන් වැරදිලාවත් කොරියාවෙද ඉන්නෙ මේ?

- "මේ වොච් එක ඔයාගෙ නේද? මන් දැක්කා ඒක ඔයාගෙ අතින් වැටෙනවා.මෙන්න ගන්න."

ඔප්පා මට එහෙම කියල වොච් එක මගෙ පැත්තට දික් කරා.ඒ වෙලාවෙ මට ඒක ගන්නවත් පණක් නෑ. මගෙ අත බ්ලොක් වෙලා වගේ. හාර්ට් එක එකසිය ගානට වැඩ.

ඒත් එක්කම වටේ තිබුණ මල් ගස්වලින් ලස්සන පාට පාට මල් වැටෙන්න ගත්තා.ඇත්තටම ඒ මල් වර්ගෙ මොකක්ද කියලාවත් මම දන්නෙ නෑ. මටයි ඔප්පටයි ස්වභාව ධර්මයෙන් ආශිර්වාද කරනවද කොහෙද.

එයා අල්ලන් ඉන්න වොච් එක මම ගන්න අත දික් කරද්දිම එක පාරට පොළොව හෙල්ලෙනවා කියලා මට තේරුණා.
ඒත් එක්කම මට වුන් වූ ඔප්පව ටිකෙන් ටික මන් ඉන්න තැනින් ඈත් වීගෙන යනවා වගේ තේරෙන්න ගත්තා.

පොළොව දෙදරන සද්දෙ අස්සෙ කවුද මන්ද ටකරන් වොයිස් එකකින් මගෙ නම කියනවා ඇහුනා. මෙහෙම දෙයක් සාමාන්‍ය ලෝකෙ වෙන්න පුලුවන්ද?