Random Opportunity

Chapter 06

Kiya's p.o.v

"ඔයා!"

මම මේ වෙලාවට හීනෙකින්වත් බලාපොරොත්තු කෙනෙක් නෙමේ එතන හිටියෙ. යුනිවර්සිටි එකේ බාස්කට් බෝල් මෑන්. එයා බිම දාගෙන අර මිනිස්සු දෙන්නට ගහගෙන ගහගෙන ගියා. ඒ මිනිස්සු දෙන්නත් අමාරුවෙන් වගේ නැඟිටලා එතනින් පුලුවන් තරම් වේගෙන් මාරු වෙලා ගියා. ඒ දුවපු විදිහට මට නම් හිනා යන්න ආවත් ඒක නවත්තගෙන හිටියා. මොනවා උනත් ඒ දෙන්නා හොඳ පාරවල් ටිකක් කෑවා.

බාස්කට් බෝල් මෑන් කොණ්ඩෙත් අතින් පිටිපස්සට කරන ගමන් මන් ඉස්සරහින් ඇවිල්ලා හිට ගත්තා. අද නම් අතේ බෝලෙ නෑ. ඔව් ඉතින් මේ මහ රෑ බෝල පාස් කරන්නෑනෙ මහ පාරෙ. එයා මන් දිහා බලනවා. මාත් ගල් වෙලා එයා දිහා බලන් ඉන්නවා. එයා කතා කරන්න කට අරින්නෙත් නෑ. මාත් එයා කතා කරනකන් බලන් ඉන්නවා. ලේඩීස් ෆස්ට් නිසා මන් කතාවට මුල පිරුවා.

"ඔයා මොකද මෙතන කරන්නෙ."

- "මන් කරන්නෙ මොකක්ද නෙමේ දැන් මන් මෙතන්ට ආපු එක ගැන සතුටු වෙන්න."

"ඇයි මන් සතුටු වෙන්නෙ? මට කිසි සතුටක් නෑනෙ. මට සතුටු නම් සාමාන්‍යයෙන් හිනා යනවා. ඒත් එහෙම නෑ."

- "කට වැඩි‍යි නේද ඔයාගෙ. දැන් මන් මෙතනට ආවෙ නැත්තම් අර මිනිස්සු දෙන්නා නිසා තමුන්ගෙ ඔලුව පැලෙන්න ඉඩ තිබ්බා. ඒ නිසා මට හරි නම් ඔයා තෑන්ක් කරන්න ඕනෙ."

"හා එහෙනම් තැන්ක් යූ මිස්ටර් බාස්කට් බෝල් මෑන්."

- "හහ් හහ් හහ්! මිස්ටර් බාස්කට් බෝල්? ඒ කොහෙන් ආපු නමක්ද?"

"ඇයි ඔයා ඊයෙ බාස්කට් බෝල් එකක් උඩ දදා හිටියෙ. මන් ඔයාගෙ නම දන්නැති නිසා එහෙම කිව්වෙ."

- "මොකක්! ඇත්තටම මගෙ නම දන්නැද්ද?කවුරුත් ඊයෙ මගෙ නම කිව්වෙවත් නැද්ද?"

"නෑනෙ."

- "ඔහ් ඒක නම් ලොකු වැරැද්දක්. මම ලී ජී හුන්."

"ඔහ් ඔයා ලී කෙනෙක්ද? මගෙ නම.."

- "කියාරා..එතකොට ඔයා කොරියන් නෙමේ. ඔයාගෙ යාලුවො දෙන්නා ආශ්වියි ශාන්වියි. ඒ වගේම ඔයාලා මැනේජ්මන්ට් ඩිග්‍රි එකට මේ අවුරුද්දෙ ඇතුළත් උන කට්ටිය."