You are my _____. ||Completed||

- 5 -

စကားမြန်မြန်ပြောလိုက်မိတဲ့အကျိုးကို ရှောင်းကျန့် မကြာခင်ပဲ နောင်တရမိတယ်။

ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့လက်တွေက တကယ်သန်တယ်။ မှုန်မှိုင်းနေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ရှောင်းကျန့်ကို အိပ်ရာပေါ် ဖိချလိုက်တယ်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ပဲ ရှောင်းကျန့်ကို သူ့လက်ထဲ ချုပ်ထားလိုက်နိုင်တယ်။ ဘောင်းဘီထဲ လက်ဝင်လာပြီးတဲ့နောက် အဲ့အရာကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ပျော့နေတဲ့အဲ့အရာကို အပေါ်အောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။

ရှောင်းကျန့်လည်ချောင်းက ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံ ထွက်လာတယ်။ သူ့တကိုယ်လုံး ကွေးကွေးလေး ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့မှာ ဖျားလည်းဖျားနေပြီး ဖိထားတာလည်း ခံနေရတာမို့ ရုန်းကန်ဖို့ အင်အား သိပ်မရှိဘူး။ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ အပြုအမူကို ဘာမှမတတ်နိုင်စွာ သီးခံနေရရှာတယ်။

တင်းတင်းမှိတ်ထားတဲ့သူ့မျက်ဝန်းထောင့်မှာ စိုစွတ်နေတယ်။ သူ့လည်ပင်းနားမှာ နွေးထွေးတဲ့ အာငွေ့နွေးနွေးကို ရနေပြီး လည်တိုင်ကို အလျက်ခံနေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးကို မဖွင့်ရဲဘူး။

ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အကြည့်က သူ့တကိုယ်လုံးပေါ် ကျရောက်နေတာကို ခံစားရမိနေတယ်။ တကိုယ်လုံး ပူတက်လာပြီး တုန်ယင်နေတယ်။

ဝမ်ရိပေါ်က အသံဩဩနဲ့ ပြောလာတယ်။

"ဘာလို့မျက်လုံးဖွင့်ပြီး မကြည့်ရဲတာလဲ?"

ရှောင်းကျန့် သူ့နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းဖိကိုက်ရင်း စကားပြောဖို့ ငြင်းဆန်နေမိတယ်။

သူ့တခေါင်းလုံး ချွေးစေးတွေ ပြန်နေတယ်။ ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ ခပ်တိုးတိုး အသက်ရှူသံနဲ့အတူ အသံတွေ လေးလံလာတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ဟာ သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချလိုက်ပြီး တင်ပါးတဝက် ဖော်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့ရဲ့မာနေတဲ့အရာကို အားနဲ့ ဖိသွင်းချလိုက်တယ်။

ရှောင်းကျန့် မောဟိုက်လာတယ်။ နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လို့ မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ သူ့ပါးတွေ ရဲတွတ်နေပြီး သူ့လက်နဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကို တွန်းရင်း ဒေါသတကြီး ပြောလိုက်တယ်။