I Reincarnated In a Book

Chapter 24: Run Away

Rija point of view

"Paano naman nangyari nandito siya?Hinayaan ba siya nila si Mathew na mapunta dito? Oh wag mo sabihin m sinundan niya ako at tumakas din sa palasiyo" sabi ko sa sarili ko dahil hindi ko maalis sa isip ko kung paano nangyari ito kay Mathew - this is a big sins to me as his older sister nang maramdaman ko may humawak sa balikat ko at napatingin nalang sakanya, nasa tabi ko siya. Isang hawak na nagpapakita nang sincerity.

"Kumalma ka muna, kung maari kita kita ko sayo ang pagaalala mo kung ang gawin mo ay  tanungin mo nalang si Prinsepe Mathew pag nagising na siya at panigurado ako sa mga ilang oras nalang ay gising na siya kaya kumalma ka muna kung maari dahil baka magkasakit ka sa iyong ginagawa" sabi niya sa akin sa pakalma tono, napatingin ako sakanya nang saglit at huminga nang malalim. Tama siya at may punto kailangan ko kumalma at itanong nalang ang mga bagay kay Mathew at marahil siya lang ang makakasagot sa mga katanungan ko tungkol sa kanya. Nginitian ko na lamang siya at ibinalik ang tingin ko sa kapatid ko wala pa rin malay at natutulog nang mahimbing. Makikita mo sa mukha ni Mathew ang stress kahit tulog pa siya matagal ko rin siya inalagaan at hindi hinayaan na masaktan dahil kapatid niya ako ngunit bakit ito nangyari sa kanya.

Sa tingin ko kasalanan ko talaga ito. At may pakiramdam ako na ako ang may dahilan nito. Ngunit sa dinami dami ko iniisip nakalimutan ko na ang ilang mga bagay.

"Nasaan nga pala ang iba?" tanong ko kay Glent. Tiningnan niya ako habang nagiisip.

"Marahil ay tulog na sila" sabi niya, napatingin nalang ako sa bintanan sa gilid nang marealize ko gabi na pala. Gabi na pala at hindi ko na realized. Nang marinig ko umupo si Glent sa isa sa mga upuan dahil sa ingay na gawa nang paghitak niya sa kahoy, napatingin ako muli sa kanya.

"Bakit di ka muna magpahinga ako na muna magbabantay kay Prinsepe Mathew at baka magkasakit ka at yun naman ang hindi ko hahayaan" sabi niya nang nginitian ko siya dahil sa pagaalala niya .

"Di pa naman ako pagod" sabi ko sakanya ngunit tiningnan niya ako sa masama tingin at mukha sersermonan Niya ako.

"Di mo ko maari lokohin Jullie- halata sa mga mata mo" sabi niya sa akin sa deretsiyo na tono.

"Ngunit-" sasabihin ko sana.

"Ako na muna ang magbabantay kay Prinsepe Mathew at maari ka na matulog sa kabila kama- gusto mo  ba makita ka nang kapatid mo na pagod na pagod dahil sakanya saka di ko rin kaya makita na ganyan ang kondisyon mo kung hindi mo kasalanan" sabi niya at napahinga nalang ako nang malalim sa pagsesermon niya sa akin.

Napangiti nalang ako kasi-

"Di ka pa rin nagbabago" sabi ko sakanya at tumayo at yinakap siya sa pwesto niya.

"Marami Salamat" sabi ko at agad na bumitaw sa pagkakayakap.

"Matutulog ako tapos pag nagising ako ikaw naman ang matutulog, okay?" sabi ko sakanya binigyan niya ako nang ngiti .

As I lay my body into the bed I feel the tiredness- pero ang nasa isip ko ay bakit ito nangyayari? Ang Dami talaga tumatakbo sa isip ko this group of bandits masyado sila marami – sa tingin ko ay iisa lang sila at marahil iisa lang din ang pinuno  nila. Ngunit hindi maari ang nangyayari ngayon dahil hindi naman nakasaulat sa libro – si Trimore hindi rin siya naging parte nang buhay ni Jullie sa kwento. Siguro unti unti na nagbabago at may chances na hindi ako mamatay pero parang hindi-   sa tingin ko habang tumatagal mas marami nagbabanta sa buhay ko at sa buhay nang mga kakilala ko- isa lang naman ako babae na mahilig magbasa at manuod nang anime ngunit bakit ito ang nangyayari bakit naman Kasi ganito ang nangyari.

Ngunit..... ...
Kung iiisipin at bubuodin ko ang story at malinaw pa sa alala ko Ang halos na lahat nasa last 2 chapter na ako bago masira ni kuya ang libro at ang pag spoil spoil pa sa akin ni Mira na ang sabi niya mamatay ako sa day na I crown ako or I mean si Jullie na ako na ngayon as a crown princess but I run away pero I have 2 years to invade that situation kasi nga tumakbo ako sa arrange marriage- haytsss.. Bakit kasi ang gulo nang buhay na ito?!.