I Reincarnated In a Book

Chapter 29: My destiny

   Rija Point View

Nandito na ako at nakabalik na talaga ako . Masaya ako dahil nakabalik ako sa totoo mundo ko at tama ako sa umpisa palang na panaginip ang lahat. Ngunit bakit ganon parang totoo ang lahat nang pangyayari   iyon din ang dahilan kung bakit may mga luha tumutulo sa mga mata ko, ngunit agad agad ko ito pinunasan upang tumayo, wala ako panahon upang mastress o ma depress sa binibigay sa akin nang kapalaran. Di ko alam kung isang bangungot o isang maganda panaginip ang  bagay na iyon ngunit ito talaga na ang mundo ko wala na ako magagawa.

Nakaramdam ako nang manhid nang mabilisan ako tumayo ngunit di ko ito pinansin bagkus agad- agad ako tumakbo papunta kay  Mathew na malapit sa pwesto ko . Tumayo ako nang deretsiyo habang tinitingnan ang kapatid ko na walang malay at bigla ako napahinto sa oras nang  napansin ko na para di siya humihinga dahil di  gumagalaw ang dibdib niya. Saglit lang- wag mo sabihin!.

"M-mathew?" pag- papanic ko kaya agad ko hinawakan ang kamay niya at hinanap ang pulso niya. Di ko maramdaman kaya lalo ako kinabahan , nanlaki ang mga mata ko kaya lalo ko finocused ang sarili ko upang hanapin ang pulso ni Mathew tinapat ko ang mga kamay ko sa leeg niya kung saan mo mararamdaman ang pulso nang isang tao. Di ko na talaga alam ang ginagawa ko.

Nakaramdam ako nang pulso , makalipas ang mga sigundo na nag slow-mo sa harap ko , napahinga ako nang malalim , buhay siya ngunit napatingin ako sa iba na nakahiga. Napansin ko na pare-parehas sila nang sitwasiyon.

"Teka kung pa-paano baka isa sa kanila – wait" sabi ko at agad na tumakbo kay Gabriel na malapit sa pwesto ni Mathew – di ko rin napapansin ang paghinga niya kaya agad ko hinawakan si Gabriel sa leeg. Nakaramda  naman ako agad nang pulso kaya agad ko siya iniwan.

*A few moments later.

Nandito ako sa sulok at nakatingin sa lima na walang malay ngunit lahat sila ay may pulso pa at ibig sabihin buhay sila . Nangyari ang lahat nang ito dahil sa akin at mas titindi pa ang lahat kung lagi sila didikit sa akin at palagi nasa tabi ko . Lahat nang nangyayari ito ay dahil sa akin , ako ang bida sa storya kaya lahat nang trahediya ay susunod sa akin dahil yun ang ending , mamatay o di man ako mamatay pero puro kamalasan ang nangyayari . Kaya ko iwasan ang kamatayan ko kung kikilos lang ako mag- isa at wala sila sa mga tabi ko para wala nang madamay . Tama kailangan ko lang sila layuan upang di mangyari ang ending na nabasa ko at baguhin ang lahat marahil nabago ang ending dahil binabago ko ang sarili ko istorya.

"Gising ka na pala" isang boses nang matanda ang nagulat sa akin at nag-gising sa katotohan. Niligon ko ang mukha ko kung saan nang galing ang boses at nakita  ko ang isang matanda babae na nasa tabi nang pinto at nakatingin sa akin. Ngunit tiningnan ko lamang siya dahil in the first place di ko alam kung nasaan kami and pangalawa kung tanda ko hinimatay kami dahil sa isang usok na di ko alam kung lason o pampatulog na gawa nang kalaban kaya marahil na sa teretoryo kami  nang mga bandito kung tama ako o mali.

"Di ako kalaban iha kaya wag ka matakot" sabi nito sa akin ngunit tiningnan ko siya nang deretsiyo at kumalma ako dahil hindi naman mukha kalaban kaya nag bow ako bilang pagbigay  galang.

"Naku naman iha ang galang mo, lumapit ka muna sa akin dito" sabi niya sa akin habang niyaya niya ako gamit ang kamay niya. Nagdadalawa isip ako ngunit agad naman ako naglakad papalapit sa kaniya.

Nang makalapit ako sa kaniya agad niya ako hinitak pababa at nagulat ako kaya di ako nakapalag. Hinawakan niya ang noo ko at tiningnan nang maigi ang mukha ko pati narin ang pulso ko sa leeg , nanatili lang ako dahil mukha chineck-up niya ako at marahil siya ang doctor dito, nsg che-check up nga – doctor siya yeah.

"Mukha maayos ka na , nakakamangha" sabi nito at binitawan ang mga braso ko na hawak niya kanina, napakunot ako nang noo.

"Nakakamangha?" pagatataka ko dahil sa sinabi niya. Ngunit nginitian niya ako.