I Reincarnated In a Book

Chapter 27: End- Back to time

Rija point of view

Madilim ang lahat.

Nagising ako sa liwanag na tumama sa aking mga mata kung saan ito ang aking ikinagulat nang pagbagon ko sa isang umaga. Naramdaman ko ang liwanag at iminulat ang aking mga mata at isang pamiliar na ding ding ang aking nakita pamiliar siya ngunit di ko na masyado maalala kung saan ko ito nakita ngunit napahinto ako. Sila Mathew, sila Glent at yung iba pa nasa isa kami di inaasahan pangyayari kailangan ko sila balikan pero teka- balikan ? Saan?. Saan ko sila babalikan.

Napatayo ako sa pagkakahiga; nagulat ako at marahil nanlaki ang mga mata ko nang makita ang dati ko at sarili ko kwarto - nakita ko ang sarili ko koleksiyon nang libro pati narin ang mga poster na nakadikit sa pader- anime? Huh? Anime?

"Teka?" pagsaabi ko sa sarili at mas lalo ako nagulat nang marinig ko muli ang sarili at luma ko boses , napahinto ako habang tinitingnan ang buong kwarto- nalilito ako lito lito, wag mo sabihin nanaginip ako o panaginip lang yun-, panaginip lang sila. Ngunit para imposible dahil alam ko patay na ako at hindi maari panaginip ang ilang taon ko sakripisiyo sa isang buhay na iyon.

"Aray!!" pagreact ko nang maramdaman ko ang sakit matapos ko sampalin ang aking sarili, napahinto ako at nakaramdam ako nang pagkasaya ngunit isang pagkukulang dahil nakabalik ako dito at panaginip lang sila Mathew at ang iba o dahil isang panaginip lang sila. Naguguluhan ako sa nangyayari-

Umalis ako sa kama, nagsuot nang salamin at tumayo , binilisan ko ang paglalakad papunta sa banyo. Dali dali ko binuksan ang pinto at nakita ko ang aking kuya na wala suot na pantaas ngunit di ko siya pinansin at itinulak upang makarating sa salamin.

Lalo akong natuwa ngunit natakot dahil nakita ko ang isang Rija o ang dating ako na hindi perpekto, nakita ko ang Rija na walang perfect hair at ang Rija na mukhang nerds. Napansin ko nalang na may mga luha sa mga pisngi ko . Nanlaki nalang ang mga mata ko at pinunansan ang luha tumutulo sa aking mga pisngi at nakita ko si kuya lumapit sa akin na nakakunot ang noo bilang reaksiyon niya sa itsura ko.

"Hoy! Ano ba problema mo, may masakit ba sayo?" sabi niya sa akin ngunit nang tingnan ko siya lalo akong napaluha , nang titigan ko siya nang deretsiyo nakita ko ulit ang kuya ko - halata sa pagmumukha niya na naweweirduhan siya sa akin ngunit agad ko siya yinakap nang mabilisan dahil na miss ko angkuya ko , tila Nawala ako nang sobra tagal na taon.

"Ano ba problema mo?! May nararamdaman ka ba?!" sigaw nito patanong sa akin habang mahigpit ang yakap ko sakaniya ngunit at agad ko naman siya binitawan habang umiiyak pa rin ako at ramdam ko ang pagtulo nang luha sa mga mata ko.

"W-wa-wala lang ito" sabi ko at agad pinunasan ang mga luha sa mga mata ko, samanala siya naman ay nag papag-pag na parang may dumi dumikit sa kanya. Napakunot ako nang noo ngunit nakangiti ako dahil ito ang kuya ko na nasa harapan ko.

"Kakaiba ka ngayon?- dahil siguro muntikan ka na masagasaan kahapon" sabi niya, napahinto ako sa sinabi niya at tiningnan siya nang may pagtataka sa mukha ko.

"Muntikan masagasaan?" tanong ko sakanya.

"Huh?! Di mo tanda? Sabagay hinimatay ka nung . Muntikan ka na masagasaan kaso hinimatay ka sa gitna nang kalsada, akala naming patay ka na kasi nakita ka naming wala malay pero sabi nakahinto yung sasakyan bago ka tamaan wala ka naman na kahit anong galos balak ka sana naming dalihin sa ospital kaso sabi sa amin wag na dahil sakto may doctorsa area na iyon, ang swerte mo" pag eexplaine niya sa akin. Napakamot ako sa ulo sa pagtataka at sinusubukan alalahanin ang mga bagay na sinabi sa akin ni kuya. Pero isang bagay ang gumugulo sa akin.

Alam ko nasagaaasaan talaga ako , naramdaman ko pa yung sakit-impossible hallucination ang isang bagay na iyon. Alam ko talaga nasagasaan ako .Ano ba nangyayari?!, parang may mali.