never again/hyunmin

2

Marketteki işim bittikten sonra paramı alıp koşarak çağırıldığım restoran'a gittim.

Bu şekilde oluyordu her şey telefonuma gelen mesajlara göre hareket ediyordum çoğunlukla.

Saat 1 de biten market işimin ardından koşarak çıkıp yeni yere yetişmeye çalılıyordum.

Hızla küçük restoran'a vardığımda içeri girip beni yönlendiren kişinin ismini verdim.

Oranın sorumlusu ise beni mutfağa götürüp önlük ve eldiven verdi.

"Bulaşıklar için çağırıldın. Benim adım Lee Felix eğer bir sorun olursa benim yanıma gelmeni istiyorum. Çok tabak kırmamaya çalış."

Geç yaşlarda sevimli birisiydi. Sarı saçları ve yüzündeki çilleri ayrı bir yakışıklı gösteriyordu kendisini.

Bu genç yaşta bir restoran sahibi olmak güzel bir şey olmalı.

Mutfağa girdiğimde abartısız dağ gibi birikmiş bulaşıkları yıkamaya başladım. Çok tabak kırmamayı diliyordum ben de.

...

İşim bittikten sonra patronun yanına ilerlemeye başladım.

Bulunduğum yer kapalı bir alandı ve fazlası ile sıcak ortam tamamen terlememe neden olmuştu saçlarım sırılsıklamdı.

"Felix bey?"

Kasanın yanında sipariş alırken görmem şaşırtmıştı. Neden bir restoran sahibi sipariş alırdı ki?

"Evet Seungmin bey."

"Imm, işim bitti benim ödemeyi alabilir miyim?"

Birkaç kişi ile ilgileniyordu.

"Hemen vericem sadece beş dakika bekletmem gerek."

Bana bakmadan müşterilerin siparişleri ile ilgilenirken kolumdaki saate baktım.

Saat neredeyse 6 olmuştu. Eun mi'yi okuldan almam gerekiyordu.

"Felix bey kızımı okuldan almam gerekiyor. Rica etsem hızlı olabilir misiniz?"

Telaşlı bir şekilde bana baktı.

"Ahh hemen veriyorum üzgünüm bir kızınız olduğunu bilmiyordum ama okul saati geçmedi mi?"

Kasadan para sayarken cevapladım.

"Evet 4te biriyor ama 2 saat ek derse kalıyorlar zorunlu olarak, yarım saatim var yani yetişmem gerek."

Hemen paramı bana uzattı. Gözlerim fal taşı gibi açılırken önünde eğilip parayı aldım.

"Teşekkürler efendim ama bu fazla değil mi?"

"Hayır hakkın olan miktar bu. Seungmin bey azminiz çok hoşuma gitti acaba benim yanımda tam zamanlı çalışmak ister misiniz."

Duyduklarım ile yüzümde büyük bir gülümseme belirmişti.

"Tabii ki isterim."

"O zaman yarın bugünki saatte gelin ve detayları konuşalım."

"Çok çok teşekkür ederim efendim." Önünde bir kez daha eğildim ve Eun mi aklıma gelince bir kez daha eğilip.

"Okula yetişmem lazım tekrardan teşekkür ederim." dedim ve hızlı bir şekilde okula doğru koşmaya başladım.

10 dakika gibi bir sürede okulun önüne vardığımda öğrencilerin yavaş yavaş çıkmaya başladığını fark ettim.

Bu rezil halimle okula girmek istemesem bile girmek zorundaydım.

Terler içinde ve pis koltuğuma emindim.