never again/hyunmin

15

Gözlerimi açtığımda tamamen aydınlık hava karşılamıştı beni. Yine hyunjin'den önce uyanmıştım.

Belimdeki kolları sıkıca sarıyordu beni. Bir süre yüzüne baktım. Bacakları uyuşmuş mudur acaba diye düşünüyordum. Kim bilir kaç saattir böyleyiz.

Son yaşananlar hızla ilerliyordu ki beni kucağına çekip durdurmuştu.

Ve öyle sarılıp uyuya kalmıştık. Ne olursa olsun Son zamanlardaki en güzel uykumdu. Rahatsızca uyusak bile.

Yatağımın olmasa da ruhumun boş tarafı dolduğu içindir belki de.

Yavaşça üzerinden çekilirken Hyunjin irkilerek gözlerini açmıştı.

Gözlerini birkaç kez kırpıştırıp yukarı aşağı baktı. Çok sevimli görünüyordu.

"Günaydın." dedi uykulu sesiyle.

"Günaydın." diye karşılık verdim ben de, çok tatlıydı.

"Çok tatlısın." duyduklarımla kaşlarım çatmıştı.

"Sen benim düşüncelerimi felan mı okuyorsun. İçimden ne geçirsem aynılarını söylüyorsun."

Güldü. Çok güzel gülüyordu. Ben de gülüp başımı eğdim

"Çok güzel gülüyorsun."

Kafamı kaldırıp gözlerimi büyüterek şaşkınca ona baktım.

Kahkaha attı bu sefer. "Cidden mi? Ruh eşi olduğumuz için aynı şeyleri düşünüyoruz bence. Zihin okuma gibi bir yeteneğim yok yani."

Tekrardan gülmüştüm sözlerine.

"BABA!" Yüksek bir ses duyduğumuzda birbirimize bakıp en hızlı şekilde içeri koştuk.

Salonun ortasında yere çökmüş ağlayan Eun mi'yi görünce hemen yanına gittik ve ikimiz de yanına dizlerimizin üzerine durduk.

Beni es geçip direkt Hyunjin'e sarıldığında canım acımıştı. Tekrar gittiğini felan mı düşünmüştü acaba.

"Sorun ne babacım?" dedim saçlarını okşarken Hyunjin de başına minik öpücükler konduruyordu.

"Gittin sandım!" dedi ağlamaya devam ediyordu.

"Burdayım meleğim hiçbir yere gitmedim. Baban ile balkonda oturuyorduk. Bana bak bakayım."

Kafasını kaldırdığında Hyunjin ile göz göze geldiler. Hyunjin yüzünü elleri aradına alıp "Bir daha asla tekrarlanmayacak demedim mi? Söz verdik biz. Asla gitmeyeceğim bir daha ne olursa olsun sizi bırakmayacağım. İstemiyorum bir daha gitmek." Tekrar sarılmıştı son birkaç cümlede.

Dayanamayıp ağlayan ikiliye katılıp sıkıca sarıldım.

"Gitme." Demiştik Eun mi ile aynı anda. Göz yaşlarım hızını alamazken daha sıkı sarılmıştım, ikisinden de karşılık aldığımda aile sarılması gibi bir şey yapıyorduk.

Bir süre sonra ayrıldığımızda Hyunjin Eun mi'nin yüzüne uzun uzun öpücükler kondurmuştu.

Eun mi gülmeye başladığında bana bakıp ensemden tutmuş ve kendine çekip dudaklarımızı sertçe birbirine bastırıp geri çekildi. Eun mi tatlı tatlı gülmeye devam etmişti.

"Barıştınız mı?"

"Sayılır." diye yanıt verdiğimde Hyunjin tekrar bize sarılmıştı.

"İkinize de bir kez daha söz veriyorum, asla bir yere gitmeyeceğim. Ne olursa olsun yanınızdayım."

...