14.Bölüm🌸

748 52 1
                                    

-GEÇMİŞ-

10 yıl önce;(9 Yaşında)

Anka elinde ki kumandayı bırakıp odasına yavaş adımlarla ilerledi. Odasına gitmekten vazgeçip dış kapıya doğru yönünü çevirdi.

Bahçeye çıkıp kendini çimlere attı. Büyük ihtimalle annesinden sonra büyük bir azar yiyecekti.

Başını gökyüzüne kaldırıp hatırladığı kadarıyla gözünde canlandırdı masmavi,bulutlarla kaplı gökyüzünü..

Gözyaşlarını çenesinden akarken artık bu halinden nefret etmeye başladığının farkına vardı.

Eskiden yan bahçe de olan kız vardı ve en yakın arkadaşıydı Anka'nın fakat babasının işi başka şehre çıkınca taşınmak zorunda kalmışlardı.

Taşınmadan önce de dedikleriyle Anka'nın kalbini paramparça etmişti. "Kör biriyle arkadaş olamam bence sende evden çıkma" dedikten sonra gitmişti.

Anka o gün uyuyana kadar ağladığını hatırlayınca tebessüm etti. Bu acının tatlı tebessümüydü.

Artık tek bir arkadaşı bile yoktu anne ve babasından başka hiç kimsesi yoktu..

Tabi bir de karanlıktan başka.. "Kızım sabahtan beri seni arıyorum nerdesin sen!" Anka sinirle ona yaklaşan annesini hissetti.

Ayağa kalkıp "Odamdayım anne nerede olabilirim gördüğün gibi bahçede oturuyordum" annesiyle sinirle konuştuğunu fark edince yumuşamaya çalıştı.

Görememek onu asabi yapmıştı. Ve annesinin hiç bir suçu yokken onu kırmak saygısızcaydı.

Anka gülümseyip annesine ilerledi ve özür dileyerek sıkıca sarıldı. "Tamam hadi affettim. Hastaneye gideceğiz kontrol için tamam mı?"

Anka hevesle başını salladı belki de artık görebilecekti? Hızlıca hastaneye gittiler. Anka kontrolden sonra hüzünle annesiyle hastanenin kafeteryasına gitti. Annesinin de ayrıca kontrolü vardı.

Sanırım Anka'nın bir kardeşi olucaktı. Dudakları bükülünce kıskançlığın yeri olmadığını düşündü ve kendini gülümseyemeye zorladı.

Belki de kardeşi onun yerini güzelce doldururdu anne ve babası daha mutlu olurdu kim bilir? Anka annesiyle birlikte kontrole ilerledi.

Annesi kapının önünde oturmasını ve ayrılmamasını tembihledikten sonra endişeyle doktorun odasına girdi. Anka görememenin verdiği hüzünle başını ellerinin arasına aldı.

Her zaman ki ettiği duayı tekrardan etmeye başladı. "Allah'ım artık görsem? Yemin ederim anne ve babamı üzmeyeceğim derslerime çalışacağım,iyi bir insan olacağım kimseye zarar vermeyeceğim ve söz Allah'ım artık erken uyuyacağım. Lütfen göreyim yapamıyorum daha fazla bu şekilde kimse benimle arkadaş olmak istemiyorum nolur göreyim nolur" gözyaşları tombul yanaklarından akarken yanına birisinin oturduğunu hissetti.

Anka korkuyla kafasını siyah boşluğa çevirdi. Gözyaşlarını silip sesinin titremesine engele olmaya çalışıp "Sen kimsin?" Dedi. Melis gülümseyerek elini Anka'nın omzuna koydu.

"Ben Melis arkadaş olalım mı?" Anka sorulan soruya karşı gözlerini açabildiği kadar açtı. İlk defa biri onunla arkadaş olmak istiyordu bu gerçek miydi?

"Şeyyyy ıhmmm ben göremiyorum yine de istiyor musun benimle arkadaş olmak?" Korkuyla içinden dua etti. 'Lütfen benimle arkadaş ol lütfen..'

Melis gülümseyip küçük ellerini Anka'nın tombik ellerine sardı. "Neden sırf göremiyorsun diye seninle arkadaş olmayayım? Tabi ki olurum hem ben sana yardım ederim seninle kan kardeş de olalım mı sonra??"

Anka gülümseyip merakla "Kan kardeş ne demek?" dedi.

"Hmmm bende babamdan duymuştum çok ama çok sevdiğin birisi ile bir yerine ufacık çizik atıyorsun sonra kan gelince ikimiz de çiziklerimizi birleştireceğiz ve ömür boyu kardeş olacağız ama istersen kan kardeş olmadan da kardeş olabiliriz?"

İki masum çocuğun parıltılı gözlerle birlikte daldığı sohbete iki anne tebessüm ederek bakıyordu.

"Tamam bakarız duruma göre kaç yaşındasın?" Melis saçlarını arkasına atıp "9 sen?" Anka gülümseyip "Bende 9 o zaman tanıştığıma memnun oldum kardeşim"

Melis gülümseyip tekrar etti "Bende tanıştığıma memnun oldum kardeşim" iki küçük kız birbirine sarılınca kaderleri o gün yazıldı..

Bu iki kız kan kardeşten de öte olacaklardı bu iki kız birbirlerinin yarımları olacaklardı...
.
.
.
Evettt geçmişten bir bölümle birlikte sizlerleyim büyük ihtimalle diğer bölümde geçmişten olur :)

Bölüm hakkında düşünceleriniz?

✨Soru Köşesi: Hiç durduk yere ağlamak istediğiniz oldu mu??

O zamannnnn MUTLU KALIN, HUZURLA KALIN VE EN ÖNEMLİSİ SAĞLICAKLA KALIN 💜
-LİNDA 🌸

ANKAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin