Chapter40-Back

2 1 0
                                    

Back

"Ang pagbabalik sa nakaraan, Nagbabago ang lahat lalo na sa kasalukuyan"
~bee_buddy~

----------
Rhia's Pov.

It's been three weeks since nandito parin ako sa bahay niya with him. Ni hindi ko alam kung bakit ba kinukulong niya parin ako sa bahay niya.

Unti-unti ay nanunumbalik na ang memory ko. I know who is me and my dad. Alam ko na wala na si mom since she has a cancer and that's the only thing I remember as far but atleast nakikilala ko na ang sarili ko.

Naalala ko nadin about angelo and teo. Angelo is my first boyfriend and I love him so much. Si teo naman ay napagkamalan ko na siya ang boyfriend ko na minahal ko which is si angelo.

I remember too na niloko ako ni angelo sa isang babaeng jenny rose ang name. Naaalala ko nadin ang sinabi sakin ni clarence na isa akong model at anak ako ng mayaman na may ari ng mga hotel not here in the Philippines kundi sa ibang bansa din.

"Why I can't leave?" tanong ko sakanya dahil gusto ko ng umuwi at bumalik kay daddy.

"Kilala ko na kung sino ako. I'm Rhia Yanson one of famous model and daughter of billionare. Please spare me already. I want to leave on my own world. I don't belong here" saad ko sakanya habang siya ay nananatili lang nakatitig sa palayan.

Both kaming nakaupo sa ilalim ng puno habang nakatanaw lang kami sa palayan. Nilalanghap ang sariwang hangin.

"Do you really want to leave?" biglang aniya at ang boses niya ay seryoso ngunit may bahid ng kalungkutan.

"Do you really want leave...again?"

"Ha? Leave again?"

"Nothing" ngiting baling niya sakin.

I can see through his eyes that his smile is just a fake.

"Pursigido ka na bang umalis kapag nakaalala ka na?"

"Ofcourse. Kaya lang naman kinidnap moko dahil gusto mokong tulungan diba? So after my memory back, you have to bring me home okay" saad ko sakanya at hindi na siya kumibo hanggang sa pagsapit ng dilim.

After we talked, hindi na siya nagsalita pa and that's my concern right now. I mean it's kinda fucking I hate it when he didn't say anything even just one word.

"Aren't you say anything?" tanong ko sakanya while he cooking.

He just shrug his shoulder that makes me annoy because I miss his voice.

"Clarence" tawag ko sakanya pero in the end ni hindi niya manlang ako sinagot o nilingon manlang.

Why my heart aching?.

I hate this feeling. I can feel the tears forming to my eyes that's why I get up at humiga nalang sa higaan ko.

Bakit ba apektado ako kapag hindi siya nagsasalita? Bakit ansakit na parang hangin nalang ako sakanya. He never talked to me at kahit pang-iinsulto ay wala akong narinig sakanya.

I cry silently and hug the pillow beside me. I don't know how long I've been crying.

"Rhia" finally he speak but I'm mad at him.

He Is My BodyguardTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon