Tolga, "Öz ailesi şu an hapishanede." dediğinde Erva, "Onları görmek istiyorum." dedi.
Araz, "Gidip onları gebertip başını derde sok diye mi? Olmaz." dedi.
"Senden izin beklemiyorum." diyen Erva'ya cevap vermeden "Neden hapisteler?" diye sordum.
"Çocuk istismarı." diyen Tolga ile ne diyeceğimi bilemedim.
Öz ailem hiç de hoş biri olmadığı oldukça açıktı.
"Daha fazla detay verir misin?" diye sordum.
"Kaçırdıkları çocukları pazarlıyorlardı." diyen Tolga'nın ardından ne yapacağımı bilemedim.
"Tutuklandıklarında kaç yaşındaydım?" diye sordum.
"On yedi." diyen Tolga'ya "Onlardan kurtulduğumdan beri ev arkadaşı olduğumuzu söyledin. Nasıl oldu?" diye sordum.
"Seni zaten küçüklükten beri tanıyorum. Ortaokulda arkadaşlarla takıldığım yerlerin yakınlarında dolaşıyordun." diyen Tolga'ya "Nerelerde?" diye sordum.
"Biz futbol sahasında olurduk ama sen yakınlarda oturan ailenin bir müşterisine gidiyordun." diyen Tolga ile kanım dondu.
"Yani, ben de mi? O çocuklar arasındaydım?" diye sordum.
Tolga kafasını öne eğdiğinde ayağa kalktım.
"Tolga bana bir cevap ver! Ben de mi?" diye sordum.
"Üzgünüm. O zamanlar çocuktuk ve neden gittiğini anlamamıştım. Sonra lise zamanı seni görmemeye başladım ve üniversiteden döndüğüm bir sıra gördüğümde fark ettim olayı ve babama haber ettim. Kendisi polis ve iş büyüdü. M.İ.T ile büyük bir operasyon düzenledi. Operasyonu düzenleyen M.İ.T ajanlarından biri seni evlat edindi. Şu an emekli. O zamanlar sadece benimle konuşuyordun, başka kimse ile aynı ortamda bulunmaya bile katlanamıyordun. Böyle olunca ev arkadaşı olduk ve psikolojik yardımlar, aldığın dersler falan derken sen de bizim gibi ajan olmak istedin."
"Kapa çeneni!" diye bir anda bağırdığımda gözlerim doldu.
O sahneler, gözümün önüne gidip geliyordu.
"Elçin, ben üzgünüm." diyen Tolga'ya cevap vermeden odadan çıktım.
Kaçmak için terasa çıktığımda terasın köşesine, yere, oturdum.
Gözümden yaşlar akarken aklıma gelen sahneler beni çileden çıkarıyordu.
"Elçin." diyen Araz'a bakmadım.
"Lütfen, git buradan." dedim.
Gelip yanıma oturduğunda kafamı öne eğdim.
"Tek kalırsan içim rahat etmez. İzin ver, yanında kalayım." diyen Araz'ı kafamla onayladım.
"Hatırlıyor musun?" diye sorduğunda "Bazılarını, evet." dedim.
"Nasıl bir şey olduğunu tahmin bile edemem. Zaten yorum yapamıyorum ama her daim yanında dururum. İstediğin her şeyi yaparım." diyen Araz'ın yüzüne baktım.
"Hatırlamak istemiyorum." dedim.
"O anıları hatırlamak istemiyorum. Bunu engelleyebilir misin?" diye sordum.
"Hayır ama sarılabilirim." diyen Araz'a sıkıcı sarıldım.
Kollarını nereye koyacağını bilemeyen Araz, "Çok zor fakat her şey geçmişte kalmış. Çok güçlü olmalısın, onca şeye rağmen istihbarat uzmanı olmuşsun. Harika bir kızın var. Arkadaşların da var. Güzel bir sayfa açmayı başarmışsın Elçin fakat her şeyi hatırlamadığın için o kötü günlerden bugüne kadar yaptığın başarılarını hatırlamıyorsun. Hatırladığında kendinle gurur duyacağına eminim, ben gurur duyuyorum." dedi.
"Hatırlamamak mı hatırlamak mı daha acı, bilmiyorum." dedim.
Araz yüzümü elleri arasına aldı ve gözyaşlarımı eliyle sildikten sonra "Söyleyemedim ama seninle aile kurmaya hazır biri de var." dedi.
"Hiçbir şey aramıza giremez demiştin ama her geçen gün öğrendiklerimiz şeyler daha acı, emin misin?" diye sordum.
"O acılar vız gelir, tırz gider. Bak, şöyle diyorum. Üvey ailenin yanına gidelim. Hatta sen evinde kal. Doktorun önerdiği gibi eskiden yaptıklarını yap. Hafızan daha hızlı yerine gelir." dedi.
"Sen de benimle gelip kalır mısın?" diye sordum.
"Sen iste yeter. Her yere gelirim." dedi Araz.
"Hemen gidebilir miyiz?" diye sordum.
"Tabii ki gidebiliriz. Sadece kendini çok zorlama. Daha yeni ameliyat oldun. Sana bir şey olacak diye aklım çıkıyor." dedi.
"Benden kolay kolay kurtulamazsın. Endişelenme." dedim.
Araz bu dediğime gülümserken ayağa kalktı ve elini bana uzattı.
Elini tutup ayağa kalktığımda elini bırakmadım.
Galiba Araz'ın desteği her şeyden çok daha fazla iyi geliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilinmezlik
Chick-Lit"Kendini nasıl hissediyorsun?" diye soran adama baktım. Daha birkaç dakika önce hastane odama dalan bu adam sanki her şey çok normalmiş gibi benimle muhabbet etmeye çalışıyordu. "Sanki bir bilinmezliğin içindeyim. Dört bir yanım karanlık ve o karanl...
