Bilinmezlik

Gerek

Babam "Aranızda konuşmayı bırakın bakalım." derken annem elinde tepsi ile yanımıza geldi.

Araz anında ayağa kalkıp yardım ederken Elvan, dedesine "Bunu hanımcı yapabiliyiz. Hem benimle yaşıt yeğeni vaymış. Akyaba buluşmalayında canım sıkılmaz." dedi.

"Anneciğim acaba dede ile biz mi konuşsak?" diye sordum.

Onun böyle konuşması utanmama sebep oluyordu.

Elvan, "Yanaklayın elma oldu. Utandın." dedi.

Anlamayarak "Elma mı?" diye sordum.

"Elma ile kıymızı ayasındaki bağı kuyamadın. Çok utandın." dedi.

Daha da kızardığımda Araz tabaklardan birini bana verdi ve geri yanıma oturdu.

Babam, "Askerliğini yaptın mı?" diye sordu.

"Evet, havacı olarak yaptım." diyen Araz ile babam kısa bir süre düşündü.

"İşler nasıl gidiyor?"

"Oldukça iyi gidiyor, özellikle son tasarlanan mobilyalarımızı özellikle yeni evlenenlerden rağbet görüyor. Sadece onların yaptığı alışverişten bile yeni dükkanlar açabiliriz." dedi.

"Neden hala açmadınız?" diye soran babama "Bu yıl çalışanlara zam yapmayı düşünüyorum. Oldukça başarılılar. Ben de onlara zam yapıp motivasyonlarını arttırmayı planlıyorum. Motivasyonun artması daha iyi ürünler ve yapılan zamdan oldukça daha fazla para getirir. Bu sayede daha büyük bir dükkan ve geleceğe yatırım yapabilirim." dedi Araz.

Babam merakla "Hiç sağlık sorunun var mı?" diye sordu.

"Adamı sıkıştırma, Cemil. Elçin zaten sevdiyse bize onlara yol göstermek düşer." dedi annem.

"Ben de yol göstermek için bu soruları soruyorum. Eğer cevapları beğenmezsen kapıyı gösteren yolu göstereceğim." dedi.

Araz korkuyla yutkunduğunda babam, "Soruma cevap ver." dedi.

"Hayır, yok."

"Ailende genetik bir hastalık var mı? İleride çocuk yapmak isterseniz o çocukta çıkabilecek hastalıklara baştan tedbir almak lazım." dedi babam.

"Hayır, ailem de oldukça sağlıklı. Ergenlik döneminde diş veya sivilce gibi sorunlarla da uğraşmadım. Ailem her zaman önceliktedir. İşim, evim, arabam ve isteyebileceğiniz diğer her şey tamam. Kızınızı da çok seviyorum. Elvan'ın bir babası olabilir fakat ben de onun için baba olacağım. Öz olup olmaması hiç önemli değil. Ailemi de koruyabilirim. Zaten Elçin bunu ben olmadan da yapabilir."

Araz'ın bu dediğine gülümserken "Ailen ne iş yapıyor?" diye sordu babam.

"Baba sence yetmez mi? Sonuçta bu kadar sıkmaya gerek yok." dedim.

"Elçin, adam haklı. Beni tanımaya çalışıyor. Annem emekli matematik öğretmeni. Babam ise ben devralmadan önce şirketi yönetiyordu. O da şimdi annem gibi emekli. Ayrıca bir ablam var. Evli ve dört yaşında bir yeğenim var."

"Yine de benim küçük kızımı kimse alamaz." diyen babam ile Elvan, "Dede buyaya gelmeden önce anneme büyüdüğümü anlatmaya çalışıyoydum. Lütfen biyaz kabullenin." dedi.

"Sen de lütfen yaşına göre konuşmaya başla." dedim.

Elvan, "Acıktım." diyerek Araz ile ortamıza oturduğunda Araz daha dokunmadığı tabağındaki keki böldü ve çatala batırıp "Hadi ağzını aç." dedi.

Elvan ağzını açtığında Araz gülümseyerek ona keki yedirdi.

Büyüdüm diyerek çok bilmiş bir şekilde konuşam kızıma daha yemeğini başkası yediriyordu.

Babamın da bana Elvan'a baktığım gibi baktığını görünce gülümsedim.

"Böyekten de veyiy misin?" diye soran Elvan'a "Hani büyümüştün sen." dedim.

"Kendim de yiyebiliyim ama dökebileceğim için başkasının yediymesini teycih ediyoyum." dedi.

"Biz halimizden memnunuz, karışma bize." diyen Araz, Elvan'a börek yedirmeye başladı.

"Öyleyiz. Yahatsız etmeyin bizi." diyen Elvan ile Araz gülümseyerek "Küçük patronu duydun." dedi.

Annem, "Bu gece nerede kalacaksın? İstersen bizde kal." dedi.

"Bunları yedikten sonra eve geçeceğiz. Evimi görüp daha hızlı hatırlamak istiyorum." dedim.

"Keyfinize bakın." dedi babam.

O da benim gibi Elvan ile ilgilenen Araz'ı izliyordu.