In love with a slytherin boy

Professor Lupin

J/N'S POV

We waren nog in de coupé op weg naar Hogwarts. We waren allemaal met elkaar aan het kletsen, toen ik naast Ron keek. Er lag een man te slapen met een jas over zich heen. Zijn hoofd werd tegen het raam gedrukt en we konden zijn gezicht niet zien. Hij zag er zo vredig uit en had geen last van alles om hem heen.

Een paar minuten later werd de hele trein donker en koud. Iedereen begon te flippen. We keken elkaar allemaal aan en vroegen ons af wat er aan de hand was.

Toen zweefde er snel een orde van lange, magere, zwarte, spookachtige figuren door de gangen van de trein. Een van hen opende de deur van onze coupé en ging naar binnen.

Het keek Harry recht aan en sprong op hem. Hij begon het gezicht uit mijn nieuwe vriend te zuigen. Het was alsof Potter's gezicht uit zand bestond dat door het wezen werd opgezogen.

We verstijfden en wisten niet wat we moesten doen, totdat de man die sliep opstond met zijn toverstok en een spreuk uitsprak.

"Expecto patronum." De man zei.

De grote geest reed weg na deze aanval. Harry viel op de grond. Hij was helemaal wit en zag er getraumatiseerd uit.

"Hier, ga zitten." zei de vreemdeling.

"Wat is er gebeurd?" vroeg Harry onwetend.

'Je bent aangevallen door een Dementor.' De man antwoordde.

"Een wat?"

'Een dementor, ze zijn de voogd van Azkaban. Ik wed dat ze Sirius Zwarts zochten.' Antwoordde de man die Harry had gered terwijl hij in zijn zak keek.

"Hier, eet wat, je zult je beter voelen." Zei hij en gaf Harry een stuk chocolade.

"Bedankt."

We leunden allemaal achterover en hielden de rest van de rit stil. Ik denk dat we allemaal getraumatiseerd waren, Harry in het bijzonder.

"Sirius Zwarts... ik heb de waarschuwingspapieren over hem gezien," zei Harry.

"Inderdaad." De man antwoordde.

"Met alle respect meneer mag ik vragen wie u bent?" zei Hermelien.

"Ik ben professor Lupos." Zei hij en gaf ons een kleine glimlach.

'Ga je lesgeven op Zweinstein?' vroeg Ron.

"Ja ik wil."