In love with a slytherin boy

Come Over

J/N'S POV

Mijn eerste jaar op Hogwarts zat er officieel op. Ik kon het niet geloven. Na de zomer begon ik aan mijn 4e jaar en was er erg enthousiast over.

"Ben je klaar om te vertrekken?" vroeg Draco me, terwijl hij uit de badkamer kwam.

'Ja, al mijn spullen zijn ingepakt. Maar ik wilde even langskomen bij de klas van professor Lupos voordat we vertrekken.'

"Zeker wel." zei hij met een glimlach.

We pakten onze koffers en verlieten mijn slaapzaal. Ik keek glimlachend achterom voordat ik de lichten en de deur sloot.

We liepen naar de klas van de leraar Verweer Tegen De Zwarte Kunsten. Toen we aankwamen klopte ik op de reeds geopende deur.

Professor Lupos zei dat we binnen moesten komen. Hij was al zijn bezittingen aan het inpakken.

'Waarom neem je dit allemaal mee?' vroeg ik, in de veronderstelling dat leraren al hun benodigdheden hier hadden achtergelaten en ze het jaar erop opnieuw gebruikten.

"Ik ga de school uit." Zei hij met een kleine glimlach.

"Waarom?!" vroegen Draco en ik, hem met grote ogen aankijkend.

"Ik denk niet dat de ouders een weerwolf als leraar van hun kinderen willen." zei hij terwijl hij zijn laatste doos in zijn armen nam.

"Nee! Dat is oneerlijk. Je zou moeten blijven."

"Ik kan mevrouw Y/L/N niet, maar ik hoop echt het beste voor u. Je bent een buitengewoon slimme student, je zult geweldige dingen bereiken. Wat u betreft, meneer Malfidus, u bent dit jaar veel beter geworden en dat juich ik toe."

"Maar jij bent de beste leraar, ze zouden je niet moeten laten gaan professor." zei ik met droevige ogen.

"Maar ik moet echt weg." zei hij met een droevig gezicht.

Ik viel in zijn armen en omhelsde hem, waardoor hij snel de doos moest neerzetten die hij droeg.

"We zullen je missen." Zei ik.

"Ik zal jullie ook missen." Zei hij, voordat ik me terugtrok uit de knuffel.

We verlieten het klaslokaal en gingen op weg naar de Hogwarts Express.

Toen we eenmaal bij Harry en Cedric in een coupé zaten, ontspanden we ons eindelijk.

"Hebben jullie zin in de zomer?" vroeg ik, terwijl ik ze allemaal glimlachend aankeek.

'Natuurlijk! Want ik mag meteen drie weken bij je zijn.' zei Draco terwijl hij mijn wang kuste.

Mijn moeder had ja gezegd, ook al had ik meerdere brieven moeten sturen om haar te overtuigen.

"Het zal geweldig zijn." Zei ik terwijl ik zijn hand in de mijne nam.

"Nou, ik ga terug naar het huis van mijn dreuzel oom en tante en het is klote." zei Harry terwijl hij uit het raam keek.

Cedric trok hem in een knuffel en probeerde hem ervan te overtuigen dat het niet zo erg zou zijn.

"Ik kom je redden." zei Cedric tegen Harry.

'Ik betwijfel of tante Petunia je binnen zal laten.'

'Niet als ze niet weet dat ik er ben.' zei hij met een grijns.

Toen de trein op perron 9 en 3/4 arriveerde, omhelsde ik al mijn vrienden gedag. We zagen een aantal 7e jaars meisjes elkaar knuffelen en huilen, omdat hun tijd op Hogwarts voorbij was. Ik wilde niet dat dit moment op een dag zou komen, maar ik probeerde me alleen op het heden te concentreren.

Mijn moeder zwaaide naar Draco en mij. We liepen naar haar toe. Ze nam me in haar armen.

"Hallo schat, ik heb je zo gemist." Ze zei.

"Ik heb jou ook gemist mam."

"Hallo, jij moet Draco zijn." zei mijn moeder tegen hem, samen met een ongemakkelijke geforceerde glimlach.

Ik wist niet waarom, maar ze deed altijd zo raar als ik over hem praatte. Ik denk dat het haar schokte dat ik een vriendje had.

"Hallo, dat ben ik. Leuk u te ontmoeten mevrouw Y/L/N."

'Noem me alsjeblieft Lucinda.' zei mijn moeder, terwijl ze met haar toverstok onze slurf laag boven de grond liet vliegen.

'Ik dacht dat het misschien beter was om ons deze keer te laten verschijnen, in plaats van helemaal naar huis te lopen.' Zei mijn moeder en gaf ons haar hand.

We sloegen de handen ineen en binnen een halve seconde waren we thuis.

DRACO'S POV

Ik keek om me heen en het was een gemiddeld, gezellig en gastvrij huis. Het was erg zonnig en minimalistisch.

"J/N, lieverd, waarom ga je Draco niet zijn kamer laten zien, zodat hij kan uitpakken." zei Lucinda tegen haar dochter.

"Volg mij." Zei ze tegen me met een glimlach.

We gingen de trap op en ze liet me de kamer aan het einde van de gang zien. Het was ruim en wederom zeer zonnig. Het bed zag er comfortabel uit en had eenvoudige witte dekens met gebreide dekens.

"Het is niet veel, maar het zal genoeg zijn." Zij zei tegen mij.

"Het is perfect." Zei ik en nam haar in mijn armen om haar te kussen.

Ik begon uit te pakken in de kleine kledingkast, terwijl Y/N op het bed een boek zat te lezen.

Toen ik klaar was, ging ik naast haar liggen en spraken we over het jaar dat net was afgelopen.

'Ik hoop dat we volgend jaar van een andere les worden vrijgesteld. En ik hoop dat het lessen zijn die we tegelijkertijd hebben. Zei ze, haar hoofd op mijn borst.

'Ik hoop het ook. Het is een soort van wat ons dichterbij heeft gebracht.'

"Je hebt gelijk."

'Denk je dat we deze zomer ook naar je huis kunnen gaan? Ik zou je ouders kunnen ontmoeten.' Ze zei.

Een zweem van nervositeit sloeg over mijn lichaam. Nadat mijn vader mijn slaapzaal bleef bombarderen met brieven waarin werd bevolen dat ik het met haar zou uitmaken, stuurde ik er een, impulsief, en zei dat ik dat deed. Het was een leugen en nu moest ik ermee leven.

Ongeveer een week daarna stuurde mijn moeder een uil met de vraag of ik het echt deed. Ze zei ook dat ze niets aan mijn vader zou vertellen, dus ik vertelde de waarheid, namelijk dat Y/N en ik nog steeds samen waren.

Blaise bleef me zeggen dat ik Y/N hierover moest vertellen, maar ik vond het geen goed idee. Het zou haar alleen maar een slecht gevoel geven en ik zag het niet.