In love with a slytherin boy

Moony And Padfoot

SPOILERS NAAR DE HARRY POTTER VERHAALLIJN

J/N'S POV

De examens waren voorbij en we wachtten allemaal op onze resultaten. Ik rende door de gangen met Harry, Ron en Hermelien. Ze vroegen me of ik hen wilde helpen de executie van Scheurbek te stoppen.

Aan het begin van het jaar, in de klas van Hagrid; Verzorging van magische wezens, verwondde Scheurbek Draco lichtjes. Hoewel hij duidelijk de hippogrief provoceerde, klaagde Draco erover bij zijn vader. Scheurbek wordt ter dood veroordeeld.

"Kom op jongens! We zullen het missen," zei Harry voor ons uit.

Ik zag Draco de hoek van de gang omslaan.

"J/N! Waar ga je heen?" Hij vroeg.

"Kunnen we later praten?" zei ik buiten adem, terwijl ik probeerde Harry in te halen.

Hij begon met me te rennen.

"Waarom ren je?" Hij vroeg het aan Hermelien en Ron.

"We proberen je domme acties te corrigeren, Malfidus!" zei Hermelien.

"Wat bedoelt u?"

"Het is Scheurbek!" zei ik tegen hem.

'Daarover... het spijt me. Het was niet mijn bedoeling.

Hermelien rolde met haar ogen.

We bleven rennen, totdat we bij Hagrid's hut kwamen.

"Malfidus, ik denk dat je buiten moet blijven. Hagrid hoeft je nu niet te zien, aangezien je Scheurbek min of meer ter dood hebt veroordeeld," zei Harry tegen hem.

"Zeker wel." Hij antwoordde droog.

"Ik blijf bij je." Zei ik tegen Draco.

Het gouden trio baande zich een weg naar de hut en liet Draco en ik naast Scheurbek achter.

Ik begon hem te aaien.

"Goede hippogrief." zei ik zachtjes.

"Het spijt me..." mompelde Draco.

"Ik ben niet degene aan wie je je zou moeten verontschuldigen." Zei ik met een zachte toon en droevige ogen.

We zagen Perkamentus, Droebel en een man met een echt scherpe en grote bijl naar Hagrid's hut lopen.

We probeerden onze vrienden binnen te laten doorschemeren dat ze eraan kwamen, maar het werkte niet, dus begonnen we stenen naar ze te gooien. Ze pakten het uiteindelijk op en vertrokken door de zijdeur.

We verstopten ons achter een kleine heuvel en hoorden Hagrid afscheid nemen van Scheurbek.

"Buckbeak is een goede hippogrief, maakte altijd zijn veren schoon." We hoorden hem snikken zeggen.

De tijd was gekomen en we hoorden het harde geluid van de zware bijl die op Scheurbek's nek landde en brak. Alle kraaien die gewoonlijk rond de hut rondhingen vlogen snel weg en maakten vreselijke geluiden.

"Nu blij?" vroeg Harry aan Draco, die nogal boos en gekwetst leek.

'Potter, ik zweer het, het was niet mijn bedoeling. Ik was boos en dacht niet na over wat ik aan het doen was.

'Bewaar het Malfidus.' Hermelien spuugde.

Ik wilde net iets zeggen, maar Schurft beet op Ron's vinger en rende weg. Wemel rende hem achterna en kreeg uiteindelijk de rat te pakken.

Al snel werd Ron's gezicht wit en wees naar iets achter ons. Toen we ons omdraaiden, stond daar een enorme, enge, zwarte hond, tanden uit, ogen vol woede. Hij rende naar ons toe en sprong over ons hoofd. dier nam Ron's been en sleepte hem met zijn mond onder de Beukwilg die vlak achter hen was.

We probeerden Wemel's hand te pakken, maar de boom groeide uit zijn takken en schopte ons weg.

Vijf minuten lang viel de Beukwilg ons aan. We kregen allemaal een tak te pakken en vlogen in de lucht, terwijl we ons dierbaar leven aan de armen van de boom vasthielden.

De Beukwilg liet eindelijk zijn takken zakken en slingerde ons dwars door de geheime doorgang waar de mysterieuze hond Ron mee naar binnen nam.

Eenmaal binnen had de kamer meerdere trappen. We beklommen ze voorzichtig. Bovenaan stonden een paar deuren open. We renden naar de plek waar Ron zat.

"Harry! Harry! Het is Sirius Zwarts, hij is een animagus! Kijk daar! Hij is het." zei Ron, kroop in de hoek van de kamer, bijna in tranen.

We draaiden onze rug naar het gezicht, niemand anders dan Sirius Zwarts. Hij stond daar, een stomme grijns op zijn gezicht.

"Als je Harry wilt vermoorden, moet je ons ook vermoorden!" zei ik tegen hem.

'Nee, er gaat er vanavond maar één dood.' zei de ontsnapte gevangene, terwijl hij langzaam naar ons toe liep.

"Dan ben jij het!" zei Harry, zich op Sirius werpend.

Beiden lagen op de grond. Harry bovenop Zwart met een boos gezicht. Sirius zag er gek uit met zijn volle tandenglimlach.

"Wat ga je doen Harry? Dood me!?" zei hij hysterisch lachend.

'Je lijkt zo op je vader, maar mensen mogen alleen de ogen van je moeder zien. Heb ik het mis?' zei zwart.

"Praat niet over mijn ouders!"

Professor Lupos onderbrak het gevecht van Harry en Sirius.

"Expelliarmus!" zei hij, waardoor Harry's toverstok door de kamer vloog.

Harry voegde zich achter ons bij en Remus keek op Sirius neer.

"Nou, nou Sirius, we zien er nogal bedroefd uit, nietwaar. Eindelijk weerspiegelt het vlees de waanzin." Zei Lupos terwijl hij zijn lichaam langzaam naar Sirius sleepte.

'Nou, je zou al die waanzin van binnen kennen, nietwaar Remus.' antwoordde hij met een speelse grijns op zijn gezicht.

Het gezicht van Remus lichtte op en er verscheen een kleine glimlach op zijn lippen. Hij gaf Sirius een hand om op te staan ​​en omhelsde hem, als een oude vriend. Ze keken elkaar in de ogen, glimlachend terwijl we daar allemaal stonden, versteend .

Draco en ik keken elkaar aan en vroegen ons af wat er in godsnaam aan de hand was.

"Hij is het!" zei Sirius, cr