In love with a slytherin boy

Sorting Hat Y/N

J/N'S POV

De trein stopte, we waren eindelijk op Zweinstein. Dat was mijn eerste rit in de Hogwarts Express en een van de meest vreemde dingen die ik ooit heb meegemaakt, is me overkomen. Wat een geweldige manier om het jaar te beginnen.

Harry hielp me mijn koffers te pakken en we stapten uit. Het grote kasteel was adembenemend. Het gouden trio zag er onaangedaan uit, maar was blij om terug te zijn.

"Indrukwekkend, toch?" vroeg Harry.

"Laadt."

We kwamen in de Grote Zaal en ik zat naast mijn nieuwe vrienden. Perkamentus begon vooraan te praten. Toen we besloten dat ik naar Zweinstein zou gaan, vertelde mijn moeder me veel over hem. Hij houdt veel van Griffoendor, dat is zeker. Ze vertelde het me altijd.

De oude man vertelde over de sorteerceremonie. Ik werd een beetje nerveus. Ik heb hier met mijn moeder over gesproken, ik kende het hele proces, maar ik was er bezorgd over.

"Gaat het wel goed?" vroeg Hermelien.

"Ja, ik ben gewoon zenuwachtig over in welk huis ik zal worden gesorteerd."

"Maak je daar maar geen zorgen over! Huizen zullen je ervaring hier echt niet verstoren. Zei ze aardig.

"Ze heeft gelijk." zei Ron terwijl hij aan het eten was.

"Ronald! Het is niet beleefd om met je mond vol te praten." Zei Hermelien geschokt.

"Bovendien zullen we niet stoppen om met je om te gaan als je niet bij Griffoendor bent ingedeeld." fluisterde Harry tegen me met een kleine glimlach op zijn gezicht.

Perkamentus vroeg alle nieuwe studenten om naar voren te komen. Toen alle eerste jaren waren gesorteerd, was het de beurt aan het tweede jaar en toen, sneller dan ik me had kunnen voorstellen, zat ik op de stoel met een pratende hoed op mijn hoofd.

"Ik zie... Veel Zwadderich eigenschappen hier... Maar ik kon deze ook in Griffoendor zien... Trots... Moed... NEE! Ik zie het! HUFFLEPUFF!"

De hele Huffelpuf-tafel juichte toen ik naar hen toe liep. Ik keek naar het gouden trio en glimlachte naar hen. Ze zagen er blij voor me uit.

Ik zat aan het einde van de tafel en iedereen uit mijn nieuwe huis begon te praten. Ze waren allemaal zo aardig, ze stelden vragen over mij en we hadden een geweldig diner.

Later stond ik op en ging bij Harry, Hermelien en Ron aan hun tafel zitten.

"Huffelpuf hè?" vroeg Ron met een glimlach op zijn gezicht.

"Het lijkt erop." zei ik blij.

"Eerlijk gezegd, alles behalve Zwadderich." zei Hermelien terwijl ze met haar ogen rolde.

"Nou, nou ja... Ik zou zweren dat je een Zwadderich was, jij walgelijke Huffelpuf," zei Malfidus tegen me.

"Nou, het lijkt erop dat je het mis had... Malfidus." zei ik op een neerbuigende manier.

Oh Malfidus, je kent me niet en dat is te zien.

'Ik dacht dat Huffelpufs allemaal aardig en aardig moesten zijn. Dat was nogal arrogant.'

Dat was het inderdaad, goed werk.

"Nou, je hebt de sorteerhoed gehoord. Ik heb veel Zwadderich eigenschappen, geen wonder dat ik arrogant ben," zei ik, hem een ​​lichte grijns gevend.

"Hoe durf je-"

"Hoe durf ik wat? Zeg de waarheid? Ook ter informatie, het is niet omdat ik een Huffelpuf ben dat ik aardig ben tegen iedereen. Ik ben aardig voor mensen die het verdienen om die kant van mij te zien en kijkend naar je geschiedenis met mijn vrienden hier, je verdient mijn vriendelijkheid niet echt. Tot ziens Malfidus" zei ik terwijl ik mijn hoofd naar het trio draaide en met hen bleef praten.

"HEB JE MIJ GESLAGEN, idioot?"

"Deze keer heb je gelijk, ik wel."

Harry, Hermelien en Ron probeerden achterin niet te lachen.

"Oh en modderbloedje! De volgende keer dat je het Zwadderich-huis probeert te beledigen, onthoud dan dat je vriend Potter, de uitverkorene bijna in Zwadderich kwam, wat "een schande zou zijn geweest." Zei hij met een spottende grijns op zijn gezicht voordat hij vertrok.

"Luister niet naar hem Harry, je bent helemaal niet zoals een Zwadderich." zei Ron, nog steeds aan het eten.

"Je weet dat er niets mis is met een Zwadderich zijn, ze zijn niet allemaal zoals Malfidus." zei Harry.

"Hé, mag ik een vraag stellen?" Ik vroeg.

"Natuurlijk, wat is er?" zei Hermelien.

'Wat bedoelde Malfidus met Harry is de uitverkorene? Is het een soort inside joke die ik niet begrijp?'

Ron stikte bijna in zijn drankje, Hermelien keek me geschokt aan en Harry wreef onhandig over zijn nek terwijl hij bloosde.

"Verdomme, wil je zeggen dat je niet weet wie Harry Potter is?!" Roept Ron bijna.

"Nou, ik neem aan dat hij het is." Zeg ik terwijl ik naar Harry wijs.

"Ja natuurlijk, maar ken je niet het hele verhaal met Harry en Je-weet-wel?" vroeg Hermelien me.

"Ik heb geen idee eerlijk gezegd. Ik weet wel dat Voldemort een grote, slechte, duistere heer is, maar ik weet niets meer over hem en niet over Harry.

"Zeg alsjeblieft zijn naam niet!" fluisterde Hermelien terwijl ze zenuwachtig om zich heen keek.

"Kortom, toen Harry nog een baby was, kwam Je-Ken-Wie zijn huis binnen en vermoordde zijn ouders." zegt ze terwijl ze naar Potter wijst. "Toen probeerde Jij-Ken-Wie Harry te vermoorden, maar dat lukte niet, wat raar is aangezien hij de grootste duistere tovenaar aller tijden is.

Hij overleefde en daar kreeg hij zijn bliksemlitteken op zijn voorhoofd.

"Wauw... Dat is een donker verhaal... Harry, het spijt me voor je ouders."

"Het is goed."

"Blimey Y/N, hoe komt het dat je dat verhaal niet kent? Iedereen in de tovenaarswereld weet ervan."

'Nou... ik ben hier niet opgegroeid.'

"Wat bedoelt u?" vroeg Wemel.

"Mijn moeder is een heks, maar mijn vader is een dreuzel en ik alw