In love with a slytherin boy

Creep

DRACO'S POV

Ik kon niet in slaap vallen, het enige wat ik kon doen was denken. Denken tot het punt waarop ik mijn gedachten niet eens kon beheersen. Ze waren de baas over mij. Het overkwam me heel vaak, de laatste tijd. Verdwalen in mijn gedachten, het neemt me over.

Ik kon het niet meer aan om naar het kale plafond van mijn slaapzaal te kijken. Ik deed wat schoenen aan en liep de leerlingenkamer uit, nadat ik Pansy had ontweken die diep in slaap was op de bank.

Ik rende stilletjes naar de astronomietoren, maar toen ik de ingang naderde, hoorde ik wat stemmen. Ik wachtte en luisterde naar wat de twee mensen zeiden.

"Dus... Hoe gaat het met Cedric?" vroeg een van hen.

De stem klonk bekend.

'Best goed, ik bedoel, ik weet nog steeds niet of hij me leuk vindt.'

Het waren J/N en Ginny. Ze zouden zoveel problemen hebben als een leraar wist dat ze uit bed waren. Ik bleef luisteren naar hun gesprek, maar toen ik me omdraaide om terug te gaan naar mijn slaapzaal, maakte mijn schoen een vreselijk geluid op de grond.

Ik verstijfde en wist niet wat ik moest doen. Ik verstopte me gewoon in een andere gang. Ongeveer tien minuten later zag ik ze vertrekken. Eindelijk ging ik een tijdje alleen naar de top van de astronomietoren.

We waren al half oktober, het werd kouder. Ik zou spoedig thuis zijn voor de kerstvakantie. Ik miste mijn moeder. Ik weet echt niet hoe ze het aankan om elke dag bij mijn vader te zijn. Ik vraag me af of ze hem echt leuk vindt. Want als ik haar was, was ik al lang weggelopen.

Na hier een beetje rondgehangen te hebben, ging ik terug naar de leerlingenkamer van Zwadderich. Toen ik binnenkwam, lag Pansy nog op de bank, maar ze had een boek in haar handen.

'Laat Malfidus weg?'

"Hoe gaat het met jou?"

'Je moet 's nachts niet door het kasteel gaan dwalen, zeker niet met Sirius Zwarts op de vlucht.'

"Oke mama."

"Ik ben serieus Draco!"

"Nee, hij is Sirius." Zei ik grinnikend.

Het lol-moment van de auteur

Lach alsjeblieft om die vreselijke grap.

DRACO'S POV

"Je bent niet grappig."

"Oh alsjeblieft, ik ben hilarisch! Hoe dan ook, wat ik doe zijn jouw zaken niet Parkinson, dus ik stel voor dat je je terugtrekt."

Ik ging terug naar mijn slaapzaal, ik deed discreet de deur open en ging terug naar bed.

Waarom vond Y/N Diggory leuk? Serieus, ik snap niet hoe je daar trots op kunt zijn, zei ik tegen mezelf voordat ik in slaap viel.