In love with a slytherin boy

Spring Break Y/N

SUICIDALE REFERENTIES

J/N'S POV

"Ik ga je missen." Zei hij terwijl hij me vanuit mijn bed aankeek.

"Het is maar twee weken, je zult het overleven." Ik zei dat ik in zijn armen stapte nadat ik mijn koffer had gesloten.

"Ja, maar het is te lang." zei hij terwijl hij zijn hoofd in mijn borst begroef.

"Ik hou ervan als je een zachte baby bent." Zei ik lachend.

"Ik ben geen zachte baby."

"Natuurlijk niet." zei ik sarcastisch.

"Maar ik zal jou ook missen." Zei ik terwijl ik hem op zijn hoofd kuste.

"We moeten gaan." Ik voegde weer toe.

Hij stond op en pakte onze beide koffers.

"Ik kan de mijne dragen." Ik zei.

"Maak je geen zorgen, ik heb het." Zei hij terwijl hij zijn toverstok pakte en onze bagage liet vliegen.

God, ik hield van magie.

We kwamen bij de Hogwarts Express en zaten in een coupé met Ron en Hermelien. Draco wist dat ze mijn vrienden waren, dus werd hij aardiger tegen ze. Ook al was het nog steeds een beetje moeilijk voor hem en Harry om met elkaar om te gaan, ze waren beleefd om me heen. Harry had me vergeven en we waren weer vrienden.

'Hebben jullie zin om terug naar huis te gaan?' vroeg Hermelien.

"Niet echt." zei Draco.

"Ik ben." voegde Ron toe.

"Waarom niet?" Ik vroeg Draco.

"Ik vind het leuk hier." Hij zei.

"Nou, ik mis mijn moeder echt, ik kan niet wachten om haar te zien." Zei ik.

De rest van de treinreis was vrij rustig. Draco praatte niet veel, hij probeerde waarschijnlijk kalm te blijven en mijn vrienden niet te beledigen.

Later kwamen Harry en Cedric. We speelden wat dreuzelspelletjes met mijn kaartspel. Hermelien en Harry kenden de meeste spellen al, maar de rest had geen idee wat we aan het doen waren. Cedric haalde de regels gemakkelijk in en Draco schonk er niet veel aandacht aan, maar was best aardig. Ron, aan de andere kant, vond het moeilijk om de achterstand in te halen en stelde altijd voor om tovenaarsschaak te spelen.

Toen de trein op het perron arriveerde, pakten we onze koffers en stapten uit de Hogwarts Express. Ik keek naar het perron, op zoek naar mijn moeder. Toen ik haar zag, zwaaide ik in haar richting en draaide me toen naar Draco.

"Mijn moeder is hier, ik moet gaan schat." Zei ik.

"Oké, fijne voorjaarsvakantie. Ik zal je schrijven." Zei hij en nam me in zijn armen.

"Ik zal je missen." Zei ik.

"Nou, kijk eens wie er zacht is." Zei hij grinnikend.

"Ik ben niet!"

"Oké, dat ben je niet. Ik zal jou ook heel erg missen.

"Ik wil niet loslaten."

"Doe het dan niet. Ik zou hier voor altijd kunnen blijven. Ik geef niets om de mensen om me heen."

"Maar ik moet gaan." zei ik terwijl ik naar hem opkeek.

"Beloof me dat je terug zult schrijven." Zei hij terwijl hij zijn ogen vasthield.

"Belofte." zei ik voordat ik zijn lippen kuste, zachtjes.

"Ga door, je moeder wacht denk ik." zei hij voordat hij me losliet.

"Doei." zei ik voordat ik me omdraaide.

"Hallo mama!"

"Hallo schat." zei ze terwijl ze me in haar armen nam.

"Ik heb je gemist."

"Ik ook."

Toen we eindelijk stopten met knuffelen, pakte ik mijn koffer en volgde mijn moeder door alle doorgangen die we moesten nemen om terug naar huis te gaan. Ik heb er alleen de zomer doorgebracht en ben sindsdien niet meer teruggegaan, dus het voelde raar om het thuis te noemen.

Onderweg sprak mijn moeder veel over haar werk, stelde ze me vragen over school en natuurlijk vroeg ze naar Draco.

'Ik zie dat je een vriendje hebt.' Zei ze met een grijns.

"Ik doe." zei ik glimlachend en blozend.

"Nou, wat" is zijn naam!"

"Drak." Ik zei.

"Wacht? Draco zoals in Draco Malfidus?" vroeg ze met een raar gezicht.

'Ja, waarom? Je kent hem.'

"Zijn ouders." Zei ze wegkijkend.

"Wat is er met hen?"

"Ik ging met hen naar de middelbare school."

'Waren ze aardig?'

"Zijn moeder wel, ik vond zijn vader echter niet echt leuk."

"Waarom?"

'Ik had mijn redenen. Hoe dan ook, ik moet je iets vertellen. Je vader heeft je gevraagd om je te zien tijdens de voorjaarsvakantie...'

"Wat?! Wil je dat ik daarheen ga?"

'Nee, ik heb hem niet geantwoord. Ik wil geen beslissing voor je nemen, maar ik heb hem gezegd dat ik niet zo zeker wist of je zou willen gaan.

'Nou, natuurlijk wil ik niet gaan.'

"Ok, ik zal het hem zeggen. Hoewel hij erop stond dat Lenny een paar dagen hier zou blijven."

'Ik wil hem niet zien.'

"Nou sorry dan." zei een jongensstem voor hen.

Lenny, mijn oudere broer stond daar in de deurpost van ons huis! Ik kon het niet geloven.

Ik duwde hem weg en ging het huis binnen.

"Nou, jij ook hallo! Leuk je te zien." zei hij sarcastisch.

"Ik heb je niets te zeggen."

"Ben je nog steeds boos op mij?"

'Natuurlijk ben ik dat! Hoe kun je me dit aandoen!'

"Oh kom op, zet je er overheen."

Ik liep de trap op en ging naar mijn kamer.

Ik kon het niet geloven. Mam had hem moeten afwijzen.

Ik hoorde ze fluisteren in de keuken, maar eerlijk gezegd kon het me niet schelen wat ze zeiden.

Ik stortte neer op het bed dat zogenaamd van mij was, maar had er geen zin in en begroef mijn gezicht in mijn kussen van woede.

Na een paar minuten hoorde ik iets tegen mijn raam tikken. Ik keek om en herkende Draco's uil. Ik opende het raam om hem binnen te laten. Ik pakte de brief die hij vervoerde en opende hem.

Beste J/N,

Ik ben veilig thuisgekomen. Heb jij? Hoe gaat het met je moeder? Zeg haar dat ik hallo heb gezegd. Ik weet dat we elkaar pas twee uur geleden hebben gezien, maar hoe is je pauze tot nu toe? Ik kan niet wachten om je weer te zien en te kussen.

Met liefde, Draco.

Het was kort, maar lief. l