In love with a slytherin boy

Riddikulus Y/N

J/N'S POV

Vanmorgen stond ik op, nam een ​​douche, kleedde me aan en ging naar de Grote Zaal.

"Goedemorgen!" zei Ginny tegen mij.

"Goedemorgen, hoe gaat het met je?"

"Heel goed jij?"

"Geweldig, ik begin vanmorgen met de verdediging tegen de duistere kunsten en ik hou echt van professor Lupos, dus daar ben ik blij om."

"Je hebt geluk, ik begin vanmorgen met drankjes." Zei ze met haar ogen rollend.

'Nou, ik zou waarschijnlijk moeten gaan, maar veel succes met Sneep en tot ziens tijdens de lunch.'

"Tot ziens!"

Ik omhelsde haar en liep naar het klaslokaal van professor Lupos. Ik kwam binnen en Harry, Hermelien, Ron en een paar andere studenten waren daar al. Alle bureaus stonden aan één kant van de klas om een ​​grote vrije ruimte in de kamer te creëren. De rest van de studenten arriveerde een paar minuten later en uiteindelijk kwam professor Lupos binnen en sloot de deuren.

'Kan iemand mij hier vertellen wat een boeman is?' vroeg hij terwijl hij naar de groep keek.

Hermelien stak haar hand op.

"Ja mevrouw Granger."

"Een boggart is een van vorm veranderend wezen dat de vorm aanneemt van wat de persoon die hem tegenkomt het meest bang maakt."

"Uitstekende mevrouw Granger."

"In deze kleerkast is een boggart verborgen. Ieder van jullie krijgt een beurt om het wezen onder ogen te zien en het te verslaan. Je zult je diepste angst onder ogen moeten zien. De manier om van een bogart te winnen is door de volgende spreuk "Riddikulus" te zeggen. terwijl je je energie heel hard kanaliseert. Laten we het samen proberen, zonder je toverstokken.'

"Riddikulus!" De hele klas zei samen.

"Opnieuw."

"Riddikulus!" We zeiden het nog een keer.

"Oké! Dat is geweldig. We hebben een eerste deelnemer nodig."

Iedereen bleef stil.

'U! Meneer Langbottom, kom hierheen.'

Marcel liep langzaam naar professor Lupos toe.

'Waar ben je bang voor mijn lieve jongen?'

"Hm..."

"Ga door, wees niet verlegen."

'Professor Sneep...' mompelde Marcel.

"O, ik begrijp het! Professor Sneep." zei professor Lupos met een klein lachje.

"Je woont toch bij je oma?"

"Ja."

"Oké, als ik deze deur open, wil ik dat je je diep voorstelt dat professor Sneep de kleren van je grootmoeder draagt!"

"Hmm oke... zeker." zei Neville.

En toen ging de deur open en Sneep kwam eruit. Hij keek Marcel met een strenge blik aan.

"Riddikulus!" schreeuwde Marcel, met zijn toverstok in de richting van de boeman.

Sneep trok meteen oude kleren aan met bloempatronen erop.

"Goed gedaan meneer Longbottom! Oké, laten we een lijn vormen! Iedereen zal het proberen!"

Toen we eenmaal in de rij stonden, begon Ron, hij was een gigantische spin. Toen werd de rij korter toen iedereen voorbij kwam.

Plots was Malfidus aan de beurt. Hij zag er erg nerveus uit, ik denk niet dat hij dit wilde doen. Toen de kleerkast openging, kwam er eerst smog uit, toen kwam er een lange, mannenfiguur uit de rook, maar we konden niet veel zien, omdat Malfidus snel schreeuwde.

"Riddikulus!"

Toen veranderde de lange man in een ezel. Professor Lupos legde de boggart terug in de kast en Malfidus rende het klaslokaal uit.

Iedereen begon over zijn bogart te praten. Ze vroegen zich af waarom hij bang was voor rook, maar ik ben er vrij zeker van dat ik daarbinnen een man zag.

"Waarom is Malfidus bang voor rook?" vroeg Ron.

"Ik weet het niet." antwoordde Harry.

"Dat is nogal vreemd." voegde Hermelien eraan toe.

Ik bleef gewoon stil.