In love with a slytherin boy

Fix It

J/N'S POV

We lagen in het gras naast het meer. Ik was op mijn buik een boek aan het lezen en Draco zat met zijn rug op een enorme boom in een dagboek te schrijven.

"Wat is dit?" vroeg ik, wijzend op het boek waarin hij aan het krabbelen was.

"Een dagboek."

"Wat ben je aan het schrijven?"

"Het is persoonlijk." Zei hij en keek me glimlachend aan.

'Ik dacht dat je het tijdperk van geheime dagboeken voorbij was.'

"Ik denk dat we nooit ergens te oud voor zijn." antwoordde hij, voordat hij terugging naar zijn dagboek.

Ik keek naar het meer en dacht aan Harry. Hij was tenslotte mijn vriend en ik wilde niet dat we voor altijd boos op elkaar zouden zijn, maar hij moest mijn beslissingen respecteren.

"Waar denk je aan?" vroeg Draco.

"Niks."

'Het zag er niet uit, je lijkt erg bezorgd.'

"Het is Harry, ik wil niet dat hij boos op me wordt. We zijn tenslotte vrienden."

'Misschien moet je met hem gaan praten.'

"Waarom?"

"Omdat het goed is om te gaan voor wat we willen. En als je weer vrienden wilt worden met Potter, ga het dan oplossen." Zei hij met een glimlach.

"Weet je wat? Je hebt gelijk." Zei ik terwijl ik opstond en in zijn armen kroop.

"We moeten naar de les." Ik zei.

"Ja zie je later." zei hij voordat hij opstond.

Ik ging in transfiguratie en zag Harry in de gang.

"Harrie!" Ik zei.

Hij draaide zich om, rolde toen met zijn ogen en liep verder.

"Kunnen we praten alstublieft?" vroeg ik rustig.

'Nee. Ik heb je niets te zeggen.'

"Ik wel!" zei ik terwijl ik zijn arm pakte en hem naar me toe liet kijken.

'Ik wil niet dat we ruzie krijgen. Je bent mijn vriend! De eerste vriend die ik hier heb gemaakt eigenlijk. Ik kan je niet kwijtraken en dat wil ik ook niet.'

"Ach, wat schattig." zei hij met zijn ogen rollend.

"Harry alsjeblieft!"

"Het is Potter!"

"Maak je een grapje?"

"Alles Y/L/N, alles en ik zou je vergeven hebben, maar Malfidus? Ik kan het niet. zei hij voordat hij zich omdraaide en de klas van professor McGonagall binnenging.

Ik liet me op mijn stoel vallen, naast Marcel.

"Gaat het wel goed?" Hij vroeg.

"Ja." Ik zuchtte.

'Zie je er niet goed uit? Wil je een kruidensmoothie die ik heb gemaakt, het helpt tegen de angst." Zei hij en liet me een gele fles zien met planten erop.

"Nee, dank je, maar ik vind je kopje erg lekker! Is het nieuw?"

'Luna heeft het me gegeven.' zei hij lachend naar zijn fles.

"Jullie twee zijn close hè?" vroeg ik met een grijns.

"Ze is echt aardig. Ik vind het leuk om met haar om te gaan."

Ik glimlachte naar hem voordat McGonagall de kamer binnenkwam.

Toen de les voorbij was rende ik naar Harry toe.

'Potter! Luister alsjeblieft naar me!'

"Dat heb ik al gedaan, laat me nu met rust."

Hij ging weg en ik ging op een bankje zitten. Ik heb over dit alles nagedacht. Was het het echt waard?

"J/L/N?"

Ik keek op en professor Lupos keek me bezorgd aan.

"Gaat het wel goed?" Hij vroeg.

"Niet echt..."

"Kom met mij mee."

Ik stond op en volgde hem in zijn kantoor.

"Wat is er aan de hand?" vroeg hij.

"Het is Harry, ik bedoel Potter."

"Wat is er met hem?"

'Hij is boos op me, vanwege een keuze die ik heb gemaakt.'

'Meneer Malfidus is het niet?'

"Hoe" wist je dat?!"

"Iedereen heeft het erover en het kwam in de oren van de leraar. Ik wist dat meneer Potter dat niet goed zou vinden."

"Bega ik een fout?" Ik vroeg.

'Vind je hem een ​​vergissing?'

"Helemaal niet."

"Hoe voelt hij zich?"

Ik glimlachte.

'Als de beste dingen die me ooit zijn overkomen.'

"Dan heb je je antwoord."

'Maar wat moet ik met Potter doen? Ik heb geprobeerd dingen op een rijtje te zetten, maar hij wil niet naar me luisteren.'

'Je kunt proberen dat hij naar je luistert zoveel je wilt, maar wat je nodig hebt, is dat hij naar je luistert. Laat hem luisteren.'

"Maar hoe?"

'Alleen jij kunt het weten. Jij bent zijn vriend.'

Ik glimlachte dankbaar naar hem voordat ik zijn klas verliet.

Aan het eind van de dag ging ik Harry zoeken. Hij was in de Grote Zaal.

'Potter, kan ik je spreken?'

"Ga weg."

'Alsjeblieft, vijf minuten.'

"Prima." Hij zuchtte voordat hij me de kamer uit volgde.

"Wat wil je?"

'Hou je echt van Cedric? Of van je vrienden?' Ik vroeg.

"Wat-wat?"

'Je hebt me goed gehoord. Antwoord nu.'

"Natuurlijk doe ik dat."

'Dan moet je ophouden me als stront te behandelen. De manier waarop je met me omgaat, heeft invloed op alle mensen om je heen. Je hoeft niet mijn beste vriend te zijn. Probeer in ieder geval beleefd te zijn. Ze zijn ook mijn vrienden.

Hij keek me aan en dacht na over wat ik zei.

"Prima J/L/N. Maar alleen voor hen." zei hij voordat hij zich omdraaide en terugging naar de Grote Zaal.

"Kleine overwinningen J/N, kleine overwinningen." fluisterde ik tegen mezelf.