In love with a slytherin boy

The First Task

J/N'S POV

'Harry! Je shirt is achterstevoren aan.' Hermelien tutte.

"Ced! Maak je broek vast, ze zijn veel te groot, doe een riem om." Zei ze terwijl ze hem van top tot teen aankeek.

"Waar is je toverstok Harry?!" vervolgde ze.

"Cedric! Stop met die grijns!"

"Blimey, rustig aan." zei Ron, haar hand pakkend.

"Ik kan het niet!" gilde ze en sprong op van de bank.

Ze ijsbeerde door de kamer en beet haar nagels eraf.

"Dit stomme toernooi is zo gevaarlijk!"

"Maar we moeten." zei Harry, terwijl hij Cedric's hand pakte.

"Alles komt goed." zei ik, terwijl ik opstond om Harry en Cedric te omhelzen.

"Hoe" weet je dat?! Harry is veertien! Hij is veel te jong." zei Hermelien.

Ron stond op, zette haar op de bank en sloeg een arm om haar heen.

Ik verschoof en keek Draco ongemakkelijk aan. Hij had dezelfde uitdrukking op zijn gezicht.

Ik heb met Hermelien en Ron niet over de situatie van Viktor gesproken en ik voelde me er erg slecht over.

"Juist. Draken." zei Harry, kijkend naar zijn toverstok.

"Blimey!" zei Mione, terwijl ze weer opstond.

Ron zonk verder weg in de bank en liet het idee om haar vriendin te kalmeren, varen.

"Het komt wel goed met ons Hermelien." tutte Ced.

"Als jullie het aandurven jullie twee te laten sterven, zal ik jullie terughalen uit de dood en jullie zelf doden!" Zei ze, met een vinger naar hen wijzend.

Maar toen werden haar gelaatstrekken zachter en omhelsde ze ze.

"Doe voorzichtig." Ze fluisterde.

We waren natuurlijk allemaal gestrest over de eerste taak. Harry en Cedric hadden de laatste tijd veel gevochten, ik was er vrij zeker van dat het de zenuwen waren om tegen een bloedige draak te moeten vechten.

'We zouden moeten gaan.' zei Harry terwijl hij zijn bril op zijn neus duwde.

"Ja, tot later jongens." zei Mione glimlachend.

"Succes, jullie twee." Ik zei.

'Kun je alsjeblieft heelhuids terugkomen?' zei Draco.

'Wat heb je Malfidus aangedaan?' vroeg Harry me grinnikend.

Draco rolde met zijn ogen en zuchtte.

"Bedankt maat." zei Harry oprecht tegen hem.

"Tot straks jongens." zei Ron, niet bewegend van de bank.

Het stel verliet de leerlingenkamer van Griffoendor en de sfeer werd donkerder toen we ons allemaal stilletjes zorgen begonnen te maken.

"Ron, je zou echt je problemen met Harry moeten oplossen. Hij is je beste vriend!" zei Hermelien, die fronsend naast me op de bank zat.

"Ik ben nog steeds boos op hem." zei Ron, zijn armen over elkaar slaand.

"Voor wat?! Voor iets dat hij niet kan controleren? Kijk, hij heeft zijn naam niet in de verdomde beker gestopt! Kom over jezelf heen.'

"Nou, je zou dankbaar moeten zijn dat ik het te druk heb met boos op hem te zijn en niet op jou!"

"Wat zeg je?! Je praat onzin."

"Verdomme, Hermelien doe niet zo onschuldig!"

"Zul je jezelf uitdrukken of blijven doen alsof ik elk klein beetje van je gedachten ken?!"

'Ik weet het van jou en Viktor!' Hij schreeuwde.

Draco en ik keken elkaar verbaasd aan. We begonnen de gemeenschappelijke ruimte te verlaten.

"Jij vertelde hem!" schreeuwde Mione tegen me.

Ik draaide me om, nog steeds geschokt.

"Oh! Omdat je het wist?!" zei Ron tegen me en er vormde zich een plooi tussen zijn wenkbrauwen.

"Sorry Ron..." zei ik zacht.

"En je hebt niets gezegd." zei Ron, meer gekwetst dan boos.

Hij ging op zijn stoel zitten, zette zijn ellebogen op zijn knieën en keek naar de grond.

"Ron..." probeerde Hermelien.

"Vertrekken." Hij gromde naar haar.

'Laat me alsjeblieft uitleggen...' Ze probeerde.

"Vertrekken!" Hij schreeuwde.

We verlieten allemaal de gemeenschappelijke ruimte. Hermelien huilde en ik wilde haar niet eens troosten. Ze was vreselijk tegen Ron geweest, maar tegelijkertijd heb ik ook altijd tegen hem gelogen.

We zwegen allemaal terwijl we naar de arena liepen waar de taak zou plaatsvinden.

Toen we aankwamen, was het al erg druk, maar we vonden een beetje ruimte op de tribunes.

Hermelien legde haar tas in de stoel naast haar, waarschijnlijk de stoel voor Ron.

Een student kwam en vroeg om daar te zitten.

"Sorry, de stoel is bezet." antwoordde ze.

En dan nog een en nog een en nog een. Ze vertelde hen elke keer hetzelfde.

"Ik wacht op mijn vriendje, sorry."

Eindelijk zagen we Ron door alle stoelen komen en een drie rijen voor ons uitkiezen. Hermeliens gezicht zakte nog meer naar beneden en ze griste haar tas ruw weg en legde hem op haar schoot.

Draco en ik keken haar bezorgd aan.

"Waar kijken jullie twee naar?!" Ze gilde.

We keken elkaar allebei aan, voordat we het van ons afschudden. Ze was duidelijk van streek, dus we lieten haar maar aan haar lot over.

De Hogwarts-band ging hard met de muziek en Fred en George liepen rond de studenten en vroegen om hun weddenschappen.

Iedereen was opgewonden om te zien hoe mensen tegen draken vochten. Ik denk dat het makkelijker was om te ontspannen als het leven van je vrienden niet op het spel stond.

Toen ging Perkamentus naar de microfoon en sprak.

"Aandacht alstublieft! Dit is een geweldige dag voor ons allemaal!" zei hij, terwijl we ergens dichtbij ons draken hoorden brullen.

"Elk van de drie taken brengt een zeer groot gevaar met zich mee. Gelieve te allen tijde op uw plaats te blijven." De directeur voegde eraan toe.

Hij vertrok en stapte in de kampioenentent. We wachtten op wat een eeuwigheid leek, terwijl iedereen om ons heen bleef klagen over het wachten, verlangend naar het begin van het evenement.

Uiteindelijk hoorden we een kanongeluid en Cedric kwam de tent uit met een triomfantelijke blik op zijn gezicht.