Meçhul (ASKIYA ALINDI)

4.bölüm🔎

Merhaba

Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum:))

Keyifli okumalar❤

MEÇHUL

4.BÖLÜM

"5'inci kişi nerede?"

Sadece tek bir soru ortamı germeye yetmişti. Herkes sorgular gibi birbirlerine bakarken neyi kaçırdıklarını anlamaya çalışıyordular. Ateş hızla önündeki not defterinin sayfalarını karıştırdı. Birkaç saat önce aldığı notların arasında 5'inci kişiye dair hiçbir bilgi bulamadı.

"Sadece 4 ceset yok muydu orada?" diye kafası karışmış gibi sordu Beliz. "Yoksa ben mi yanlış hatırlıyorum?"

"Öyleyse hepimiz yanlış olabiliriz. Çünkü orada sadece 4 ceset vardı." Leyla gözlerini ekrana çevirip maktullerin yüzlerine baktı. İsmail, Ceylan, Çağrı, Yeşim... Peki Ahsen?

Kendini kısa sürede toparlayan Mahir, derin bir nefes aldı. "Ateş, hemen inceleme ekibine haber ver olay verini bir kez daha arasınlar. O kızı bulmamız gerek." Ateş başını sallayıp yerinden kalktı ve aceleyle odadan ayrıldı.

"Beliz, üniversite ile tekrar iletişim kurmaya çalış. Ahsen Bilgin'in o geziye katılıp katılmadığını öğren. Hakkında tüm bilgileri istiyorum."

"Emredersiniz!" Beliz üniversitenin iletişim bilgilerini aradığı sırada Mahir gözlerini Uraz'ın üzerine çevirdi.

"Otopsi için savcılıktan karar çıktı mı?"

Uraz kısılan gözleri ile karşısındaki bilgisayara baktı. Birkaç saniyelik sessizlikten sonra dudakları memnuniyetle iki yana kıvrıldı. "Şimdi çıktı," dedi.

"Güzel. Haber ver otopsiye başlasınlar." Uraz'ın yüz kasları gerilirken derin bir nefes aldı. "Emredersiniz başkomiserim."

"Maktullerin aileleri ile biz görüşeceğiz," dedikten sonra sırayla Leyla ve Egemen'e baktı. Konuşmasını yeni bitirmişti ki kapının dışında gürültü duyuldu, ardından bağırışlar yükseldi. Herkes aceleyle yerinden kalkarken Mahir, Beliz ve Uraz'ı işlerinin başından ayrılmamaları konusunda uyardıktan sonra odadan çıktı. Leyla ve Egemen de arkasından onu takip etti.

"Yeşim! Nerede Yeşim? Kız kardeşim nerede?" Adamın bağırışı binayı inletirken omuzlarından kavradığı kadın polisi şiddetle sarsmaya başladı. Bir yandan da kardeşinin ismini bağırıyordu.

"Ne yapıyor bu aptal?" Egemen'in yeşil gözleri kısılırken kendi kendine mırıldandı.

"Beyefendi sakin olun lütfen," dedi kadın. "Karakoldasınız, kendinize gelin."

"Ne demek lan sakin ol?" Adamın öfkeyle gürlemesi ile kadın irkildiğinde araya giren kişi onu sesini bastırdı. Egemen adamı kolundan yakaladı. "Sakil ol bizim buralarda kes sesini demek," deyip onu itercesine diğer polisten uzaklaştırdı.

Kısa anlığa sessizleşen ortam tekrar alevlendi. Adam bu sefer Egemen'in yakasına yapıştı. "Kendini ne zannediyorsun lan sen?" İkisinin kavgaya tutuşmasına ramak kalmışken Mahir araya girdi.

"Egemen, yeter!"

"Başkomiserim..."

"Çekil," deyip başı ile adamdan uzaklaşmasını işaret etti. Egemen'in kaşları gözlerinin üstüne inerken Mahir'in kararlı bakışları karşısında uzatmadı, adamı serbest bıraktı. Toz temizler gibi iki kez sertçe vurdu adamın omzuna. Sahte bir şekilde gülümseyip geriye adım attı.

"Sen kimsin?" Mahir sakince sordu.

"Kardeşim nerede onu söyle önce sen!"

"Hemen kendine gelip adam gibi cevap vermezsen geceyi nezarette geçirirsin." Mahir'in hiçbir duygu taşımayan sesi o kadar soğuk çıkmıştı ki geldiğinden beri ortalığı birbirine katan adamı suspus etmişti. Yutkunup arkaya doğru birkaç adım atarak Mahir'den uzaklaştı.