Me and the ViP (BOOKMARK) -Completed-

Page 71

First points of view:

"Hey." tawag ko sa pansin ni Tork ng ilang segundo na akong nakatayo sa likuran niya.

Malungkot naman siyang ngumiti sa akin at binalingan ng tingin ang bakanteng espasyo sa tabi niya.

Humugot muna ako ng malalim na hininga bago tumabi ng upo sa kanya.

Malamig ang simoy ng hangin dito sa may maliit kong balcony. Malalim na din ang gabi kaya iilang tunog ng sasakyan na lang ang maririnig mula sa natatanaw naming daan sa baba.

Tumikhim muna ako bago siya balingan ng tingin.

Nanatili siyang tahimik na nakatingin sa kawalan. Bakas sa mukha niya ang kalungkutang alam kong ako ang may dahilan.

"Tork. . baby.." mahina kong sambit sa pangalan niya na ikinalingon niya sa akin.

"I'm sorry." naluluha kong hingi ng tawad sa kanya ulit. Nginitian niya lang iyon ngunit ang mga ngiting iyon ang dahilan kung bakit tuluyang tumulo ang luha ko.

Ayaw ko ng ngiti niyang iyon. Nasasaktan ako dahil alam kong hindi siya masaya.

"Can we go back to what we were before?" mahina niyang pakiusap sa akin.

Malakas kong nakagat ang labi ko upang hindi lang lumakas ang hikbi ko. Ilang beses din akong umiling sa harap niya dahil kahit gustuhin ko mang ibalik ang samahan naming dalawa noon ay hindi ko na iyon magagawa pa.

"This is me Tork. .ito ang tunay kong pagkatao. .ang tunay kong mundo. .I can't go back. .hindi ko na maibabalik kung ano ako dati dahil ito ang tunay na ako. ." Paliwanag ko sa kanya na ikinaiwas niya ng tingin sa akin.

Muli siyang tumitig sa kawalan at kahit ilihim niya pa ang lungkot na nararamdaman niya ngayon, hindi pa rin nakatakas sa akin ang pasimple niyang pagpunas sa mga mata niya.

Doble ang kirot niyon sa puso ko. Alam kong sobra ko siyang nasasaktan ngayon at natatakot akong mas lalo ko pa siyang masaktan.

"What's your plan?" pagkaraa'y tanong niya.

Napabuntong-hininga ako ulit bago pa siya sinagot.

"I'll end this. . -about mom. .tatapusin ko na ang dapat na noon pa natapos." sagot ko sa kanya.

"What do you mean?" nagtataka na naman niyang tanong na hindi ko na sinagot.

"First?" tanong niya ulit na ikinatitig ko lang sa kanya. Malungkot akong ngumiti sa kanya na marahil ay nakuha na niya ang ibig kong sabihin.

"No!" mariin niyang tutol. "You can't do that First! I won't let you end your life!" galit niyang turan sa akin.

Napahugot ako ng hininga habang nag-iiwas ng tingin sa kanya. Matalino nga siyang bata dahil nakuha niya kaagad ang solusyong naisip ko.

"I need to.—

"No! Are you fucking insane?"

"Your cussing young man. And yeah. .I'm insane Tork. . I'm crazy dati pa." pabiro kong sambit habang pinupunasan ang luha ko.

"Don't be sarcastic First. . why would you fuckin' waste your life?!" inis na naman niyang sambit.

"Because I'm a waste Tork. .my life is too miserable., horrible., I ..- I don't want to live like this. .and besides., dapat nga ay noon pa ako namatay. Maybe this time ay pagbibigyan na ako ng tadhana. . -to end this fucking life!"

"First. .why you're so selfish?" tanong niya na ikinagulat kong lumingon sa kanya. Inis siyang napabuga ng hangin bago seryosong tumingin sa akin.

"Bakit madali lang sayo ang mang-iwan?"nasasaktan niyang sumbat. "Paano naman kaming nagmamahal sayo? Paano na ako? I can't. .hindi ko kaya kapag tuluyan mo na akong iiwan. .Hindi ko alam kung ano pang mangyayari sa buhay ko kung hindi na ulit kita makikita. ."

"Tork."

"You know what?" iling niya. "This is your fault., sinanay mo akong lage kitang kasama. . Your always calling me baby and I fucking like it everytime na tinatawag mo ako ng ganoon kahit pa alam kong kapatid lang ang turing mo sa akin."

"I love you more than a friend First. .more than a sister. .kahit pa alam kong wala akong pag-asang mahalin mo rin ako higit pa sa kapatid. . But I'm okay with it First. .okay lang sa akin na hanggang kapatid lang ang turing mo sa akin basta huwag ka lang mawala. .huwag ka lang mang-iiwan dahil mas masakit iyon."

"Bab— Tork.."

"Please.. don't die. I can't forgive you if you die." huling sambit niya bago niya pa ako iniwang nakatulalang nakasunod lang sa likuran niya.

Hindi ko man lang nagawang tawagin siya. Kita ko ang paglapit niya kay Ivory at ang pagtango nito sa kanya bago pa sila magkasabay na lumabas ng unit ko.

Ilang segundong nanatili ako sa ganoong pagkatulala. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa sinabi niya dahil buo na ang loob ko sa naisip kong plano kanina. Ngunit ngayong narinig ko ang mga salita niya, animo'y bumalik na naman ako sa simula kung saan hindi ko na alam kung anong dapat kong gawin.

"First." napabalik na lang ang diwa ko sa pagtawag ni Blue sa akin na hindi ko na napansing lumapit.

"I know what's your planning." sambit pa niya na ikinayuko ko.

"I want to change my life Blue. I want to start again. .I want to forget. .Is it wrong?" tanong ko sa kanya.

"Tsk." tanging reaksyon niya bago bumuntong hininga.

"If that's what you want, then go ahead. .but how about Clover? Kaya mo ba siyang iwan?"

***

Author's Note: Cheer me up para i-publish ko ang next not so spg page. 😂

***

night-firefly 💙

Please vote and leave your comments. Thank you.