Me and the ViP (BOOKMARK) -Completed-

Page 18

Clover pov;

It's been four days after First left pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya bumabalik. Dalawang araw na din siyang absent sa klase matapos ang suspension niya. I tried to ask Acid kung may balita ba siya kay First pero maging siya ay wala ding alam.

I visit her unit everyday and waited her outside her door pero hindi pa rin siya dumadating. She promised me she would come back within two days pero hindi siya tumupad sa pangako niya. It's been fucking four days and I am badly worried about her.

I tried to call her numerous times but her phone was out of coverage! Fuck!! I'm worried as hell!

"First! Where are you? You promised you would come back, pero bakit wala ka pa?"

I was sitting again outside her door telling her to come home pero wala pa ring First ang dumating. Hours after, I was about to leave and go back to my unit when I heard something broke inside.

I immediately entered her password at nalaman ko ito dahil kay Craig noong pumasok kami ng walang pahintulot niya.

Dark envelope me when I entered her unit. I can sense someone inside kaya dahan-dahan akong humakbang papunta sa switch ng ilaw. I still remember the switch because I'm the one who turn it on last time when we gave her "suhol".

Nang mapindot ko na ang on ay nagulantang ako sa nakita ko.

Basag-basag ang lahat ng gamit sa loob ng unit niya. A tiny drop of blood scattered on the floor.

Mabilis kong tinungo ang kwarto niya at nangilabot ako dahil maging doon ay kalat-kalat din ang gamit. Pinakiramdaman ko ang paligid baka may nakapasok na magnanakaw sa unit niya but a quite sob caught my attention. Lalo kong pinakinggan ang pinanggagalingan ng hikbing iyon at nahinto ang paningin ko sa isang kwarto na nakabukas ng kaunti. Dahan-dahan kong binuksan iyon at lalo akong kinilabutan sa nakikita ko sa loob. May madaming sirang bagay at basag na salaman ang nasa loob habang ang taong humihikbi ay nakayakap lang sa kanyang tuhod.

"FIRST!!" gulantang kong tawag sa kanya.

Unti-unti siyang napatingin sa akin at nanlaki na lang ang mata ko sa gulat sa hitsura niya. She's full of scratches at may dugo din sa kamay niya. Her eyes were swollen and her face was a bit red and it's because of excessive crying.

Mabilis ko siyang nilapitan at binuhat palabas ng kwartong iyon, —palabas ng unit niya dahil maski living room ay hindi na pweding upuan dahil sobra itong magulo. I carried her up to my unit. Nilapag ko siya sa sofa at kukuha na sana ako ng first aid kit but she immediately held my arms.

"Don't leave me.." humihikbi niyang pakiusap. Gusto ko siyang yakapin pero kailangang magamot kaagad ang mga sugat niya.

"I'll be back, kukuha lang ako ng gamot." I assure her but her grip tightened na parang takot na takot siyang maiwan. I pull her close at niyakap na din siya ng mahigpit. Nasasaktan ako para sa kanya kahit hindi ko pa alam ang nangyari. "I'm here First.. I'm here! I wont leave you.. huwag ka ng matakot.. I'm here." paulit-ulit kong bulong sa tenga niya.

Unti-unting nawala ang hikbi niya habang hinahagod ko ang buhok niya. At minuto ang lumipas, ramdam ko ang banayad niyang paghinga indikasyon na nakatulog na siya. Dahan-dahan ko siyang binuhat papasok ng silid ko at doon ko na lang gagamutin ang mga sugat niya.

Nang mailapag ko na siya sa kama ko, kinuha ko na ang first aid kit at basang bimpo para linisin ang katawan niya. May dugo pa kasi sa kamay at sa mga galos niya.

I also changed her clothes at pinasuot na lang ang tshirt ko. May mga dugo na nagmantsa sa damit niya at galing ang dugong iyon sa katawan niya. When I about to wipe her neck, nagulat ako sa pulang marka doon na pumaikot sa leeg niya. Is she tried to commit suicide? Why?!