💙Part 8💙

798 48 0
                                    

Zawgyi

"ဒယ္ဒီေသတာ...မႀကီးနဲ႔ပက္သက္ေနတာလား...."
ျမဴ ေမးေနေသာ္လဲသူမဂ႐ုမစိုက္စြာကုတင္ေပၚလွဲေလ်ာင္းေနတဲ့မာမီကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

"မႀကီး...ျမဴ ေမးေနတယ္ေလ..."

"နင္ဘယ္လိုထင္လို႔လဲျမဴ....... နင္ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ..."

"မႀကီးဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ရက္စက္ရတာလဲ....ဒယ္ဒီကျမဴ တို႔ညီမႏွစ္ေယာက္ကိုေစာက္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့တာေလ...ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရက္ရတာလဲ.....မႀကီးမွာအသဲႏွလံုးေရာ႐ွိေသးရဲ႕လား..."

"ငါဒီလုိလုပ္ရတာ...ငါတစ္ေယာက္တည္းအတြက္လို႔နင္ထင္ေနတာလား...ငါတို႔ညီမႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ငါလုပ္ရတာ...နင္သိလားဒယ္ဒီကေလနင္နဲ႔ငါကိုျပင္ဦးလြင္ကျခံႏွစ္ျခံပဲေပးၿပီး....က်န္တဲ့အေမြေတြအားလံုးကိုဟိန္းနဲ႔ေတာကေကာင္ကိုအကုန္ေပးခဲ့တာ..."

"ဒါေပမဲ့....တျခားနည္းနဲ႔ယူလို႔ရတာပဲ....ဒယ္ဒီကိုသတ္ဖို႔ထိလိုလို႔လားမႀကီးရယ္...."

"ေတာ္ေတာ့ျမဴ........ငါလုပ္ေနတာငါသိတယ္နင္ဘာမွဝင္မပါနဲ႔..."
ျမဴ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲသက္ျပင္းခ်ကာအခန္းထဲကထြက္လာခဲ့သည္။

"မလတ္....ေမေမဘယ္လိုေနေသးလဲဟင္..."အထုတ္ႀကီးအထုတ္ငယ္ေတြနဲ႔သစ္ထူးကသူမနားကိုေျပးလာကာေမးေလသည္။သူမသစ္ထူးဆီကအထုတ္ေတြဝိုင္းဆြဲေပးၿပီး

"မသိေသးပါဘူးသစ္ထူးရယ္....ဒီေန႔မွသတိမရရင္ကိုမာဝင္ႏိုင္ေခ်႐ွိတယ္တဲ့...."

"ကိုမာဝင္တယ္ဆိုတာဘာကိုေျပာတာလဲဟင္...."

"ကိုမာဝင္တယ္ဆိုတာ....အသက္ေတာ့႐ွိေသးတယ္ဒါမဲ့အျမဲအိပ္ေနတာမ်ိဳးေပါ့...."

"ဒါဆို...ေမေမကႏိုးမလာေတာ့ဘူးလားဟင္....ဟင့္.....သစ္ျပန္လာရင္ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုေျပာရမလဲ..ဟင့္..ရႊတ္..."

"မမတို႔ဝိုင္းဆုေတာင္းၾကတာေပါ့သစ္ထူးရယ္...ကဲလာသြားရေအာင္...."

"ဟုတ္.."

ဦးမင္းသူရဲ႕စ်ာပနပြဲအၿပီးေဆာင္းေဟမာန္ကလုပ္ငန္းေတြအားလံုးကိုယာယီတာဝန္ယူခဲ့တယ္။ေဒၚခ်ယ္ရီကေတာ့ကိုမာဝင္သြားခဲ့ၿပီးဘယ္အခ်ိန္သတိရမယ္ဆိုတာဘယ္သူမွမေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ကျွန်တော်ယောက်ကျားအမျိုးကောင်းသား(Complete)Where stories live. Discover now