💙Part 10💙

856 57 1
                                    

Zawgyi

သစ္ထူးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့သူရဲ႕အခန္းက်ဥ္းေလးထဲဝင္ကာသူအလွဆင္ထားတဲ့ဘူေဖာင္းေတြအားလံုးကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္။သူပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာကာအသက္မဲ့သူပမာၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

"သစ္လိမ္တယ္....ငါ့ကိုေမ့မသြားဘူးဆိုၿပီးအခုက်ငါ့ကိုမသိဘူးတဲ့...ဟင့္...ငါအၾကာႀကီးေစာင့္ေနခဲ့ရတာသစ္ဆီကဒီစကားၾကားရဖို႔မွမဟုတ္တာ...ရႊတ္..."
သူလွဲခ်လိုက္ကာမ်က္လံုးကိုမွိတ္လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္ေတြဒလေဟာၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔စီးက်လာသည္။

"မငိုပါနဲ႔....ေတာင္းပန္ပါတယ္... မငိုပါနဲ႔!!!!.."
ညသန္းေခါင္ယံခ်ိန္တြင္ဟိန္းမင္းသစ္အိမ္မက္ဆိုးေၾကာင့္လန္႔ႏိုးလာသည္။သူအသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴ ကာရင္ဖက္ကိုလက္နဲ႔ဖိၿပီး

"နာလိုက္တာ...မင္းကဘယ္သူမို႔မင္းငိုတာနဲ႔ငါ့ရင္ဖက္ေတြနာေနရတာလဲ...မင္းကေရာဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ...က်စ္႐ူးေတာ့မွာပဲကြာ..."
သူတစ္ကိုယ္တည္းေရရြတ္ၿပီးစီးကရက္တစ္လိပ္ယူကာဝရံတာကိုထြက္လာခဲ့သည္။

သူဝရံတာတြင္ေဆးလိပ္ဖြာေနတုန္းျခံထဲ၌လူရိပ္တစ္ခုေတြ႔လိုက္တာေၾကာင့္သူေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္မိေတာ့သစ္ထူးျဖစ္ေနသည္။သူလဲက်န္ေနတဲ့ေဆးလိပ္ကိုတစ္ခ်က္ဖြာကာမီးသတ္ၿပီးျခံထဲကိုဆင္းလာခဲ့သည္။

"မအိပ္ေသးဘူးလား..."
သစ္ထူးအိပ္မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ျခံထဲကအပင္ေအာက္တြင္ထိုင္ေနတုန္းအေနာက္ကထြက္ေပၚလာတဲ့အသံေၾကာင့္သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သစ္ျဖစ္ေနသည္။

"အိပ္မေပ်ာ္လို႔ေလ..သစ္ကေရာမအိပ္ေသးဘူးလား."
သစ္ထူးေဘးတြင္ဟိန္းအသာဝင္ထိုင္ကာ

"ကိုယ္လဲအိပ္မေပ်ာ္ဘူး....အိပ္ရာေျပာင္းလို႔ထင္တယ္...ဒါနဲ႔မင္းငိုထားတာလား.."

"ဟင္..."
သစ္ထူးမ်က္ႏွာလႊဲကာ

"အရမ္းသိသာသြားလား..."

"အင္းမင္းကအသားျဖဴ ေတာ့မင္းမ်က္လံုးေတြနဲႏွေခါင္းေတြကအရမ္းရဲေနတယ္ၿပီးေတာ့မင္းစကားေျပာတာလဲ႐ိႈက္သံပါေနတယ္...မင္းဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ...မင္းကိုငိုေအာင္ဘယ္သူလုပ္တာလဲ..."
ဟိန္းရဲ႕အေမးေၾကာင့္သူဟိန္းကိုၾကည့္ကာ

ကျွန်တော်ယောက်ကျားအမျိုးကောင်းသား(Complete)Where stories live. Discover now