ဝါဆိုမိုးစွေ လွမ်းရက်ရှည် ( ဝါဆိုမိုးေစြ လြမ္းရက္ရွည္ ) [ Completed ]

37

( Zawgyi )

-

-

-

မီးျပင္းျပင္း နဲ႕ ခ်က္ျပဳတ္ထားသည့္
ဝက္နံရိုး အိုးေလးသည္ အေငြ႕ထြက္လို႕
ဆူပြက္ေနေပျပီ ။ ေၾကာ္ျပီးတဲ့ အာလူးကို
ထည့္ေရာသည့္ေနာက္မွ ငပိရည္ ေဖ်ာ္ဖို႕
ျပင္ဆင္ရျပန္သည္ ။ ညဥ့္ကေလး ကိုေတာ့
အဂၤလိပ္စာ မီးနင္းေတြ က်က္ခိုင္းထားျပီး
ေရႊေသြးေလးကို အိပ္ယာမွာ သိပ္ေပးခဲ့၏။
မုန္႕ဟင္းခါး အေရာင္းကို တစ္ပတ္မွာ
တစ္ရက္နားမည္ဟု ယူဆထားသည္ ။
သည္ေန႕က တနၤလာ ဆိုေတာ့
ေစ်းလည္း ပါးတာ နဲ႕ နားရက္အျဖစ္
သတ္မွတ္ လိုက္မိျခင္းပင္ ။
ကေလး ႏွစ္ေယာက္က အေရွ႕မွာ ရွိျပီး
သူ႕မွာ အိမ္ရွင္မ သဖြယ္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ
ေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ေနမိသည္ ။
ထမင္းအိုး ႏွပ္ ၊ အာလူးခြာ ၊
ၾကက္သြန္ျဖဴနီ ေထာင္းျပီးတာ ႏွင့္
ညဥ့္နက္ မင္းေခါင္ တစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕
တန္းေျပးတာ ျဖစ္သည္ ။ စားေတာ့စားခ်င္ ၊
လုပ္ရမွာက် အရမ္းျပင္းသည္ ။ အရင္က
အဲ့လို မဟုတ္ပါဘူး ။ အခုမွ အက်င့္ေတြ
ပ်က္ေနတာ ။ အားေနမယ့္ အတူတူ
အေမာင္ပြၾကီး စိတ္ညစ္ေအာင္ မီနင္းေတြ
က်က္ဖို႕ေျပာလိုက္ေတာ့ ကတံုးေျပာင္ေျပာင္ -
မ်က္ေစာင္း ေဆာင္ သြားေသး၏။
မၾကာေသးခင္ကမွ စာေအာ္သံေတြၾကားျပီး
အခု ျငိမ္ခ်က္သား က်သည္ ။

ေကာ္ဗူးေလးထဲက ငရုတ္သီး အေလွာ္မႈန္႕ကို
ငပိရည္ဆီ ခပ္ထည့္ ဖို႕အျပင္ ။

ဘုန္း. . . . . . !!!!!!!   !!!!!!

" ျဗဲ. . . .ျဗဲ. . .ျဗဲ. ,  .ျဗဲ. . . .ငယ့္. . .ျဗဲ "

ၾကီးမား က်ယ္ေလာင္ေသာ အိမ္ေရွ႕ကလာတဲ့
အသံေၾကာင့္ လက္တုန္သြားျပီး
ဇြန္းေတာင္ လြတ္က်သည္ ။
ဘာမွ မေတြးေတာႏိုင္ေသးစဥ္ စိတ္ပူမႈက
ဝင္ေရာက္ေလရာ အိမ္ေရွ႕သို႕
ခ်က္ခ်င္း ေျပးထြက္ရသည္ ။ ျမင္လိုက္တဲ့
ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူ႕မွာ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား
ဟီးခနဲ လာရယ္ ျပသည့္ စိန္ကတံုး ကို
ဂြက္ခနဲေနေအာင္ ေခါက္ပစ္လိုက္ခ်င္မိသည္ ။
စာက်က္ခိုင္းထားတာကို လူေကာင္ၾကီးမွ
အားမနာ ေရႊေသြးေလး ပုခက္ေပၚ
တက္စီး၍ ျပတ္က်တာပင္ ။ အဲ့ ပုခက္ေလးက
သူ႕အားၾကီးကို ႏိုင္မတဲ့လား ။ ႏိုင္ရင္ေတာင္
ကေလးပုခက္ကို တက္စီး စရာတဲ့လား ။
ေစာင္ကို ၾကိဳးတည္းတည္းေလး နဲ႕
ကေလး တစ္ႏိုင္စာ ခ်ည္ထားတာ ကို
သူ မစဥ္းစားတတ္ဘူးလား ။ အခုက်
ၾကမ္းျပင္မွာ သနားစရာ မ်က္ႏွာေလး က
ေဝ့ေမာ့ၾကည့္ျပီး ေဘးမွာ ပုခက္ေလးက
အပံုလိုက္ ။ လန္႕ႏိုးျပီး ငိုေနတဲ့
ေရႊေသြးေလးကို အရင္ဦးဆံုး ေကာက္ခ်ီ-
ေခ်ာ့ရေတာ့သည္ ။ တင္ပါးေလးကို
ဖြဖြ ပုတ္ေပးရင္း ဘယ္ေလ်ာက္လိုက္ -
ညာေလ်ာက္လိုက္ ျဖင့္. . .။